تعریف جدیدی از ساختمان های بلندمرتبه

ساختمان‌های بلندمرتبه با توجه به شرایط و ویژگی‌هایی که دارند با مسایل مختلفی روبرو هستند. مثلاً رابطه علت و معلولی متقابلی که این ساختمان‌ها با بافت پیرامون خود و استفاده‌کنندگان از بنا برقرار می‌سازند. این ساختمان‌ها معمولاً در مراکز شهرها واقع می‌شوند و به همین منظور باید آنها را در زمینه شهری خود و در ارتباط با تراکم و دانه‌بندی بلوک‌های شهری مجاور آنها بررسی کرد. این موضوع سبب می‌شود که بتوان به درک یکپارچه‌ای از کلیت شهر و بخصوص مراکز شهری دست یافت.
یکی از مهمترین مسایل در طراحی و معماری پروژه‌های ساختمانی و شهرسازی، توجه به مسایل فیزیکی و غیرفیزیکی سایت و بافت پیرامون می‌باشد. در مورد ساختمان‌های بلندمرتبه غیر توجه به مسایل فوق، ایده و مفهومی که پشت طرح پنهان است نیز اهمیتی دوچندان می‌یابد.
اگرچه در بحث پایداری شهرها به تراکم مراکز شهری توجه شده است اما بسیاری از برج‌های واقع در مراکز شهرها خود عامل اصلی ناپایداری محسوب می‌شوند. این ساختمان‌ها اگرچه تنوع عملکردی زیادی دارند اما تنها راه اتصال آنها به بافت در سطح خیابان و از طریق ورودی آنها اتفاق می‌افتد. این امر سبب وجود تعداد زیادی از ساختمان‌های بلندمرتبه می‌شود که به صورت بسته‌بندی شده و مجزا در سایت قرار گرفته‌اند. از طرف دیگر با توجه به ارتفاع زیاد این ساختمان‌ها ایجاد مناطقی در اطراف آنها که از نور طبیعی در طول روز برخوردار نیستند بسیار شایع است. همچنین معمولاً پشت بام این ساختمان‌ها نیز محل تجمع زیرساخت‌ها و تجهیزات مکانیکی شده و بلااستفاده باقی می‌ماند. فضای پشت این ساختمان‌ها نیز به پارکینگ اختصاص یافته و استفاده مناسبی بخصوص در شب از آنها نمی‌شود. برج پنهان که توسط Vineet Bhosle در مرکز شهر نیویورک واقع شده است یک نمونه موفق از طراحی ساختمان‌های بلندمرتبه با توجه به مفهوم پایداری است. این ساختمان عملکردهای خود را از بافت پیرامون گرفته و سعی دارد تا زمینه خود را با بافت پیرامون خود در سطوح مختلف ارتفاعی پیوند بزند. این ساختمان تقریباً نامرئی با بدنه شفاف خود اجازه می‌دهد تا نور طبیعی به بهترین حالت به سطح زمین برسد. سازگاری بنا با محیط زیست پایداری آن را تضمین می‌کند. این ساختمان که سعی دارد تبدیل به نمونه و برند شهر شود در پی تعریف جدیدی از مراکز شهری است که توسط ساختمان‌های بلندمرتبه ایجاد می‌شود.