معرفی و تاریخچه ی نشانه های گرافیکی شهر

معرفی علائم و نشانه های گرافیکی در شهر به همراه تاریخچه ای مختصر

سیستم های راهنمای شهری از نظر کاربردی، نسبت به سایر طرح های گرافیکی تاثیر بیشتری بر مردم دارند. به علاوه به دلیل استفاده از تعاریفی واضح، یکی از مهمترین عناصر در محیط های شهری به شمار می روند.
اولین شخصی که به اهمیت طرح های گرافیکی پی برد Frank Pick بود .
که در سال ۱۹۱۶ Edward Johnston را برای طراحی گرافیکی حروف متروی لندن استخدام کرد.
با این حال تا به امروز به یک سیستم مشخص و علمی در رابطه با سیستم های راهنمای شهری دست نیافته ایم و به همین علت در بکارگیری آن با مشکل روبرو شده ایم. در سال ۱۹۲۴ سیستمی مشخص در مقیاسی کوچک توسط Kurt V. Engle hardt برای حومه ی شهر Copenhagen طراحی شد، هنوز این نمودارها موجود می باشد و از نظر مقیاس های انسانی مطلوب ترین نموداری است که برای Copenhagen طراحی شده است. با این وجود هر دو موردی که ذکر شد جدا از سیستم هایی هستند که جهات تامین شبکه ی جدید راه ها طراحی شده اند.

▪ در وحله ی اول سه مشکل عمده وجود دارد که عبارتند از:
۱) میزان توجهی که خوانندگان به این تابلوها دارند، بیشتر از رفتن به یک گردش روزانه و یا سواری کوتاه نمی باشد.
۲) اطلاعات مورد نیاز فقط محدود به ارایه ی اطلاعات محلی می باشند.
۳) زبان محلی شهر ممکن است برای بسیاری از خوانندگان تابلوها قابل فهم نباشد و آخرین مشکل مربوط به تغییرات سریع حمل ونقل در مکان هایی مانند فرودگاه ها می باشد. برای رفع این مشکلات احتیاج به یک سیستم اجرایی استادانه داریم و عملاً این مساله به مفهوم کار گروهی است. چرا که هیچ طراح گرافیکی، روانشناسی و یا مهندس امور ترافیکی نمی تواند تمامی مهارت ها را به تنهایی و یکجا دارا باشد. در ضمن از آن جایی که کار گروهی باید توسط سطوح دولتی رهبری شود، همکاری گروه های علاقه مند نظیر انجمن های طراحی، کارشناسان امور ترافیک و سایر متخصصین با مدیران دولتی، جهت به کارگیری روش های اصولی و علمی، امری اجتناب ناپذیر خواهد بود.
طرح اصلی اکثر سیستم های گرافیکی به طور یقین در دستان طراحان گرافیک قرار دارد. چرا که اجرای این طرح ها جزو حرفه ی اصلی آن ها بوده و مهارت آنان، قضاوت در کارهای طراحی را ارزشمند می سازد.
با این حال تحقیقاتی که توسط متخصصین ترافیک شهری، روانشناسان، کارشناسان راهنمایی بر اساس Methodology انجام می گیرد و انتقاداتی که توسط کارمندان در محیط های خرید و فروش، مهندسین معماری و محیط شناسی و مقامات شهری مطرح می شود، در انجام نشانه های ترافیکی نقش به سزایی خواهد داشت.
در حالی که کارشناسان به طور مستمر در حال ارزیابی سیستم های طراحی هستند، بهتر آن است که تصمیم نهایی با استفاده کنندگان از این سیاست مها باشد. اکثر سیستم های هدایت کننده تحت آزمایش قرار می گیرند و نمیتوان ادعا کرد که هم هی آن ها در زمینه ی عملکرد موفقیت آمیز بوده اند. برخلاف آنچه تصور می شود خطوط گرافیکی قابل درک، در بیشتر کشورها کمتر به چشم می خورد و شخص در برخورد با آن ها متعجب می شود. آیا طرح ها بیش از حد اغراق آمیز و فریبنده طراحی نشده اند؟
سیستم علامتگذاری ترافیکی در جاده های انگلیس را نمایش می دهد. طراحی توسط Jock Kinneir انجام یافته است(Jock Kinneir)به عنوان مشاور با انجمنهای وزارت حمل و نقل انگلیس همکاری داشت)، این سیستم در طی دو مرحله طراحی، آماده گردید. مرحله ی اول محدود به ارایه ی علایم ترافیکی جهت عبور موتورسیکلت ها می شد و مرحلهی دوم به کارگیری این علایم با ایجاد تغییرات و اصلاحاتی جهت سایر شبکه ی راه ها بود. بعد از این مرحله علایم ترافیکی و مسیرهای موتورسواری کد گذاری شدند تا در تمام سیستم های راه یابی از آن ها استفاده شود.
مقامات شهرداری شهر Buenos Aires چند سال پیش Guillermo Gonzales Ruis و Ronald Shakespear را جهت تهیه ی برنام های جامع برای طراحی علایم ترافیکی، طراحی بدنه ی وسایل نقلیه ی کرایه ای، طرح های گرافیکی معماری، لباسهای یونیفورم، نیمکت های پارک ها و پوسترهای شهری استخدام نمودند.

