از نماد تهران تا حاشیه های یک تونل

به گزارش خبرنگار مهر، احمد دنیا مالی رئیس کمیسیون عمران و حمل و نقل عمران شورای اسلامی شهر تهران تاکنون تذکری به شهردار تهران نداده است. او رکورد کم ترین تذکر در شورای پر تذکر چهارم را دارد و معتقد است به جای تذکر باید به فکر حل مشکلات بود.

*چرا کارنامه تان در خصوص تذکر به شهردار تهران سفید است؟ عملکرد شهردار تهران از نگاه شما بی اشکال است؟

–  نباید مبنای تذکر دادن این باشد که مردم خوششان بیاید یا این که شهرتی پیدا کرد. همین سوال را یکی در جمعی از من پرسیدن که دیگری به جای من پاسخ داد "این می‌رود همه این بحث‌ها را پیگیری می‌کند و از مبنا حلش می‌کندو…"

تذکر برای آدم‌هایی است که نمی‌توانند مشکلات را حل کنند. این خیلی بد است که  من قبل از اینکه مشکلی را با شهرداری مطرح کنم  بیایم  آن را در صحن بگویم. حرفه‌ای‌اش این است که من قبلش به مدیر مربوطه بگویم، بنویسم و پیگیری بکنم و تلاش کنم این مشکل حل شود  و … اما اگر یک جایی دیدیم شما دارید اهمال می‌کنید، حتما باید تذکر داد. به اضافه اینکه من می‌دانم وقتی یک مشکلی پیش می‌آید به چه کسی  زنگ بزنم و  از طریق چه کسی پیگیری کنم تا مشکل  حل ‌شود.

مثلا  فرض کنید که سال‌ها بود مشکلات بازنشستگان شرکت واحد، غیرقابل حل شده بود. من نزدیک به ۹-۱۰ ماه وقت گذاشتم و حلش کردم، البته  پیگیری‌های خودشان خیلی موثر بود. ولی یک حق و حقوق زیادی ازشان داشتیم که داده نمی‌شد؛ رفتیم، استدلال کردیم و …من هم می‌توانستم به جای اینکه ۹-۱۰ ماه وقتم را بگذارم، یک تذکری بدهم و بگویم آقا رسیدگی کن… من رفتم توی دل کار و قانون درآوردم و رفت و برگشت‌های زیادی انجام شد تا  موفق شدیم این مشکل را حل کنیم.

 * می‌شود گفت که این به علت قدرت و نفوذ شما در شهرداری تهران است؟ حتی این نفوذ در لابی‌هایی که در شورا می کنید مشخص است، طرح و لایحه ای که مربوط به کمیسیون شما است اگر بخواهید  رای می آورد  و اگر موافق نباشید  رای نمی‌آورد… می‌خواهم بگویم شاید کسانی که  آنجا تذکر می‌دهند، قدرتی را که شما در شهرداری دارید را ندارند. یعنی اگر شما دارید می‌روید در دل کار ممکن است به نتیجه برسد، ولی مثلا اگر فرد دیگری از عضو شورای شهر بروند، این اتفاق برایشان نمی‌افتد.

– در بسیاری از مسایل  من ورود مستقیم نمی‌کنم و موضوع را به رییس‌ کمیسیون‌های دیگر می‌گویم.بالاخره یک وقتی است که من می‌خواهم تنهایی بدوم، یک وقتی هست من از آدم‌هایی که می‌توانم بدوانمشان به نفع مردم استفاده می‌کنم. چه اشکالی دارد. خیلی از این مسائلی که پیش می‌آید  را من رو در رو با شهردار، معاونین و روسای سازمان‌هایشان، حل می‌کنم. آنجاهایی که نیاز باشد که از کمک دیگران استفاده می کنم. البته حرف من  به این معنا نیست که آنهایی که تذکر دادند، کار بی‌موردی انجام دادند. آنها به تشخیص خودشان عمل کردند. لذا این رنکینگ نیست. شما می‌دانید که  بیشترین تذکر را دو عضو از کمیسیون ما داده اند  و کمترین تذکر هم من بودم که هیچ تذکری نداشتم. منتها یک وقتی هست شما پیشنهاد می‌دهید، تذکر می‌دهید، گلایه می‌کنید و دوستان می‌گویند که کتبی بنویس. می‌گویم آقا جان من این را که اینجا گفتم ول نمی‌کنم. پیگیری می‌کنم و تا آنجا که به نتیجه برسد  حالا یک جاهایی هم تلقی ما اشتباه است. مثلا یک جایی برخی تصوری دارند که فکر می‌کنند به نفع مردم است، بعد که می‌روند با دوستان کارشناسی می‌کنند، می فهمند دارند اشتباه می کنند در این زمان باید این شهامتش را داشته باشند و بگویند که من اینجا داشتم اشتباه می‌کردم.

