قانون تأسیس شرکت شهرکهای صنعتی ایران

قانون تأسیس شرکت شهرکهای صنعتی ایران مصوب ۷/۱۲/۱۳۶۲

ماده واحده – به منظور ایجاد هماهنگی و استفاده مطلوب از امکانات شهرکهای صنعتی و ایجاد هرچه بیشتر امکانات زیربنائی و ارائه خدمات ضروری برای متقاضیان ایجاد واحدهای صنعتی از تاریخ تصویب این قانون شرکت شهرکهای صنعتی ایران تأسیس می‏گردد.

۱- مجمع عمومی شرکت یاد شده عبارتست از وزیر صنایع (رئیس مجمع) وزیر امور اقتصادی و دارائی – رئیس سازمان برنامه و بودجه وزیر جهاد سازندگی وزیر صنایع سنگین وزیر نیرو وزیر مسکن و شهرسازی وزیر کشاورزی وزیر صنایع در مقابل مجلس شورای اسلامی مسئول امور مربوط به شرکت شهرکهای صنعتی ایران می‏باشد.
۲- شرکت شهرکهای صنعتی ایران می‏تواند شرکت‏های «شهرکهای» صنعتی در نقاط مختلف ایران تأسیس نماید که هر یک دارای شخصیت حقوقی مستقل باشد.
۳- رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل شرکت شهرکهای صنعتی ایران به پیشنهاد وزیر صنایع و با تصویب مجمع به عنوان معاون وزیر صنایع و رئیس هیأت مدیره و مدیرعامل هر شرکت فرعی به پیشنهاد رئیس هیأت مدیره و مدیر عامل شرکت شهرکهای صنعتی ایران و حکم وزیر صنایع تعیین خواهد شد.
۴- شرکت‏های شهرکهای صنعتی مکلفند از طریق واگذاری عین یا منفعت اراضی تحت اختیار خود که در مورد اراضی ملی و دولتی به قیمت منطقه‏ای به شرکت شهرکها واگذاری می‏شود. سرمایه اولیه پرداختی دولت را جبران نمایند برای تسهیلات بیشتر مالی و تشویق احداث و توسعه شهرکهای صنعتی در مناطق محروم یا غیربرخوردار با تصویب مجامع وجوه پرداختی فی مابین شرکت شهرکهای صنعتی ایران و شرکتهای تابع و همچنین شرکتهای تابع به یکدیگر به عنوان کمک‏های بلاعوض محسوب می‏گردد. انتقال قطعی اراضی به صاحبان واحدهای صنعتی موکول به اخذ پروانه بهره‏برداری است.
۵- شرکت شهرکهای صنعتی ایران و شرکتهای تابع برطبق مفاد اساسنامه خود و اصول قانون تجارت اداره می‏گردد و از شمول مقررات مغایر مستثنی بوده و ضوابط استخدامی این شرکت‏ها تابع قانون کار و تأمین اجتماعی جمهوری اسلامی ایران است. اعتبارات مصوب در بودجه مربوط به نواحی صنعتی پس از تشکیل شرکت شهرک صنعتی مذکور از طریق این شرکت‏ها هزینه می‏شود. و نواحی صنعتی که از محل اعتبارات عمرانی در آنها هزینه گردیده است شهرک صنعتی موضوع این قانون تلقی می‏گردد.
۶- استفاده از بودجه عمرانی یا سرمایه اصلی اولیه شرکت برای پرداخت هزینه‏های جاری و خدماتی که پس از آغاز بهره‏برداری از تأسیسات زیربنائی شهرک ضرورت خواهد یافت ممنوع است و کلیه هزینه‏های مربوط به خدمات و امور جاری شهرک صنعتی براساس آئین‏نامه‏ای که به تصویب مجمع عمومی شرکت شهرکهای صنعتی می‏رسد از صاحبان واحدهای صنعتی موجود در شهرک یا اشخاصی که بنحوی از انحاء اراضی مورد نیاز برای اجرای طرح خود را تهیه نموده‏اند دریافت می‏گردد. موارد و ضوابط و نحوه وصول هزینه‏های مذکور به تفکیک در آئین‏نامه مشخص خواهد شد.
۷- تعیین محل شهرک (در منطقه تصویب شده توسط مجمع) و طراحی نقشه شهرک برای نیازهای گوناگون براساس ضوابط اعلام شده توسط وزارت مسکن و شهرسازی انجام خواهد شد. و در هر حال شهرکهای صنعتی از حریم قانون و استحفاظی شهرها و قانون شهرداری‏ها مستثنی بوده و واگذاری اراضی به متقاضیان و حدود و شرایط و نحوه عمل در این خصوص در اختیار مسئولان شرک صنعتی است که براساس آیین‏نامه اجرایی این قانون عمل خواهد کرد. تشخیص ضرورت‏های فنی و اقتصادی به عهده مجمع عمومی شرکت شهرکهای صنعتی مربوط می‏باشد.
تبصره – عوارض قانونی تولید صنعتگران از مقررات این بند مستثنی است.
۸- مجمع عمومی شرکت شهرکهای صنعتی ایران موظف است با توجه به سیاست‏های دولت جمهوری اسلامی ایران و با تصویب هیئت دولت برای افزایش تعداد شهرکها اقدامات لازم را انجام دهد و همچنین مجمع عمومی شرکتهای تابعه می‏تواند با توجه به نیاز و ضرورت نسبت به توسعه شهرکهای صنعتی مصوب اقدام نمایند.
۹- اساسنامه و حدود اختیارات شرکت شهرکهای صنعتی ایران با توجه به سیاست عدم تمرکز توسط مجمع عمومی در مدت سه ماه از تاریخ تصویب این قانون تهیه و به تصویب هیئت دولت خواهد رسید. قانون فوق مشتمل بر ماده واحده در جلسه روز یکشنبه هفتم اسفندماه یکهزار و سیصد و شصت و دو مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۸/۱۲/۱۳۶۲ به تأئید شورای نگهبان رسیده است.

