شهر مجازی لیسبون کیفیت زندگی را افزایش میدهد
لیسبون پایتخت و بزرگترین شهر پرتغال حدود ۵۵۰ هزار نفر جمعیت دارد که البته با احتساب شهرهای حومه مجموع جمعیت آن به ۳ میلیون نفر میرسد. لیسبون نهمین شهر پرجمعیت اتحادیه اروپا است. بر اساس آخرین آمار اعلام شده، ۲۷ درصد جمعیت کشور پرتغال ساکن لیسبون هستند. این شهر عنوان غربیترین شهر بزرگ اروپا و غربیترین پایتخت این قاره را به خود اختصاص داده است و در اصل یک شهر ساحلی محسوب میشود.
به گزارش پایگاه خبری شهر الکترونیک، کارشناسان لیسبون را یک شهر بینالمللی میدانند؛. زیرا تمرکز اصلی مالی، اقتصادی، رسانهای، سرگرمی، هنری، تجارت جهانی، آموزشی و جهانگردی پرتغال در این شهر است. پایتخت پرتقال یکی از بزرگترین مراکز مالی اروپا محسوب میشود و بزرگترین شهر اقتصادی در ساحل اقیانوس اطلس است.
فرودگاه بینالمللی لیسبون سالانه ۱۳ میلیون مسافر را جابهجا میکند و بر اساس آخرین آمار جهانی، لیسبون بیستوپنجمین شهر زنده دنیا محسوب میشود. این شهر پس از استانبول، رم، بارسلون، مادرید، آتن و میلان هفتمین شهر توریستی جنوب اروپا است و در سال ۲۰۰۹ میلادی یک میلیون ۷۴۰ هزار توریست داشته است.
لیسبون همچنین عنوان دهمین شهر ثروتمند اروپا را به خود اختصاص داده است و سرانه مالی هر یک از ساکنان آن ۴۰ درصد بیشتر از میانگین تعیین شده برای قاره اروپا است.
لیسبون با داشتن عنوان سیودومین شهر دنیا از نظر داشتن بیشترین سرعت برای کسب درآمد، یکی از قدیمیترین شهرهای دنیا مجهز به مدرنترین امکانات حاضر محسوب میشود و همین امر دولت پرتغال را بر آن داشته است تا با افزایش سرمایهگذاریهای خود در نسل جدید فناوریها بتواند خدمات گستردهتر و بهتری را در اختیار شهروندان قرار دهد و در مقابل، وضعیت خود را از نظر بینالمللی ارتقا دهد.
یکی از پروژههای اصلی که دولت پرتغال طی سالهای اخیر سرمایهگذاریهای فراوانی روی آن انجام داده، راهاندازی شهر مجازی لیسبون است که بر اساس گزارشهای منتشر شده، بزرگترین پروژه کنونی شهرداری لیسبون محسوب میشود. پروژه شهر مجازی لیسبون در شش بخش مجزا دنبال میشود:
بخش اول: مدلسازی برای تحلیلهای شهری و فضایی
دراین بخش بر رهیافتهای کیفی شهری تأکید میشود تا بر اساس آن پدیدههای فیزیکی و اجتماعی حاضر در جوامع و محیطهای پیرامون شناسایی شوند و شهر مجازی بتواند بر اساس جزئیات آن طراحی شود.
در این بخش قرار است کلیه تحولات شهر لیسبون از دهه ۱۹۵۰ که برای نخستین بار سیستمهای رایانهای در مدیریت شهری مورد استفاده قرار گرفتند، بررسی شود تا در نهایت بهترین خدمات با بهترین کیفیت به دست شهروندان برسند. در این بخش بسیاری از کارشناسان در بخشهای مختلف از جمله علوم پایه، جغرافیا، برنامهریزی، اقتصاد، جامعهشناسی و … حضور دارند و طی گروههای مشترک مدلهای ارایه شده را توسعه میبخشند تا با شبیهسازیهای صحیح بتوانند پدیدههای فیزیکی و اجتماعی-اقتصادی را به صورت مجازی ارایه دهند.
بخش دوم: پایداری، فرم شهری و طراحی شهری
بهینهسازی منابع شهری به منظور بازآرایی فضاهای شهری با هدف تهیه فرمهای شهری و طراحیهای شهری در بخش برنامهریزیهای شهری مهمترین هدفی است که در این بخش دنبال میشود. اقدام اصلی که در این زمینه صورت میگیرد در نظر داشتن فرمهای شهری و طراحیهای شهری به منظور دستیابی به شهری پایدار و زنده است که بر اساس آن شهروندان بتوانند در کوتاهترین زمان بهترین خدمات شهری را در اختیار بگیرند.
نیاز به فهم کامل موضوعات محیطی، اقتصادی و اجتماعی موجود در شهر با توجه به برنامهریزیهای زمینی، تراکم مردم در فضاهای شهری مختلف و مشکلات پیشروی برنامهریزیهای شهری از دیگر مسایلی است که باید در این زمینه مورد توجه قرار گیرد.