* در برخی موارد هم اشتباهی رخ نداده است اما اعضا زود کوتاه می آیند، خاطرم است  شما در گفت‌و‌گویی گفتید که طرح سکوهای ایمنی مترو را با وجود مخالفت هایی که وجود دارد  پیگیری می‌کنید در برنامه پنج ساله  دوم شهرداری هم برای این موضوع بودجه گذاشته بودید و قرار بود  ۱۰ ایستگاه امسال مجهز به این سیستم شود که عملا هیچ اتفاقی در مترو نیفتاده. وقتی دوباره مساله طرح شد گفتید امسال طرح مطالعاتی اش انجام می شود…

این طرح مخالف داشت. شهرداری با آن  مخالف بود. از ابتدا  شرکت  بهره‌برداری با آن  مشکل داشت. نه اینکه مخالف باشند، می‌گفتند اینها هزینه دارد و ما هزینه‌های دیگری داریم. ما گفتیم بحث ایمنی و … برای ما هزینه نیست. ما هر چیزی که در حوزه ایمنی باشد، به عنوان هزینه به آن نگاه نمی‌کنیم. وقتی که در قضیه ای یک عده مخالف باشند، طبیعتا کار به سرعت جلو نمی رود اما این طرح باید اجرایی شود. کاری است که تا به حال اجرایی نشده و باید طراحی و مطالعات داشته باشد و تمام جوانب آن در نظر گرفته شود.

 * قبول کنید شما هم زود کوتاه می‌آیید.

-کوتاه آمدن با واقع‌بینی فرق دارد. وقتی شما یک هدف بزرگ‌تری دارید، نباید با تنش کار را جلو ببرید. این کار منابعی می خواهد. این کار یک پروسه دارد اگر واقع بینانه جلو نرویم به مشکل بر می خوردیم  البته این را هم از یاد نبریم که هر چه که ما مصوب می کنیم نباید نتیجه اش را ۶ ماه بعد ببینیم. باید واقع بینانه به مسایل نگاه کرد. هر پروژه ای  به اصطلاح پروتکلی دارد که من اعتقاد دارم آن پروتکل را باید مرتب رصد کنیم که عقب نیفتیم.

* یکی از بحث‌هایی دیگر جانمایی برای گورستان جدید پایتخت است قرار بود  آبان‌ماه شهرداری تهران گزارشش را بیاورد که جانمایی کرده، یا نکرده. شما در جریان آن هستید؟

-من نشست مفصلی با آقای رضاییان(مدیر سابق سازمان بهشت زهرا) داشتم، تنها فردی را که اعتقاد دارم قابلیت تخصصی برای این کار دارد و می تواند طرح توسعه آرامستان‌های شهر تهران را به  خوب پیگیری کنند، ایشان است.  با توجه به سابقه ۴۰ ساله‌ای که در شهرداری دارد و اختصاصا مسوولیت بهشت زهرا را داشته و درگیر این قضیه بودند، دنبال این هستم که این موضوع را ما بتوانیم از طریق ایشان جلو ببریم.

 *بالاخره گورستان جدید جانمایی شده است یا نه؟

مطالعاتش شروع شده ولی هیچ کدامش به نتیجه نرسیده است.