رئیس مجلس شورای اسلامی

آئین نامه اجرایی قانون تأسیس شرکت شهرکهای صنعتی ایران

فصل اول – تعاریف

ماده ۱ – شهرک صنعتی :
مکانی است دارای محدوده و مساحت معین برای استقرار مجموعه‏ای از واحدهای صنعتی پژوهشی و فن‏آوری و خدمات پشتیبانی از قبیل طراحی مهندسی آموزشی اطلاع‏رسانی مشاوره‏ای بازرگانی که تمام یا پاره‏ای از امکانات زیربنائی و خدمات ضروری را با توجه به نوع و وسعت شهرک و ترکیب فعالیت‏های ان در اختیار واحدهای مذکور قرار می‏دهد.

ماده ۲ – شرکت اصلی:
منظور از شرکت اصلی در این آئین‏نامه شرکت شهرکهای صنعتی ایران می‏باشد.

ماده ۳ – شرکت فرعی:
شرکت فرعی شرکت شهرکهای صنعتی است که اساسنامه آن به تصویب مجمع عمومی شرکت اصلی رسیده یا می‏رسد و در نقاط مختلف کشور تأسیس می‏گردد.

ماده ۴ – متقاضی:
متقاضی شخص حقیقی و یا حقوقی است که برای استفاده از امکانات و خدمات شهرکهای صنعتی درخواست عقد قرارداد با شرکت فرعی می‏نماید.

ماده ۵ – طرف قرارداد:
طرف قرارداد شخص حقیقی یا حقوقی است که برای ایجاد و بهره‏برداری از واحدهای موضوع ماده یک نسبت به انعقاد قرارداد با شرکت فرعی اقدام می‏نماید.

ماده ۶ – قرارداد:
منظور از قرارداد قرارداد تخصیص زمین و استفاده از امکانات زیربنائی و خدمات ضروری شهرک صنعتی است که بین شرکت فرعی و طرف قرارداد مطابق متن قرارداد نمونه مصوب عمومی شرکت فرعی منعقد می‏گردد.

ماده ۷ – امکانات زیربنائی و خدمات ضروری:
عبارت از تأسیساتی و خدماتی است که به منظور تأمین نیازهای صنعتی و خدمات پشتیبانی اشخاص طرف قرارداد در شهرک صنعتی برحسب ضرورت و متناسب با امکانات شرکت فرعی ایجاد و مورد بهره برداری قرار می‏گیرد.

ماده ۸ – حق انتفاع:
عبارت از حق استفاده از امکانات زیربنایی و خدمات ضروری شهرک صنعتی است که در مقابل پرداخت هزینه‏های آن توسط اشخاص طرف قرارداد براساس مصوبات مجمع عمومی شرکت فرعی تأمین می‏گردد.

فصل دوم – احداث شهرکهای صنعتی جدید

ماده ۹ – تصویب احداث شهرک صنعتی:
در اجرای سیاست‏های توسعه صنعتی کشور شرکت اصلی گزارش انجام مطالعات جهت احداث شهرکهای صنعتی جدید در مناطق مورد نظر را همراه با پیشنهاد لازم به مجمع عمومی شرکت ارائه می‏نماید تا پس از تأئید برای تصویب به هیأت وزیران ارسال گردد.

ماده ۱۰- تحصیل زمین و احداث شهرک صنعتی:
برای احداث شهرکهای صنعتی از اراضی ملی و دولتی استفاده می‏گردد. در مواردی که تحصیل زمین مناسب ملی و یا دولتی میسر نباشد حسب مورد با رعایت قوانین مربوطه نسبت به خرید و تملک اراضی متعلق به اشخاص حقیقی و حقوقی اقدام خواهد شد.
تبصره ـ توسعه محدوده هر شهرک صنعتی منوط به تصویب هیأت مدیره شرکت اصلی می‏باشد.

فصل سوم – تخصیص زمین و حق انتفاع

ماده ۱۱ – اراضی و حق انتفاع از امکانات زیربنائی و خدمات ضروری شهرک صنعتی براساس طرح مصوب هیأت مدیره شرکت فرعی و با انعقاد قرارداد در اختیار اشخاص طرف قرارداد قرار می‏گیرد.

ماده ۱۲ – انتقال قطعی زمین تخصیص یافته به واحدهای مستقر در شهرک صنعتی منوط به انجام کلیه تعهدات مالی و ساختمانی مندرج در قرارداد و ارائه پروانه بهره‏برداری برای واحدهای صنعتی می‏باشد.
تبصره ـ تشخیص شروع بهره‏برداری از واحدهای غیرصنعتی به عهده هیأت مدیره شرکت فرعی خواهد بود.

ماده ۱۳ – صدور مجوز احداث ساختمان و گواهی پایان ساختمان و رسیدگی به عدم رعایت ضوابط ساختمانی واحدهای مستقر در شهرک صنعتی براساس ضوابط مصوب شرکت اصلی به عهده شرکت‏های فرعی می‏باشد.

ماده ۱۴ – ضوابط و نحوه واگذاری زمین و دریافت هزینه حق انتفاع برای ایجاد تأسیسات عمومی با رعایت طرح مصوب شهرک صنعتی بوسیله مجمع عمومی شرکت فرعی تعیین می‏گردد.

