وجود بافت فرسوده ناپایدار در پایتخت

مدیر عامل سازمان نوسازی شهر تهران با بیان اینکه ۳ هزار و ۲۶۸ هکتار بافت فرسوده با ۳ شاخص نفوذ ناپذیری، ناپایداری و ریزدانه بودن در شهر وجود دارد گفت: حدود ۳۰ درصد بافتهای فرسوده تهران طی سال های اخیر مورد نوسازی قرار گرفته است.

عبادالله فتح اللهی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: اگر تنها شاخص ناپایداری را برای بافتهای فرسوده مد نظر قرار دهیم حدود ۱۴ هزار هکتار از بافتهای شهر تهران فرسوده محسوب می شود اما با در نظر قرار دادن ۳ شاخص نفوذ ناپذیری (بلوکهایی که بیش از ۵۰ درصد معابر آن عرض کمتر از ۶ متر دارند) ، ناپایداری(بلوک‌هایی که بیش از ۵۰ درصد بناهای آن ناپایدار و فاقد سیستم سازه است) و ریزدانه (بلوک‌هایی که بیش از ۵۰ درصد پلاک‌های آنها مساحت کمتر از ۲۰۰ متر مربع دارند) بودن، ۳ هزار و ۲۶۸ هکتار بافت فرسوده در پایتخت وجود داشته که بخش قابل توجهی از این بافت ها طی سال های اخیر مورد نوسازی قرار گرفته است.

وی با بیان اینکه موضوع اصلی در مورد بافتهای فرسوده، وقوع احتمالی زلزله و ناپایداری این بافتهاست گفت: ۷۰ درصد از بافتهای فرسوده شهر تهران در محدوده جنوبی شهر واقع شده و مهمترین مساله در نوسازی این بافتها نیز مشارکت عمومی شهروندان است.

فتح اللهی تصریح کرد: منطقه ۱۵ از نظر میزان بافتهای فرسوده چالش دار ترین منطقه شهر محسوب می شود و پس از این منطقه به ترتیب مناطق ۱۲،۱۷،۱۰ قرار دارند.

وی افزود: متاسفانه در بافت های فرسوده شهر، اکثر مدارس و مراکز درمانی نیز فرسوده اند و در برابر زلزله مقاومت نخواهند داشت.

فتح اللهی با انتقاد از اینکه برخی از ساختمان های نوسازی شده نیز در برابر زلزله مقاوم نیستند گفت: باید نظارت دقیق تری بر ساخت و سازها صورت گیرد و شاخصه های ایمنی در برابر زلزله سختگیرانه تر در ساخت و سازها اعمال شود.

وی با بیان اینکه مناطق ۹ و ۱۷ شهر تهران در نوسازی بافتهای فرسوده پیشرو هستند گفت: بسیاری از بافتهای فرسوده در مناطق شمالی شهر برای نوسازی با مشکلات و موانعی مواجه اند مانند وجود معارضین و یا وقفی بودن زمین که این مشکلات روند نوسازی بافتها را وقفه مواجه می سازد.

مدیر عامل سازمان نوسازی شهر تهران همچنین موضوع تجمیع پلاکهای ریزدانه، مسائل اجتماعی و عدم تفاهم ساکنین را مهمترین موانع نوسازی در بافتهای فرسوده جنوب شهر دانست و گفت: در نوسازی بافتهای فرسوده بیش از هر چیز، همکاری و مشارکت شهروندان و آگاهی اجتماعی اهمیت دارد و شهروندان باید به طور دقیق از خطراتی که زندگی در این بافتها برایشان به دنبال دارد آگاه شوند.