خلاصه کتاب شبکه ارتباطی در طراحی شهری(۷)

– ترافیک پیاده و پیاده رو :
از جایی که بیشترین اهمیت به سواره داده شد و باعث ترافیک بیش از حد سواره شده :
۱- باید برای تشویق شهرنشینان به کمتر استفاده کردن از وسایل نقلیه شهری الویت خاصی به شبکه ارتباطی پیاده قایل شد پس در طراحی باید معابر پیاده بصورت گسترده و خوانا طراحی شود تا بطور سریع و مسافت کوتاه به مقصد هدایت شود .
۲- در پلان جزییات باید از نظر سیماسازی محیط و تجهیزات و تنوع فضاها توجه کافی بعمل اورد .
۳- برای تحرک ازاد و ایمنی عابر پیاده و دوچرخه الویت خاصی قایل شد .
۴- در تقاطع ها به معابر سواره امنیت عابر پیاده در نظر گرفته شود.
– رو گذر در معابر پیاده : پل عابر پیاده بدترین راه است چون وجود پله ها برای افراد مسن و معلولین یا کالسکه بچه غیر قابل استفاده است و مسیر پیاده می تواند از رامپ با شیب ملایم از روی خیابان عبور کند یا با خاکبرداری مسیر سواره در گودی قرار گرفته و رامپ عابر پیاده یا شیب ملایم بوجود اید .
– زیرگذر در معابر پیاده : حداقل عرض زیرگذر ۳ متر و نباید تاریک و باریک باشد . بهتر است بدلیل عبور معلولین و کالسکه بچه از رامپ استفاده شود در حالی که ایجاد ایستگاه حمل و نقل عمومی در ورودی و خروجی زیرگذر سودمند است .
– خیابان فرعی مسکونی : در اینگونه فرعی ها که حق تقدم را برای حرکت سواره قائل شده اند باعث بروز ناهنجاری هایی مانند خطر تصادف و اینکه بدلیل ترافیک اندک سواره در ساعات روز، استفاده از سطوح پیاده برای بازی کودکان و تجمع همسایگان وجود ندارد .
– خیابان فرعی مسکونی دارای مشخصات زیر است :
۱- عابر پیاده و دوچرخه از حقی مساوی یا بیشتر از سواره برخوردارباشند .
۲- بخاطر ایمنی و الودگی کمتر، قابلیت تحرک ترافیک کمتر شود و سرعت وسایل نقلیه کاهش یابد .
۳- می توان از کل سطوح برای عموم و بصورت سطوح مختلط استفاده کرد .
۴- در طراحی تجهیزات شهری ( مبلمان شهری ) بناهای مسکونی خیابان در شکل گیری ان دخالت داده خواهد شد .
۵- معبر پیاده ماشین رو برای دسترسی یک محدوده مسکونی با حداکثر ۵۰ واحد مسکونی طراحی خواهد شد.
۶- خیابان فرعی مسکونی برای یک محدوده مسکونی بزرگتر با حداکثر بار ترافیکی ۱۰۰ وسیله نقلیه موتوری در ساعات طراحی خواهد شد .
– طراحی خیابانهای فرعی سنتی باید در مناطق مسکونی ، تجاری و کارگاهی یا خیابانهای فرعی با بار ترافیکی زیاد یا ترافیک سنگین مانند کامیون محدود گردد .
– اهداف یک طراحی خوب :
۱- تقسیم بندی واضح و روشن در فضای کم عرض خیابان .
۲- استفاده از مبلمان ساده و ارزان .
۳- اختصاص دادن سطوحی برای استراحت ساکنین محدوده و تقاطعهای امن برای عابر پیاده .
۴- ایمنی ترافیک به علت محدودیت سرعت .
۵- ایجاد تعداد زیادی محل پارکینگ .
– در تقاطعها نوارهای عبوری با هم تلاقی کرده و همدیگر را قطع می کنند و وسایل نقلیه می توانند به چپ یا راست تغییر مسیر دهند که شامل دو راه ،سه راه ، چهار راه و میدان است .
– برای برنامه ریزی ، طراحی و ساختمان یک تقاطع باید ایمنی ، قابلیت عملکردی ، کارایی کافی با کیفیت مناسب ، مقرون بصرفه بودن ، هماهنگی و انطباق با محیط اطراف خود در نظر گرفته شود .
– میدان : یکی از راه حلهای مناسب برای تقاطعهای پیچیده و تقاطعهایی که بازوهای ان بیشتر از چهار باشد احداث میدان است . هرچه تعداد بازوها بیشتر باشد از کارایی میدان بیشتر کاسته می شود . تعداد بیش از سه نوار عبوری در داخل دایره میدان به علت مسیرهای متعدد ضربدری بازدهی میدان را کاهش داده و باعث افزایش میزان تصادف می شود . قطر میادین بستگی به ترافیک ان دارد ولی معمولا برای میدانهای کوچک ۳۰ متر و میادین بزرگ ۱۵۰-۱۰۰ متر است .احداث میادین که سرعت بیش از ۷۰ کیلومتر در ساعت است مجاز نمی باشد .