ماده ۱۵ – شرکت فرعی می‏تواند اعیانی را که براساس طرح مصوب در شهرک صنعتی ایجاد کرده است با تصویب مجمع عمومی شرکت به فروش رسانیده و یا به اجاره واگذار نماید.

فصل چهارم – وظائف و تعهدات طرف قرارداد

ماده ۱۶ – طرف قرارداد مکلف است زمین تخصیص یافته را به همان منظوری که در قرارداد قید شده مورد استفاده قرار دهد. تغییر کاربری و واگذاری زمین به اشخاص دیگر کلاً یا جزاً با موافقت شرکت فرعی مجاز می‏باشد.

ماده ۱۷ – انجام عملیات ساختمانی در زمین تخصیص یافته منوط به اخذ مجوز احداث از شرکت فرعی می‏باشد. طرف قرارداد مکلف است در محدوده زمانی مندرج در مجوز مذکور عملیات ساختمانی را به پایان رسانیده و گواهی پایان کار دریافت نماید.

ماده ۱۸- طرف قرارداد مکلف است در اجرای عملیات ساختمانی مقررات ملی ساختمان موضوع آئین‏نامه ۲۸۰۰ و ضوابط مندرج در مجوز احداث ساختمان در شهرکهای صنعتی را رعایت نماید.
تبصره ـ چنانچه طرف قرارداد مقررات ملی ساختمان و ضوابط مندرج در مجوز احداث را رعایت ننماید موضوع بطور کتبی از طرف شرکت فرعی به وی اعلام و در صورت عدم رفع خلاف در مدت مقرر برابر مفاد قرارداد عمل خواهد شد.

فصل پنجم – مقررات مختلف

ماده ۱۹ – منابع مالی شرکت‏های فرعی عبارتند از :

الف – سرمایه اولیه
ب – وجوه دریافتی از محل اعتبارات عمومی و ردیف‏های بودجه سالانه کل کشور
ج – وام و یا کمک ‏های بلاعوض دریافتی از شرکت اصلی و یا سایر شرکت‏های فرعی
د – مبالغ دریافتی از طرف‏های قرارداد براساس مفاد مندرج در قرارداد
هـ – تسهیلات مالی دریافتی از بانک‏ها و مؤسسات اعتباری
و – درآمدهای غیرعملیاتی

ماده ۲۰ – مجامع عمومی شرکت‏های اصلی و فرعی مجازند با پیشنهاد مدیر عامل شرکت اصلی قسمتی از درآمد شرکت‏های ذیربط را برای کمک به ایجاد تسهیلات مالی و اجرای طرح‏های زیربنائی و خدمات شهرکهای صنعتی و اداره امور شرکت اصلی اختصاص دهند. در صورتی که پرداخت‏های مذکور بصورت کمک بلاعوض باشد جزء هزینه‏های مستقیم قابل قبول شرکت‏های پرداخت کننده و درآمدهای عملیاتی شرکت‏های دریافت کننده محسوب می‏گردد.

ماده ۲۱ – این آئین‏نامه در بیست و یک ماده و سه تبصره با استناد به بند «ث» ماده (۸) اساسنامه شرکت شهرکهای صنعتی ایران مصوب ۲۳/۳/۱۳۶۳ هیأت وزیران و در اجرای ماده (۷) قانون تأسیس شرکت مزبور مصوب ۱۸/۱۲/۱۳۶۲ مجلس شورای اسلامی با توجه به تفویض اختیار مورخ ۱۸/۵/۱۳۷۷ مجمع عمومی شرکت شهرکهای صنعتی ایران به رئیس مجمع عمومی در تاریخ ۵/۹/۱۳۷۷ به تصویب رسید.

قانون شمول مقررات و مزایای مربوط به قانون راجع ‏به تأسیس شرکت‏ شهرکهای صنعتی ‏ایران -مصوب۱۳۶۲- و اصلاحات‏ بعدی آن – مصوب۱۳۷۶- به شهرکهای‏صنعتی که قبل ازتصویب قانون یاد شده احداث شده ‏اند
شماره ۱۶۹۶ – ق مورخ ۲۶/۱۰/۱۳۸۰

ماده واحده – از تاریخ تصویب این قانون کلیه شهرکهای صنعتی که قبل از تصویب قانون راجع به تأسیس شرکت شهرکهای صنعتی ایران – مصوب ۷/۱۲/۱۳۶۲ – و اصلاحات بعدی آن – مصوب ۲۱/۳/۱۳۷۶ تأسیس و احداث گردیده‏اند از قبیل شرکتهای شهر صنعتی کاوه البرز فیروزکوه رشت و کرمانشاه و سایر شهرکهای صنعتی به تشخیص وزارت صنایع و معادن مشمول مقررات و مزایای مربوط به قانون راجع به تأسیس شرکت شهرکهای صنعتی ایران و اصلاحات بعدی آن می‏گردند. قانون فوق مشتمل بر ماده واحده در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ یازدهم دی‏ماه یکهزار و سیصد و هشتاد مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۸/۱۰/۱۳۸۰ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

اساسنامه شرکت مادر تخصصی سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی ایران

۳۲۳۹۵/ت ۳۱۹۰۷ هـ

بسمه تعالی

وزارت صنایع و معادن

هیئت وزیران در جلسه مورخ ۲۶/۴/۱۳۸۴ بنا به پیشنهاد مشترک وزارتخانه‌های صنایع و معادن و امور اقتصادی و دارایی و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور، موضوع نامه شماره ۶۰۹۲۳۰/۶۰ مورخ ۲۶/۴/۱۳۸۴ وزارت صنایع و معادن و به استناد ماده (۷) قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران ـ مصوب ۱۳۸۳ـ اساسنامه شرکت مادر تخصصی سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی ایران را به شرح زیر تصویب نمود:

