بررسی آثار مدرنیتۀ غرب بر شهرسازی ایران

در این مقاله، به بررسی آثار مدرنیتۀ غرب بر شهرسازی ایران میپردازیم. مدرنیته از نظر مکانی، خاستگاهی غربی دارد؛ اما مفهوم خاصی ندارد و رویکردی به جنبههای متفاوت فرهنگ است که در عصر نوزایی مطرح شد. هدف آن هم تبیین توانایی انسان و تسلط ً عقالنی بر خود و جامعه است. در چنین فضای فکری، قرن صرفا هجدهم شاهد ظهور انقالب صنعتی بود و بنا بر ماهیت خود، تغییر و تحوالت اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و فیزیکی عظیم و گستردهای را موجب شد. در حقیقت، تحوالت عصر جدید به رشد انقالب صنعتی و خود انقالب صنعتی به شکلگیری شهرسازی جدید انجامید. با انطباق این بحث با واقعیت موجود در ایران، می‌توان گفت که رشد مدرنیته و نیز شهرسازی مدرن کشور ما، عاری از زمینهها و بسترهای اجتماعی، اقتصادی، فکری و فرهنگی بوده است. توسعۀ مدرنیته و شهرسازی، پیش از آن‌که به عوامل ریشهای و محتوایی معطوف باشد، بیش تر در جنبههای کالبدی و فیزیکی تجلی یافته است. بدیهی است که با چنین وضعیتی، شهرسازی نه دارای هویت ملی و محلی است و نه بهرغم استفاده از روشها و تکنیکهای غربی، حاوی مدرنیسم در معنای غربی است. بنابراین، بررسی و شناخت عمیق ماهیت و فرایند مدرنیته و شهرسازی مدرن غرب و نیز واقعیات و عوامل محتوایی شهرسازی کشور و نیز ارتباطی‌دهی و تلفیق بهینۀ این دو در زمینۀ نیل به نقطهای متعادل و پایدار ضروری می‌نماید.

دریافت متن کامل مقاله