بخش سوم: فناوریهای جدید در حوزه معماری، طراحیهای شهری و برنامهریزیهای الکترونیکی
فناوریهای جدید ابزار مفیدی برای معرفی و مدیریت شهرها و مناطق جدید محسوب میشوند و در پروژه طراحی شهر مجازی لیسبون نیز توجه فراوانی به آن شده است. در این بخش بر تئوری اطلاعت فضایی تأکید فراوان شده است تا بر اساس آن مدلسازیها و شبیهسازیهای شهری در بهترین شکل ارایه شوند.
کارشناسان برای تکمیل این بخش مدلهای ارایه شده برای دیگر شهرهای مجازی را به دقت بررسی میکنند و بر اساس آن مدل منطقی متناسب با فناوریهای الکترونیکی موجود را ارایه میدهند. این بخش بر اساس نقشهکشیهای دیجیتالی، فرآیندهای تصویرسازی دیجیتالی و تقسیمبندیهای زمینی دیجیتالی دنبال میشود تا بر اساس آن امکان تحلیلهای چندبُعدی، مجازیسازی قلمروهای شهری و مانیتورینگ شهری فراهم شود.
بخش چهارم: سیاستهای خانهها و زمینهای شهری
گزارش منتشر شده در سال ۲۰۰۹ با عنوان “بررسی چشماندازی شهرسازی جهانی” اعلام کرد تراکم جمعیت جهان در مناطق شهری بیش از مناطق روستایی است و بیش از ۵۰ درصد مردم جهان ساکن مناطق شهری هستند. در اروپا ۷۲،۸ درصد مردم در شهرها زندگی میکنند که این رقم برای منطقه آمریکای لاتین و کارائیب به ۷۹،۶ درصد میرسد.
سازمان ملل متحد پیشبینی کرده است که این رقم تا سال ۲۰۵۰ به ۸۴،۳ و ۸۸،۸ درصد میرسد. این بخش از طراحی لیسبون مجازی کمک میکند تا ساکنان مناطق روستایی نیز به اندازه ساکنان مناطق شهری بتوانند از خدمات مربوط به خود بهرهمند شوند و از این طریق تعادل میان ساکنان مناطق شهری و روستایی برقرار شود. با توجه به اینکه زمین در مناطق شهری محدود است و بهنسبت آن ظرفیت شهر نیز محدود محاسبه میشود، این بخش در لیسبون مجازی کمک میکند تا تعادل لازم بین مناطق شهری و روستایی حفظ شود.
بخش پنجم: دولت، رقابت و نوآوری
سازمان ملل دریافته است که سیستم دولتی مناسب برای مدیریت شهری از طریق پایداری، تعادل، کارایی، شفافسازی و پاسخگویی، امنیت، فعالیتهای مدنی و شهروندی حاصل میشود. عنوانی که برای این بخش از پروژه لیسبون مجازی در نظر گرفته شده، بحثی است که این روزها در سراسر دنیا در شهرهای مجازی دنبال میشود و دغدغه اصلی مدیران شهرهای مجازی است.
در این بخش سعی میشود با بررسی مثالها و نمونههای مشابه مطرح شده، روشهای مختلف برای نوآوری در زمینه خدمات شهری مجازی بررسی شود و در نهایت بتوان بهترین سرویسها را از این طریق در اختیار شهروندان گذاشت. مدلهای جدید سیستمهای مدیریتی شهری، افزایش حضور و مشارکت مردم در تصمیمگیریهای شهری همراه با اهداف در دسترستر از مهمترین مواردی است که در این بخش دنبال میشود.
بخش ششم: مدیریت زمین برای شهر پویا
مدیریت زمین که مهمترین بحث مطرح شده در حوزه شهرهای مدرن در ابتدای قرن بیستویکم بود، هماکنون به مهمترین مسئله در جریان توسعه شهرهای مجازی تبدیل شده است. در جریان توسعه شهر مجازی لیسبون کوشیده میشود تا با مدیریت زمین، اکولوژی شهری از نظر اقتصادی و اجتماعی بررسی شود و شهروندان با تعادل مناسب بتوانند در نقاط مختلف شهر خدمات مربوط به خود را در اختیار بگیرند.
مدیریت زمین و هدف پویایی شهری از نظر تئوری پیوندی نزدیکی با یکدیگر دارند. اما این پیوند موجب شده است تا برنامهریزی برای بسیاری از سیستمهای شهری دچار مشکل شود. کارشناسان بر این باورند که تمرکز بر این بخش میتواند بیشترین تاثیر را در جریان افزایش کیفیت زندگی شهری برجا بگذارد.
منبع: پایگاه خبری شهر الکترونیک
دیدگاهی بنویسید.
بهتر است دیدگاه شما در ارتباط با همین مطلب باشد.