“اساسنامه شرکت مادر تخصصی سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی ایران”

فصل اول ـ کلیات
ماده ۱ـ شرکت مادر تخصصی سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی ایران که در این اساسنامه به اختصار سازمان نامیده می‌شود وابسته به وزارت صنایع و معادن بوده و مرکز اصلی آن در تهران می‌باشد.
تبصره ـ تأسیس شعبه، نمایندگی و یا انحلال با پیشنهاد هیئت مدیره و تصویب مجمع عمومی با رعایت قوانین و مقررات مربوط امکان‌پذیر می‌باشد.
ماده ۲ـ سازمان شرکت سهامی (خاص) و مدت آن نامحدود است.
ماده ۳ـ سازمان دارای شخصیت حقوقی و استقلال مالی و اداری بوده و طبق اساسنامه به صورت بازرگانی و انتفاعی اداره می‌شود و تابع قانون تأسیس شرکت شهرکهای صنعتی ایران ـ مصوب ۱۳۶۲ـ و اصلاحیه بعدی آن و قانون تمرکز امور صنعت و معدن و تشکیل وزارت صنایع و معادن ـ مصوب ۱۳۷۹ـ می‌باشد.
فصل دوم موضوع ـ هدف، وظایف، اختیارات و سرمایه سازمان:
ماده ۴ـ موضوع فعالیت سازمان عبارت است از:
۱ـ تهیه و تدوین خط مشی‌های اجرایی ایجاد و توسعه صنایع کوچک در چارچوب سیاستهای کلی وزارت صنایع و معادن.
۲ـ ایجاد زمینه‌های لازم برای راه‌اندازی، هدایت و توسعه سرمایه‌گذاریهای بخش غیردولتی در صنایع کوچک به ویژه در مناطق کمتر توسعه یافته در چارچوب سیاستهای وزارت صنایع و معادن از طریق شرکتهای زیرمجموعه.
۳ـ ساماندهی و پشتیبانی از توسعه کارآفرینی، تأمین منابع مالی، توسعه فناوری، بهبود روشهای تولید، کاهش ضایعات، ارتقاء بهره‌وری و کیفیت و رعایت ضوابط زیست محیطی در صنایع کوچک به منظور رقابت پذیر کردن آنها.
۴ـ اجرای طرحها و برنامه‌های مرتبط با ایجاد و توسعه صنایع کوچک کشور در قالب اعتبارات تخصصی. (مندرج در قوانین بودجه سنواتی).
۵ـ ساماندهی و پشتیبانی از ایجاد پیوند مناسب بین صنایع کوچک، متوسط و بزرگ، توسعه شبکه‌ها، خوشه‌های صنعتی و توسعه مراکز اطلاع‌رسانی و تجارت الکترونیک برای آنها از طریق شرکتهای زیرمجموعه.
۶ـ حمایت و پشتیبانی از تحقیقات کابردی، توسعه‌ای و ارتقاء سطح فناوری در واحدهای کوچک صنعتی.
۷ـ حمایت و پشتیبانی از انجام آموزشهای تخصصی و برنامه‌های مربوط به ارتقاء مهارت کارکنان و داوطلبان ایجاد و توسعه صنایع کوچک.
۸ـ ساماندهی اقدامات پشتیبانی از واحدهای کوچک صنعتی نوپا (در شرف ایجاد) و فراهم آوردن سازوکار لازم برای پشتیبانی از فعالیتهای مخاطره‌پذیر در صنایع کوچک از طریق شرکتهای زیرمجموعه.
۹ـ حمایت و پشتیبانی از توسعه بازار و همکاریهای فنی، اقتصادی و فناوری بین صنایع کوچک کشور با سایر کشورها.
۱۰ـ مطالعه، بررسی و برنامه‌ریزی همه جانبه جهت احداث شهرکهای صنعتی اعم از عمومی، تخصصی (از جمله صنایع تبدیلی، کشاورزی و غیره)، فناوری، مجموعه کارگاهی و زادپروری (انکوباتوری).
۱۱ـ سازماندهی احداث شهرکهای صنعتی و ارایه خدمات ضروری برای متقاضیان ایجاد واحدهای تولیدی و خدماتی توسط شرکتهای زیرمجموعه.
۱۲ـ تأسیس شرکتهای شهرکهای صنعتی زیرمجموعه برای ایجاد عملیات مقرر در این اساسنامه با رعایت سیاستهای عمومی دولت در رابطه با توسعه صنایع در سطح کشور.
۱۳ـ انجام عملیات و خدمات مورد نیاز شرکتهای زیرمجموعه در کلیه زمینه‌ها (فنی، مالی، اداری، خدماتی، آموزشی، اطلاع‌رسانی، بازرگانی و مشاوره‌ای) برای گسترش و تأمین تأسیسات زیربنایی شهرکهای صنعتی و سایر خدمات مورد نیاز.
۱۴ـ ایجاد هماهنگی در احداث، اجرا و اداره امور شهرکهای صنعتی و نظارت بر آنها به منظور استفاده مطلوب از سرمایه‌گذاری‌های انجام شده.
۱۵ـ مشارکت در هر نوع فعالیت که موجب تسهیل تحقق اهداف مندرج در قانون تأسیس شرکت شهرکهای صنعتی ایران ـ مصوب ۱۳۶۲ـ و اصلاحیه بعدی آن گردد.
۱۶ـ انجام کلیه اموری که ضمن هماهنگی، استفاده مطلوب از امکانات شهرکهای صنعتی را در یک روند خودگردان از جهت مالی فراهم نماید.