Buenos Aires شهری است که رشدی سرسام آور دارد و در گذشته به عنوان پنجمین شهر بزرگ جهان معرفی شده بود. در حال حاضر دارای ۱۱ استادیوم فوتبال است که ۳ استادیوم آن گنجایش ۰۰۰/۱۰۰ نفر را دارد. منطقه ای است که از نظر مشکلات سیاسی و اجتماعی وحشتناک به نظر می رسد. به علت تغییر در چشم اندازهای حومه ی شهر که جمعیت آن بالغ بر ۸ میلیون نفر می باشد، تعهدی بسیار مشکل برای گروه کوچک طراحان گرافیک ایجاد شده بود. به ویژه این که در طراحی ها باید استاندارد های بین المللی کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی رعایت می شد. زیبایی کلاسیک هدف اصلی در این پروژه نبود. در نهایت علایم گرافیکی با وضوح تصویری و قدرت تاثیرگذاری بالایی ارایه شدند که با روحیه ی پرتحرک شهری که پر جنب و جوش معرفی شده بود سازگاری داشتند. در پشت علایم گرافیک محیطی، طرح هایی قدیمی که الهام گرفته از طلوع خورشید می باشند را مشاهده می نمایید. این طرح های پرتحرک و زنده با روحیه ی شهر، سازگاری داشتند.
مشهورترین بزرگراه به نام Avendia Paulista در شهر Sau Paulos است این بزرگراه نه تنها برای عبور کارناوال های نمایشی بلکه به عنوان مسیری برای حرکت خودروهای عمومی ساخته شده بود. فروشگاه هایی که در مسیر آن قرار گرفتند، خط کشی و نشانه گذاری این بزرگراه را در سالهای اخیر موجب شدند. گسترش خیابان با برپایی ساختمانهای اداری، فروشگاه ها، سینماها و مراکز فرهنگی و عمومی آغاز شد. بواسطه ی ایجاد تحولات جدید در این خیابان، نیاز به یک سیستم علامت گذاری جدید، احساس می شد. انجام این کار به مهندسین ساختمان Cauduro و Martino محول شد. آنها تصمیم گرفتند پروژهای را که به نام ارتباطات بصری و طراحی وسایل مورد نیاز بزرگراه Avendia Paulista آغاز کرده بودند به صورت موفقیت آمیزی به اتمام رسانند و با تکمیل این پروژه به غلبه ی آلودگی تصویری در بخشی از شهر پایان بخشند.
پس از تجزیه و تحلیل در بخش طراحی، کار آغاز شد تا سیستم اطلاع رسان جامعی جهت رفع
نیازمندی های شهری آماده شود. نکات زیر به عنوان اصول اولیه مطرح شد:
۱) سیستم باید کاربردی و در ارتباط با تمام فرم های ترافیکی (راهنمایی رانندگی) مطرح شده در پروژه باشد.
۲) علایم گرافیکی باید خوانا، روشن و از فواصل مناسبی قابل شناسایی و درک باشند.
۳) علایم باید به صورتی قرار گیرند تا با سایر علایم راهنمایی اشتباه نشوند و یا بهر وسیله ی وسایل نقلیه و سایر اشیا، محدود و یا از نظر پنهان نگردند.
۴) علایم گرافیکی باید فرصت کافی جهت مشاهده، شناخت و عمل بر اساس پیام ها را برای وسایل نقلیه موتوری ایجاد نمایند.
۵) علایم راهنمایی باید به صورت استاندارد، طرحی واحد را ارایه دهند.
برای تامین تمام موارد ذکر شده، مهندسین ساختمان Cauduro و Martino علایمی را طراحی کردند که دارای موارد کاربردی متعددی باشد و بتوان در سه سطح مختلف از آن ها استفاده نمود.

▪ برای پیاده روها
▪ در فواصل کوتاه برای وسایل نقلیه موتوری
▪ در فواصل طولانی برای وسایل نقلیه موتوری

در طراحی این علایم به هماهنگی و یک شکل سازی تابلو های‏ِ مربوط به اسامی خیابان ها، پلاک منازل، اطلاعات مربوط به خدمات عمومی، علایم راهنمایی در تقاطع پیاده روها، چراغ ها و علایم راهنمایی و رانندگی، صندوق های پستی و حتی سبد های زباله توجه نمودند.
تابلوهای راهنمایی را به صورت رنگی کد گذاری کردند، رنگ سیاه برای محل های تقاطع، رنگ سبز برای علایم راهنما و یا از پیش اخطاردهنده و رنگ آبی برای ساختمان های خاص و یا ایستگاه های اتوبوس به کار برده شد.