*این اتفاقی است  که در اردیبهشت‌ماه شورا به آن رسید و قرار شد که  شهرداری در یک ضرب‌الاجل سه ماهه این کار را انجام دهد. شهرداری هیچ کاری نکرد، شورا یک تذکری دارد و آخرین نتیجه این شد که تا سه ماه دیگر که می‌شد آبان‌ماه، یک اتفاقی بیفتد، یعنی جانمایی صورت بگیرد.

نتیجه مطالعات را قرار بود بیاورند. آن چیزی که من در جریانش هستم، می‌گویند دارند مطالعه می‌کنند. معمولا ما وقتی که سه ماهه، شش ماهه بهشان فرجه می‌دهیم، بالاخره یک مقدار بالا پایین هم دارد. اما باید زودتر طرح شان را ارائه کنند. البته من فکر می کنم ما حالا مشکلی در خصوص دفن مردگان مان نداریم و  در بحران نیستیم. به اضافه اینکه امید به زندگی در ایران بالا رفته، نرخ رشد جمعیت کاهش پیدا کرده و این تناسب اثر می‌گذارد.

*  یکی دیگر از موضوعاتی که در برنامه ۵ ساله دوم شهرداری آمده است درصد آسیب‌پذیری شهر تهران است و اعلام نقاط آسیب پذیر، کاری در این زمینه شده است؟

این موضوعی است که اگر بی‌حساب و کتاب در موردش حرف زده شود، نگرانی‌های مردم را افزایش می‌دهد.

* در تمام این سال ها در این خصوص لوایحی زیادی آمده، مطالعات هم زیاد است، آمده اند آمارهایی داده اند، راه کارهایی پیشنهاد شده و آخر هم همه در بایگانی  خاک می خورد و ما نشانی از آن مصوبات در شهر نمی بینیم.

این بحث ها یک وجهی نیست. نمی‌توانیم بگوییم که ما فقط  در برابر  زلزله آسیب‌پذیر هستیم. وضعیت شهر به عنوان یک موجود زنده، آسیب‌های زیادی را شامل می‌شود. الان شما خیلی راحت در مورد آب حرف می‌زنید، برخی  از دوستان هم خیلی راحت در مورد این موضوعات اظهارنظر می‌کنند. به هر حال اینها باید براساس  یک رفتار علمی باشد، نگران کردن مردم کاری را حل نمی‌کند. ضمن اینکه باز هم ما بگوییم هیچ خبری نیست، به نوعی رفتار غیرحرفه‌ای است. همه اینها باید مدل بشود، اگر زمانی  یک زلزله‌ای در تهران بیاید  ما بیشتر از اینکه نگران تکان خوردن زمین در تهران باشیم  نگران قطع خدمات و زیر ساخت های شهری هستیم. این که آب و برق و گاز قطع شود و معابر بسته شود. ما باید تدابیری برای حل این مشکلات داشته باشیم. الان متولی این بحث وزارت کشور است. هلال احمر هم وظایفی دارد. حتی بر اساس قانون  نیروهای نظامی هم وظایفی دارند. اگر تمام نهادهای مسئول جمع شوند به هرمی می رسیم که متاسفانه سرش به هم نمی رسد. همین موضوع آسیب پذیری ما را بیشتر می کند.

 *از شما به عنوان پیشکوست ساخت و ساز تقدیر شده است بخشی از این تقدیر برای  پل‌ها و تونل‌هایی است که در تهران ساختید. اما تونل توحیدی که در زمان معاونت شما ساخته شد انتقادهای زیادی به آن وارد بود و هنوز هم قیمت تمام‌شده‌اش را کسی نتوانسته کشف کند. بعد تونل امیرکبیر. که طراحی‌اش در زمان شما انجام شده، اما به یکی از کم‌اثرترین تونل‌ها تبدیل شده …

البته آن تقدیر  صرفا به حوزه شهرداری تهران برنمی‌گردد و به خاطر آن بوده که  من سال‌ها معاون فنی زیربنایی راه آهن ایران بودم،  تعداد زیادی بندر و اسکله و اینها را ساختم و در پروژه‌های سدسازی مدیر بودم. اما موضوع تونل‌هایی که شما اشاره کردید، قیمت تمام‌شده این تونل الان موجود است، البته  من در افتتاح این پروژه رفتم. قیمت تمام‌شده بعد از صورت‌وضعیت‌های قطعی درمی‌آید که شما می‌توانید مراجعه کنید به دوستانمان به شما این عدد و رقم را بدهند. چند جا اعلام کردم.