۱۷ـ انجام سایر اموری که موجب رفع موانع و مشکلات فرا راه توسعه و گسترش صنایع کوچک در سطح کشور می‌شود در چارچوب اساسنامه و با رعایت قوانین مربوط.
ماده ۵ـ سرمایه سازمان مبلغ سه میلیارد و پانصد و شصت و سه میلیون (۰۰۰ر۰۰۰ر۵۶۳ر۳) ریال می باشد که به سی و پنج هزار و ششصد و سی سهم یکصد هزار ریالی با نام تقسیم و تمامی آن متعلق به دولت و غیرقابل انتقال می‌باشد.
فصل سوم ـ ارکان سازمان
ماده ۶ـ سازمان دارای ارکان زیر است:‌
الف ـ مجمع عمومی
ب ـ هیئت مدیره
ج ـ بازرس (حسابرس)
ماده ۷ـ مجمع عمومی سازمان مرکب از وزرای صنایع و معادن، جهاد کشاورزی، مسکن و شهرسازی، نیرو، امور اقتصادی و دارایی و رییس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور می‌باشد و ریاست مجمع عمومی با وزیر صنایع و معادن است.
تبصره ـ مجمع عمومی با حضور اکثریت اعضاء رسمیت خواهد داشت و مصوبات آن با آراء حداقل چهار نفر لازم‌الاجرا خواهد بود.
ماده ۸ـ مجمع عمومی به دعوت رییس مجمع عمومی حداقل سالی دوبار، یک بار در نیمه اول سال برای رسیدگی و اتخاذ تصمیم نسبت به صورتهای مالی سال قبل و یک بار در نیمه دوم سال برای رسیدگی و اتخاذ تصمیم نسبت به بودجه سال آتی و خط مشی و سایر اموری که در دستور جلسه قرار دارد تشکیل خواهد شد. علاوه بر آن هر موقع لازم باشد جلسات مجمع عمومی به تصمیم رییس مجمع عمومی و یا هریک از اعضای مجمع عمومی و بنا به درخواست هیئت مدیره و یا رییس هیئت مدیره و یا بازرس (حسابرس) تشکیل خواهد شد.
تبصره ـ هیئت مدیره و بازرس (حسابرس) بدون حق رأی با دعوت رییس مجمع عمومی در جلسات مجمع عمومی سازمان شرکت خواهند نمود.
ماده ۹ـ دستورجلسه و تاریخ تشکیل مجمع عمومی ده روز قبل از تشکیل آن کتباً برای اعضای مجمع عمومی ارسال می‌شود. جلسات مجمع عمومی با حضور رییس مجمع و حداقل سه عضو دیگر رسمیت می‌یابد.
ماده ۱۰ـ وظایف و اختیارات مجمع عمومی به شرح زیر است:
۱ـ بررسی و اتخاذ تصمیم نسبت به خط مشی و سیاستهای سالانه سازمان و شرکتهای زیرمجموعه.
۲ـ بررسی و اتخاذ تصمیم نسبت به پیشنهاد هیئت مدیره جهت ایجاد شهرکهای صنعتی جدید و ارایه پیشنهاد لازم به هیئت وزیران جهت تصویب.
۳ـ بررسی و اتخاذ تصمیم نسبت به صورتهای مالی سازمان و صورتهای مالی تلفیقی و گزارش عملکرد فعالیتهای سازمان با توجه به گزارش بازرس (حسابرس).
۴ـ بررسی و اتخاذ تصمیم نسبت به آیین‌نامه‌های مالی و استخدامی و معاملاتی سازمان با رعایت قوانین و پیشنهاد به هیئت وزیران برای تصویب.
۵ـ بررسی و اتخاذ تصمیم نسبت به برنامه عملیات و بودجه سالیانه، اصلاحیه بودجه سازمان و نحوه تقسیم سود با رعایت ماده (۱۴۰) قانون اصلاح قانون تجارت.
۶ـ انتخاب بازرس (حسابرس) و تعیین حق الزحمه وی.
۷ـ بررسی و اتخاذ تصمیم نسبت به پیشنهادات هیئت مدیره در رابطه با افزایش یا کاهش سرمایه و تغییر مفاد اساسنامه و ارایه پیشنهاد به هیئت وزیران جهت تصویب.
۸ـ تعیین اعضای هیئت مدیره و حقوق و مزایا و پاداش عملکرد آنها در حدودی که شورای حقوق و دستمزد مقرر می نماید و با رعایت ماده (۲۴۱) لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت.
۹ـ تعیین روزنامه کثیرالانتشار جهت ثبت آگهی‌های سازمان.
۱۰ـ اتخاذ تصمیم نسبت به سایر موضوعاتی که با رعایت قوانین مربوط در دستور جلسه مجمع عمومی گذاشته شده است.
۱۱ـ بررسی و اتخاذ تصمیم نسبت به اساسنامه نمونه شرکتهای شهرکهای صنعتی زیرمجموعه و اصلاح اساسنامه آنها و ارایه به هیئت وزیران جهت تصویب.
۱۲ـ بررسی و تصویب آیین‌نامه‌های موضوع قانون تأسیس شرکت شهرکهای صنعتی ایران ـ مصوب ۱۳۶۲ـ و اصلاحات بعدی آن.
۱۳ـ اعطای وکالت نامه لازم برای واگذاری شرکتهای زیرمجموعه مشمول واگذاری به سازمان خصوصی‌سازی.
