مترو ورشو

مترو ورشو دارای یک خط، ۲۱ ایستگاه و ۲۳٫۱ کیلومتر است

مترو ورشو- پایتخت لهستان- در سال ۱۹۹۵ شروع به کار کرد و در سال ۲۰۰۸ تکمیل شد.

تنها خط مترو ورشو از شمال به جنوب امتداد دارد و مرکز پرجمعیت این شهر را به حومه وصل می‌کند.

هر روز ۴۳۰٫۰۰۰ نفر با مترو سفر می‌کنند.

تاریخچه:

به دنبال طرح آمارگیری جمعیت در ۱۹۱۸، احداث مترو به منظور حل مشکل حمل‌ونقل به خصوص در مرکز شهر مطرح شد.

مترو ورشو تحت تاثیر جنگ جهانی دوم و جنگ سرد بوده است. در دهه ۱۹۵۰ در حالی که جنگ سرد رواج پیدا کرد، طرح‌های استراتژیک شوروی نیاز به سیستم حمل‌ونقل مطمئنی در طول رودخانه ویستولا داشت. یکی از راه‌های دستیابی به این امر ایجاد سیستم عمیق مترو در ورشو در ۴۶ متری زمین بود که مرتبط با خطوط راه‌آهن باشد تا بتوان از آن در انتقال سربازان استفاده کرد.

کار احداث تقریبا در ۱۷ نقطه مختلف در دو طرف رودخانه آغاز و تا سال ۱۹۵۳، ۷۷۱ متر تونل ساخته شد. اما بعد از درگذشت استالین تمام کارها به بهانه مشکلات فنی متوقف شد. سرانجام اولین تونل در سال ۱۹۸۴ ساخته شد. با نبود بودجه، برنامه‌ریزی ضعیف و تنش بوروکراسی، کار خیلی کند پیش می‌رفت، سرعت آن بیشتر از ۲ متر در روز نبود.

مترو سرانجام در سال ۱۹۹۵ با ۱۱ ایستگاه افتتاح شد.

بلیت:

شاید در میان سیستم‌های مترو دنیا، مترو ورشو تنها موردی باشد که بلیت آن توسط خود شرکت حمل‌ونقل فروخته نمی‌شود و باید آن را از دفاتر پست، فروشگاه‌ها و روزنامه‌فروشی‌ها تهیه کرد. بلیت مترو در تمام وسایل‌نقلیه عمومی شامل اتوبوس، تراموا، قطارهای حومه قابل استفاده است.

امکان استفاده از کارت ارزان‌تر از بلیت که تا ۳ ماه قابل شارژ است، وجود دارد.

قطارها:

قطارهای اولیه همگی ساخت روسیه بودند و در سال ۱۹۹۰ یعنی ۵ سال قبل از افتتاح مترو به عنوان هدیه‌ از طرف اتحاد جماهیر شوروی سابق وارد ورشو شدند. قطارهای بعدی به ترتیب در سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۷ از طریق سنت‌پترزبورگ وارد شدند.

در ۱۹۹۸، ۱۰۸ واگن جدید به شرکت آلستوم سفارش داده شد که همگی در سال ۲۰۰۵ تحویل گردید. ورشو در سال ۲۰۰۶ نیز به روسیه سفارش واگن داد و همه را در سال ۲۰۰۷ دریافت کرد.

به طور کلی از مجموع ۴۰ قطار موجود، ۱۵ تا ساخت شوروی سابق، ۷ مورد ساخت روسیه کنونی و ۱۸ قطار محصول شرکت آلستوم است.

طرح‌های آتی:

در آینده دو ایستگاه به این خط اضافه خواهد شد. این دو ایستگاه جزو طرح اولیه خط یک بوده‌اند که برای پایین آمدن هزینه‌ها به طور موقت حذف شدند.

قرارداد ساخت بخش اصلی خط ۲ شامل ۷ ایستگاه از غرب به شرق در ۲۸ اکتبر ۲۰۰۹ بسته شد. قرار است ساخت آن در سال ۲۰۱۰ آغاز و در حالت خوش‌بینانه تا سال ۲۰۱۲ پایان یابد. بیشتر بودجه این بخش از سوی اتحادیه اروپا تامین می‌شود. تکنولوژی ساخت این بخش متفاوت با خط یک و با سرعت بیشتری است. فاز‌ دوم آن شامل ۲۸ ایستگاه بعدا ساخته می‌شود.

خط کوتاه ۳ نیز که از مرکز به سمت جنوب خواهد بود، جزو برنامه‌های آینده است.