تونل امیرکبیر اتفاقا یکی از بحث‌های جدی من است، به خاطر اینکه آن چیزی که ما طراحی کرده‌ بودیم با آن چیزی که ساخته شد، دو تاست. ببینید! شما یک چیزی را طراحی می‌کنید و براساس آن می‌روید پیمانکار انتخاب می‌کنید و بعد می‌آیند آن طرح را دستخوش یک سری تغییرات قرار می‌دهند و یک چیز دیگر می‌سازند. خب دیگر باید آنهایی که این تغییرات را به وجود آوردند و کم‌اثرش کردند، بیایند بگویند که چرا کم‌اثر شده است.

*درباره فاز دوی برج میلاد هم  توضیح می دهید چون شورای سوم به دلیل طراحی نامناسب درخواست توقف آن را داده بود.

ما جلساتی گذاشته ایم و تلاش کرده ایم نظرات دوستان شورای سوم هم تامین شود و پیمانکار هم متضرر نشود.  

* یعنی احتمال دارد طراحی عوض شود؟

حتما باید یک تغییراتی صورت بگیرد.

*دو بار تا حالا برای طراحی این فاز دو پول داده شده…

بالاخره باید برای فاز تعیین تکلیف شود، چون سرمایه‌گذار ادعای ضرر و زیان دارد و از این طرف هم پروژه بلاتکلیف است و گودبرداری شده و… ما همه اینها را در نشست‌هایمان تذکر دادیم و حتی به این توافق هم رسیدیم که تا یک ارتفاعی را دوستان کار بکنند که هم بحث‌های ایمنی تامین شود و نگرانی نداشته باشیم، هم اینکه پروژه استارت بخورد و درگیر اختلافات این بحث‌های طراحی هم نباشیم.

 * الان فکر می‌کنید برج میلاد نماد تهران است یا برج آزادی؟ این تغییرنماد اتفاق افتاده یا مردم پذیرفتند؟

ببینید! برج آزادی یک مقدار موضوعش با برج میلاد فرق می‌کند. کارکرد برج آزادی با برج میلاد متفاوت است. عملکرد برج آزادی فرهنگی و میلاد برجی کاربردی است و آزادی همچنان کارکرد خودش را دارد. برج میلاد یک سازه با ارتفاع بالاست که کارکردهای متفاوتی برای آن تعریف شده و این دو برج اصلا قابل قیاس نیستند و شاید نتوان نام برج را بر سازه آزادی گذاشت.

زمانی که مجموعه فرهنگی آزادی احداث شد عده ای شروع به انتقاد کردند. همان موقع نیز عده‌ای از روشنفکران منتقد این برج بودند. من خاطرم است خیلی از این آدم‌ها که الان اعتقاد دارند آزادی یک اثر فرهنگی است، زمانی منتقد این برج بودند. ما می‌خواستیم پل بهبودی را احداث کنیم که ۱.۳ کیلومتر با این اثر فاصله دارد، صدایشان درآمد که این پل چشم‌انداز برج را می‌گیرد و درخواست جمع‌آوری پل را داشتند. برخی دنبال بهانه هستند. من به یکی از آقایان منتقد گفتم "تو که الان مخالف ساخت پل در فاصله۱.۳ کیلومتری این برج هستی زمانی می‌گفتی با بولدوزر باید آن را تخریب کرد." در حال حاضر هم وضعیت برج آزادی به نسبت هفت سال گذشته که دیوارهای آن نم گرفته بود، بسیار بهتر شده و شهرداری و شورا با وجود آن که مسئولیتی در این حوزه ندارند، حمایت‌های خوبی برای ساماندهی برج آزادی انجام داده اند اما مشکل این برج نحوه اداره آن است و باید زمینه حضور مردم در این فضا بیشتر فراهم شود.

منبع:مهر