ماده ۱۱ـ اعضای هیئت مدیره سازمان متشکل از پنج نفر می باشند که توسط مجمع عمومی انتخاب می‌شوند. از بین اعضای هیئت مدیره یک نفر به پیشنهاد وزیر صنایع و معادن و تصویب مجمع عمومی به عنوان رییس هیئت مدیره و مدیر عامل انتخاب می‌شود و سمت معاونت وزارت صنایع و معادن را داشته و از مزایای آن استفاده خواهد کرد.
اعضای هیئت مدیره سازمان از افرادی که دارای تحصیلات عالی و سوابق مدیریت باشند به مدت دو سال منصوب می‌شوند و انتخاب مجدد آنها بلامانع است.
جلسات هیئت مدیره با حضور اکثریت اعضاء رسمیت خواهد یافت و تصمیمات اتخاذ شده با اکثریت آرای اعضای هیئت مدیره معتبر خواهد بود. جلسات هیئت مدیره می‌باید حداقل هر پانزده روز یک بار تشکیل گردد. اداره جلسات با مدیرعامل و رییس هیئت مدیره خواهد بود.
تبصره ۱ـ مدیرعامل و اعضای هیئت مدیره سازمان علاوه بر رعایت قانون راجع به منع مداخله وزراء و نمایندگان مجلسین و کارمندان در معاملات دولتی و کشوری ـ مصوب ۱۳۳۷ـ حق ندارند بطور مستقیم یا غیرمستقیم در معاملات شرکت سهیم شوند.
تبصره ۲ـ پذیرش هر سمت دیگر به طور موظف و یا غیرموظف در شرکتهای مادر تخصصی و شرکتهای زیرمجموعه آنها از سوی اعضاء هیئت مدیره شرکت مادر تخصصی و هیئت مدیره شرکتهای زیر مجموعه ممنوع می‌باشد.
ماده ۱۲ـ هیئت مدیره جز درباره موضوعاتی که به موجب این اساسنامه در صلاحیت مجمع عمومی است دارای کلیه اختیارات لازم برای اداره امور سازمان می‌باشد، موارد زیر بدون اینکه اختیارات مزبور را محدود کند از جمله اختیارات هیئت مدیره است:‌
۱ـ پیگیری جهت حصول برنامه‌ها و طرحهای مصوب در حدود اهداف و وظایف سازمان.
۲ـ اجرای مصوبات و تصمیمات مجمع عمومی سازمان.
۳ـ تهیه سیاستها و خط مشی‌های سالانه سازمان و شرکتهای زیرمجموعه جهت ارایه به مجمع عمومی.
۴ـ بررسی و تأیید گزارش عملیات سالیانه هیئت مدیره و صورتهای مالی سازمان و صورتهای مالی تلفیقی برای تسلیم به بازرس (حسابرس) سازمان.
۵ـ بررسی بودجه سالانه سازمان، پیشنهادی رییس هیئت مدیره و مدیر عامل جهت ارایه به مجمع عمومی.
۶ـ تهیه و تنظیم اساسنامه و اصلاحیه اساسنامه شرکتهای زیرمجموعه حسب نیاز و با توجه به قوانین و مقررات ذی‌ربط جهت ارایه به مجمع عمومی.
۷ـ تهیه و تنظیم برنامه‌های کوتاه مدت و میان مدت و آیین‌نامه‌های مالی و معاملاتی و استخدامی مورد نیاز جهت پیشنهاد به مجمع عمومی.
۸ـ تعیین حقوق و مزایای مدیران شرکتهای زیرمجموعه براساس قوانین و مقررات مربوط.
۹ـ بررسی و ارایه پیشنهادات در مورد ایجاد شهرک صنعتی با رعایت قوانین و مقررات مربوط جهت تصمیم‌گیری به مجمع عمومی.
۱۰ـ بررسی و تصویب طرحهای پیشنهادی رییس هیئت مدیره و مدیر عامل جهت ایجاد هماهنگی و استفاده مطلوب از امکانات شهرکهای صنعتی.
۱۱ـ تهیه طرح شهرکهای صنعتی براساس ضوابط اعلام شده توسط وزارت مسکن و شهرسازی برای احداث شهرکهای صنعتی و بررسی و تصویب طرحها براساس همان ضوابط (با توجه به بند ۷ ماده واحده قانون تأسیس شرکت شهرکهای صنعتی ایران ـ مصوب ۱۳۶۲ ـ ).
۱۲ـ بررسی و پیشنهاد تأسیس شرکتهای شهرکهای صنعتی زیرمجموعه در نقاط مختلف کشور به مجمع عمومی.
۱۳ـ بررسی و تصویب طرحهای پیشنهادی برای خودکفایی شهرکهای صنعتی.
۱۴ـ ارایه پیشنهاد هر نوع مشارکت و سرمایه‌گذاری در شرکتهای زیرمجموعه به مجمع عمومی به منظور طی مراحل قانونی مربوط.
۱۵ـ نمایندگی سهام سازمان در مجامع عمومی شرکتهای زیرمجموعه و واحدهایی که تمام یا قسمتی از سهام آنها به سازمان تعلق دارد.
۱۶ـ طراحی و ارایه برنامه‌های آموزشی در جهت تربیت و ارتقاء کادر مدیریت در شرکتهای زیرمجموعه.
ماده ۱۳ـ مدیرعامل بالاترین مقام اجرایی سازمان بوده و دارایی اختیارات لازم برای انجام کلیه امور سازمان در چارچوب بودجه و برنامه مصوب و اساسنامه و آیین‌نامه‌های مربوط به مصوبات مجمع عمومی و مصوبات هیئت مدیره می‌باشد و دارای وظایف و اختیارات زیر است:
