ضوابط تأمین فضای سبز کنار اتوبانها و بزرگراهها و معابر درجه ۱ و۲

مصوب مورخ ۱۷/۲/۶۹

به منظور کمک به تأمین فضای سبز در داخل محدوده شهرها به خصوص در شهرهای بزرگ و پر تراکم کشور شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در جلسه ۱۷/۲/۱۳۶۹ ضوابط زیر را مورد تصویب قرار داد:
۱ـ طرفین کلیه اتوبانها و بزرگراههای داخل محدوده قانونی در کلیه شهرهای کشور به عمق ‌حداقل ۱۰ متر و تا انتهای محدوده ملکی و حداکثر ۳۰ متر به کاربری فضای سبز عمومی شهری ‌اختصاص خواهد یافت‌.
تبصره ۱– در مورد آن قسمت از زمینهای موضوع بند ۱ که قبلاً تبدیل به ساختمان شده است‌،کاربری فضای سبز در زمان تجدید یا افزایش بنا اعمال شده و تا آن زمان مالک از سایر حقوق مالکانه مانند هر گونه تعمیر، فروش‌، اجاره یا رهن و غیره برخوردار خواهد بود.
تبصره ۲ـ وزارت مسکن و شهرسازی موظف است در طراحی اتوبانها و بزرگراهها موجود ،طوری تجدید نظر نماید که دسترسی اراضی طرفین اینگونه جاده‌ها از داخل بافت تأمین گردد.
۲ـ در کلیه شهرهایی که بر اساس سرشماری سال ۶۵ بیش از ۲۰۰ هزار نفر جمعیت دارند کلیه ‌زمینها، باغها و مزارع موجود در اطراف معابر درجه ۱ و۲ شهری به عمق حداقل ده متر و تا انتهای‌ محدوده ملکی و حداکثر ۳۰ متر به فضای سبز عمومی شهری تبدیل خواهد شد.
تبصره ۱ ـ تعیین معابر درجه ۱ و۲ موضوع این بند، همچنین مواردی که به لحاظ شرایط ‌خاص به بیش از ۳۰ متر عمق برای کاربری فضای سبز نیاز باشد، پس از انجام بررسی های کارشناسی‌ لازم و حداکثر ظرف مدت ۳ ماه از این تاریخ در کمیسیون ماده ۵ هر استان و فقط برای یک بار، و باحضور نمایندگان وزیر مسکن و شهرسازی و وزیر کشور مطرح و مورد تصمیم‌گیری قرار خواهد گرفت‌.
تبصره ۲ ـ در مورد کاربری های خدماتی و عمومی مصوب کنار معابر درجه ۱ و۲ حداقل ده متر بر خیابان به محوطه و فضای سبز کاربری مزبور اختصاص خواهد یافت‌.
تبصره ۳ ـ شورای عالی پیشنهاد می‌نماید در تنظیم آیین‌نامه اجرایی تبصره ۱۰ قانون برنامه‌ پنج ساله که به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید، واگذاری اراضی معوض زمینهای موضوع‌ بندهای فوق در اولویت قرار گیرد.
تبصره ۴ ـ شهرداریها تا اتخاذ تصمیم موضوع تبصره ۱ بند ۲ در کمیسیون ماده ‌۵ از صدور پروانه ساختمان در کنار خیابانهای بالاتر از عرض ۱۸ متر خودداری نمایند و در استعلامهای مربوط‌ به انجام معاملات موضوع را به اطلاع خریدار برساند.