از محله گرایی تا جهانی شدن

هویت یک معیار رشد است. به عبارتی دیگر وقتی یک شهر یا جامعه رشد می‌کند، بخشی از صفات هویتش در جریان رشد تغییر می‌کند و ساماندهی جدیدی می‌یابد. در این ساختار باید هویت شهری به عنوان یک معیار برای توسعه و عاملی برای ارتقای کیفیت محیط مطرح شود تا بتواند زمینههای مشارکت و امینت افراد را فراهم کند. در این معنا و مفهوم محله، همیشه تداعیگر وجود زنجیرهای از خانوادهها با بسیاری از ویژگیها و بازخوردها و ارزشهای فرهنگی نسبتاً مشابه در حیطه جغرافیایی با بافت و محدوده مشخص است. ازنظر اجتماعی شهرها، مکانهای مناسبی برای شکلگیری نهادهای اجتماعی، اعتالی ارزشهای فرهنگی،گسترش و تحکیم روابط و مناسبات اجتماعی و پاسداری ارزشهای انسانی وهویتهای ملی و محلی هستند. بنابراین هویت در محیطهای شهری به یکی از بحثانگیزترین موضوعات عصر حاضر تبدیل شده است ،تا جائی که امروز هرکس به طریقی خودآگاهانه یا ناخودآگاهانه در چنگال نگرانی بیهویتی اسیر است. بیهویتی، ناهماهنگی و یکنواختی که امروزه بر فضای شهرها است و به صورت روزافزونی در حال گسترش است، نه تنها سیمای نامطلوب و محیطی نامأنوس را برای ساکنین ایجاد کرده، بلکه تمامی ابعاد زندگی اجتماعی زیست محیطی را در جوامع شهری تحتالشعاع خود قرارداده است. زیرا فرم فیزیکی شهرها در حقیقت هسته جهان اجتماعی است که در تمامی ابعاد جامعه از اقتصاد گرفته تا زیباییشناختی موثر است. تا وقتی که بحران هویت به عنوان موضوعی حل ناشدنی یا حداقل بسیار پیچیده فرض شود، رهایی ازشرایط کنونی چندان محتمل به نظر نمیرسد. یکی از دالیل این فرض آن است که تعریف مشخصی از هویت دردست نیست؛ و همین امر هویتبخشی را دشوار و حتی ناممکن جلوه میدهد.

دریافت متن کامل مقاله