۱ـ اجرای مصوبات و تصمیمات مجمع عمومی و هیئت مدیره و انجام کلیه امور اداری و اجرایی سازمان در حدود بودجه مصوب.
۲ـ تهیه سیستمهای پیشرفته مدیریتی جهت سازمان و شرکتهای زیرمجموعه و ارایه به هیئت مدیره.
۳ـ تهیه و تنظیم بودجه سالانه سازمان و شرکتهای زیرمجموعه و ارایه به هیئت مدیره.
۴ـ تهیه و تنظیم صورتهای مالی و صورتهای مالی تلفیقی و گزارش عملکرد سالانه سازمان.
۵ـ نظارت برحسن اجرای وظایف مندرج در قانون تأسیس شرکت شهرکهای صنعتی ایران ـ مصوب ۱۳۶۲ـ و اصلاحات بعدی آن.
۶ـ نمایندگی سازمان در مراجع قضایی و اداری.
۷ـ رسیدگی و اخذ تصمیم درباره کلیه امور اداری،‌ آموزشی، استخدامی و اخراج کارکنان طبق آیین نامه‌های داخلی سازمان و با رعایت قوانین و مقررات مربوط.
۸ـ تهیه تشکیلات و آیین‌نامه‌های مورد نیاز سازمان و پیشنهاد به هیئت مدیره.
۹ـ طرح اقامه دعوی علیه اشخاص اعم از حقیقی و حقوقی و مؤسسات و شرکتهای دولتی و غیردولتی در موارد لزوم و دفاع از کلیه دعاوی که علیه سازمان اقدام شده‌اند و اقامه دعوی متقابل، ورود ثالث در دعوی و جلب ثالث و دفاع از دعاوی متقابل در تمام مراجع.
۱۰ـ انجام سایر اموری که با رعایت قوانین و مقررات مربوط برای پیشبرد هدفهای سازمان ضروری است.
تبصره ۱ـ مدیرعامل می‌تواند قسمتی از اختیارات خود را به موجب ابلاغ کتبی به هریک از اعضای هیئت مدیره یا سایر مدیران ارشد سازمان به تشخیص و مسئولیت خود تفویض نماید.
ماده ۱۴ـ مجمع عمومی عادی سالانه، بازرس (حسابرس) سازمان را برای مدت یک سال انتخاب می‌کند.
ماده ۱۵ـ بازرس (حسابرس) باید درباره صحت صورتهای مالی که مدیران برای تسلیم به مجمع عمومی تهیه می‌کنند و همچنین درباره صحت اطلاعاتی که مدیران دراختیار مجمع عمومی گذاشته‌اند اظهارنظر نموده و گزارش خود را به مجمع عمومی عادی تسلیم نماید. گزارش بازرس (حسابرس) باید لااقل ده روز قبل از تشکیل مجمع عمومی عادی جهت اعضای مجمع عمومی ارسال گردد. تصمیماتی که بدون گزارش بازرس (حسابرس) راجع به صورتهای مالی از طرف مجمع عمومی اتخاذ شود از درجه اعتبار ساقط خواهد بود.
ماده ۱۶ـ چنانچه بازرس (حسابرس) در ضمن بازرسی اشکالاتی را ملاحظه نماید مکلف است مراتب را کتباً به اطلاع مدیرعامل برساند و اگر نسبت به رفع اشکال اقدام نشد می‌تواند موضوع را به مجمع عمومی گزارش نماید.
ماده ۱۷ـ بازرس (حسابرس) حق ندارد در امور جاری سازمان مداخله نماید و باید وظایف خود را طوری انجام دهد که اخلالی در کار جاری سازمان ایجاد ننماید.
ماده ۱۸ـ به منظور اعمال منظم و روشمند فرآیند ارزیابی و حصول اطمینان از کارایی و اثربخشی عملیات و رعایت صرفه‌‌های اقتصادی و سنجش اعمال مدیریت براساس معیارهایی که از پیش تعیین شده و انعکاس نتایج آن در گزارشها و نظارت بر حسن اداره سازمان و شرکتهای زیرمجموعه براساس برنامه‌ها و اهداف مصوب و همچنین حصول اطمینان از استقرار سیستمهای کنترلی، کمیته حسابرسی عملکرد زیر نظر هیئت مدیره سازمان تشکیل می‌شود.
ماده ۱۹ـ سال مالی سازمان از اول فروردین ماه تا پایان اسفند ماه هر سال می‌باشد. صورتهای مالی سازمان همراه با گزارش عملیات سالانه هیئت مدیره باید در موعد مقرر قانونی به بازرس (حسابرس) سازمان داده شود و حسابرسان مکلفند گزارش خود را در مواعد قانونی مربوط به مجمع عمومی تسلیم نمایند.
ماده ۲۰ـ سازمان مکلف است حداکثر ظرف شش ماه از تاریخ ابلاغ این اساسنامه، آیین‌نامه‌های مربوط را تهیه و برای تصویب به مراجع ذی ربط تسلیم نماید و تا موقعی که آیین‌نامه‌های مذکور به تصویب برسد مقررات فعلی سازمان اجرا خواهد شد.
این اساسنامه به موجب نامه شماره ۱۲۹۷۳/۳۰/۸۴ مورخ ۲۷/۵/۱۳۸۴ شورای نگهبان به تأیید شورای یاد شده رسیده است.
محمدرضا عارف
معاون اول رئیس جمهور
 

