نظریات اوژن هنارد

اوژن هنارد ۱۹۱۰ «خیابان آینده»

این طرح نه تنها نمایانگر نقطه نظر های ترافیکی ، بلکه منعکس کننده اصلاحاتی است به کمک فنون جدید در بلوکهای آپارتمانی.
بر اساس این طرح عبور و مرورها بر اساس نوع خود در سطوح مختلف انجام می گیرند.سطوح افقی پشت بامها (تراسها) به منظور فرودگاه هواپیمیهای ملخی کوچک در نظر گرفته شده اند که یک آسانسور مخصوص آنها را به سطح همکف که محل پارکشان خواهد بود ، منتقل می کنند. از این آسانسور همچنین جهت گاراژ دو طبقه اتومبیل ها هم استفاده می شود. کف خیابان اصلی که شامل پیاده روها و محل عبور وسایط نقلیه از جمله ترامواست به طور مصنوعی به اندازه یک طبقه از کف زمین بالاتر ساخته شده است.در سطح طبیعی که زیر این خیابان واقع می شود ، رفت و آمدهای مرتبط با حمل کالا و انتقال زباله و… انجام می گیرد.در سقف این قسمت انواع تاسیسات و لوله کشی ها از جمله لوله های نظافت منازل به کمک فشار هوا تعبیه شده اند که در صورت لزوم قابلیت افزایش نیز دارند. سایر لوله کشی ها و تاسیسات شهری در طبقه زیر زمین جای دارند که در آنجا فضایی نیز برای عبور راه آهن زیر زمین-در صورت لزوم- پیش بینی شده است.
ساختمان های اطراف این خیابان به خوبی از نور خورشید بهره مند می شوند. پشت بامها ، هر جا که به عنوان فرودگاه مورد استفاده نباشد ، برای باغچه بندی و گلخانه بکار می رود. در کف مصنوعی پشت ساختمان ها نیز باغچه هایی احداث می شود.
در زمان انتشار این طرح ، احتمالا آن را یک تخیل محض به شمار می آوردند.بعد ها نیز در ۱۹۴۵ که گاستون بارده بار دیگر آن را در کتابش بنام سنگ روی سنگ مطرح نمود ، باز هم توجه چندانی بدان نشد ، تا اینکه در سال ۱۹۶۳ توسط ر.آزل و در سال ۱۹۶۷ به وسیله پیتر ولف چنین طرحی عنوان گردید و مورد استقبال قرار گرفت ودر مجلات مختبف معماری به چاپ رسید.
در واقع بیش از نیم قرن سپری گشت تا ویژگی های مترقی کار هنارد توسط پیتر ولف تماما برای عموم روشن گردید.

اوژن هنارد ۱۹۰۳ «طرح منظومه ای از باغ ها و پارک ها در پاریس»
در این طرح تقریبا نوعی توزیع یکنواخت فضای سبز در نظر گرفته شده است که حتی در حال حاضر هم بسیاری از بخشهای مجتمع شهری پاریس فاقد آن هستند. در پیرامون شهر و در محلی که از تخریب برج وباروی قدیمی به جای مانده بود ۹پارک طرح شدند و در داخل بافت قدیمی پاریس هم به منظور تراکم زدایی در بخشهای مختلف شهر ، ۹ پارک دیگر در نظر گرفته شدند.
این مجموعه قرار بود که با احداث باغهای متعدد کوچکتری در داخل محلات که هر کدام حداقل یک هکتار وسعت داشته باشند تکمیل شود. در چنان موقعیتی هر یک از اهالی شهر قادر است که حداکثر در فاصله پانصد متری از یک پارک یا باغ زندگی کند. محوطه های وسیع جهت مقاصد تفریحی و گذران اوقات فراغت ، زمینهای بازی و همه نوع تجهیزات ورزشی برای اینگونه فضاها ، پیش بینی شده بود. هنارد همچنین تدارک زمین در خارج شهر ، در دو نقطه شمال و جنوب را نیز پیشنهاد کرد تا دو پارک عظیم هم در تعادل با دو پارک جنگلی شرقی و غربی شهر یعنی «بوادوبولونی» و «بوادوونسن» که در آن زمان موجود بودند ، احداث شوند. بدینسان وی یک مجموعه کاملا متعادل شامل چهار نوع فضای سبز را برای پاریس طراحی کرد:
۱٫ باغچه های بین ساختمان های با نقشه دنده ای
۲٫ باغهای کوچک بین محلات با فاصله حداکثر ۵۰۰ متری از منازل مسکونی
۳٫ پارکهای با شعاع عمل حدود ۱ کیلو متر
۴٫ چهار پارک جنگلی وسیع در محدوده خارج از شهر.

اوژن هنارد ۱۹۰۳ «طرح یک بولوار با نقشه دندانه ای»

دو نوار ساختمانی کنار بولوار با فرو رفتگیهایش ، موجب از بین بردن یکنواختی کسالت آور نماهای ممتد ساختمانی و صف طویل درختان در طول خیابان ها ، گردیده اند. این روش به خیابانهای پاریس منظری متنوع تر از آنچه قبلا بودند داده است. ساختمان های با نقشه دندانه ای که در کنار این بولوار واقع شده اند ، امکان احداث باغچه هایی را در داخل فرو رفتگیهایشان برای آپارتمان های مسکونی داخل خود فراهم می آوردند که موجب تلطیف هوای مسیرهای عمومی و آپارتمان های مجاور این مسیرها می شود. امکان بکارگیری این فضاهای سبز کوچک برای مقاصد مختلف وجود دارد ، مثلا می توان برای آنها را برای استراحت و گردش ساکنان ، یا به نمایش و فروش گذاشتن اشیای هنری در مغازه های کناری این فضاها یا تاسیس کافه و رستوران و… در نظر گرفت.
در این نقشه ، تراکم ساختمان ها به همان شیوه است که در نظام سنتی موجود بود و مجموعا این نقشه نسبت به پیشنهدهای گارنیه «یعنی شهر صنعتی» که در همان زمان عنوان شده بود ، دارای جنبه های انقلابی کمتری است. چگونگی قرار گیری ساختمان ها در این طرح ، نقشه های آنها و نماها طوری است که مجموعا معماری آن را متعلق به قرون گذشته می نماید. ولی در عین حال باید متوجه باشیم ، پیشنهادهای هنارد با در نظر گرفتن واقعیت های موجود و برای بازسازی و اصلاح یک شهر موجود و واقعی عنوان شده بودند. وی به هیچ وجه مدعی اصلاح و پیشبرد امور اجتماعی ، چنانکه گارنیه درخیا می پروراند ، نبود. اندیشه بکارگیری ساختمان ها با نقشه شکسته بعد ها نه تنها در کارهای پیشگامان شهر سازی معاصر مانند گارنیه و لوکوربوزیه بکار گرفته شد ، بلکه حتی در طرحهای بسیار متاخر تر نیز بکار رفت.