مصوبه شماره ۱۶۱۳۸ مورخ ۱۱/۴/۱۳۶۳
موضوع اساسنامه شرکت شهرکهای صنعتی ایران

فصل اول – کلیات مدت سرمایه

ماده ۱ – در اجرای قانون تأسیس شرکت شهرکهای صنعتی ایران مصوب ۷/۱۲/۱۳۶۲ شرکت شهرکهای صنعتی ایران که در این اساسنامه شرکت نامیده می‏شود طبق مقررات اساسنامه ذیل تشکیل می‏گردد.

ماده ۲ – شرکت دارای شخصیت حقوقی و استقلال مالی بوده و بصورت بازرگانی اداره می‏شود.

ماده ۳ – مرکز اصلی شرکت تهران و مدت آن نامحدود می‏باشد.

ماده ۴ – سرمایه شرکت ۱۰۰ میلیون ریال منقسم به تعداد ۱۰۰۰ سهم ۱۰۰۰۰۰ ریالی با نام بوده و کلیه سهام آن متعلق به دولت جمهوری اسلامی ایران می‏باشد.

فصل دوم – موضوع هدف

ماده ۵ – موضوع و هدف شرکت عبارتست از:

الف – برنامه‏ریزی مطالعه و بررسی همه جانبه جهت احداث شهرکهای صنعتی.
ب – احداث شهرکهای صنعتی و ایجاد امکانات زیربنایی و ارائه خدمات ضروری برای متقاضیان ایجاد واحدهای صنعتی.
پ – تأسیس شرکتهای شهرک صنعتی به منظور احداث شهرکهای صنعتی جدید با رعایت سیاست‏های عمومی دولت در رابطه با توسعه صنایع در سطح کشور.
ت – انجام عملیات و خدمات لازم در کلیه زمینه‏ها (فنی مالی اداری خدماتی آموزشی و بازرگانی) برای گسترش و تأمین تأسیسات زیربنائی شهرکهای صنعتی و سایر خدمات مورد نیاز.
ث – مشارکت در هر نوع فعالیت که موجب تسهیل تحقق اهداف قانون موضوع شرکت گردد.
ج – ایجاد هماهنگی در احداث اجراء و اداره امور شهرکهای صنعتی و نظارت بر آنها بمنظور استفاده مطلوب از شهرکهای مزبور.
چ – انجام کلیه اموری که ضمن هماهنگی استفاده مطلوب از امکانات شهرکهای صنعتی را در یک روند خودگردان از جهت مالی فراهم نماید.

فصل سوم – ارکان شرکت

ماده ۶ – ارکان شرکت عبارتست از:

الف – مجمع عمومی
ب – هیئت مدیره
پ – مدیرعامل
ت – حسابرس (بازرس)

ماده ۷ – مجمع عمومی تشکیل می‏شود از نمایندگان صاحب سهام که عبارتند از: وزیر صنایع وزیر امور اقتصادی و دارائی رئیس سازمان برنامه و بودجه وزیر صنایع سنگین وزیر نیرو وزیر مسکن و شهرسازی وزیر کشاورزی وزیر صنایع که سمت ریاست مجمع را دارد.

ماده ۸ – وظایف و اختیارات مجمع عمومی بشرح زیر است:

الف – بررسی و تصویب پیشنهاد هیئت مدیره جهت ایجاد شهرکهای صنعتی جدید و اخذ مصوبه لازم برای احداث شهرک از هیئت وزیران.
ب – بررسی و تصویب خط مشی مربوط به واگذاری زمین‏های شهرک‏های صنعتی به متقاضیان ایجاد واحدهای صنعتی
ت – بررسی و تصویب اساسنامه نمونه شرکتهای شهرک صنعتی.
ث – بررسی و تصویب آئین‏نامه موضوع قانون تأسیس شرکت.
ج – بررسی و تصویب پیشنهادات هیئت مدیره در مورد تأسیس شرکت شهرک صنعتی.
چ – بررسی و تصویب خط مشی و سیاست‏های کلی پیشنهاد هیئت مدیره در زمینه مالی اداری فنی و غیره شرکت.
ح – بررسی و تصویب برنامه عملیات و بودجه سالیانه شرکت تصویب ترازنامه و حساب سود و زیان شرکت (با توجه به گزارش حسابرس) و اتخاذ تصمیم درباره سود ویژه و اندوخته‏های شرکت.
خ – اتخاذ تصمیم نسبت به سایر موضوعاتی که در دستور جلسه مجمع گذاشته شده است.
د – عزل و نصب اعضاء هیئت مدیره و تعیین میزان پاداش و حق الزحمه اعضاء هیئت مدیره و حسابرس (بازرس).
ذ – انتخاب حسابرس (بازرس).
ر – بررسی و تصویب پیشنهادات هیئت مدیره در رابطه با افزایش یا کاهش سرمایه و تغییر مفاد اساسنامه.

ماده ۹ – مجمع عمومی به دعوت رئیس مجمع حداقل سالی دوبار یک بار تا آخر تیرماه هر سال برای رسیدگی و تصویب ترازنامه و حساب سود و زیان و یکبار در سه ماهه آخر سال برای رسیدگی و تصویب بودجه سال آتی و خط مشی و سایر اموری که در دستور جلسه قرارداد تشکیل خواهد شد علاوه بر آن هر موقع ممکن است جلسات مجمع عمومی به تصمیم رئیس مجمع و یا سه تن از اعضاء مجمع و یا با درخواست هیئت مدیره یا مدیرعامل و یا حسابرس (بازرس) تشکیل می‏گردد. هیئت مدیره و حسابرس (بازرس) بدون حق رأی با دعوت رئیس مجمع در جلسات مجمع عمومی شرکت خواهند نمود.

ماده ۱۰ – دستور جلسه و تاریخ تشکیل مجمع عمومی بیست روز قبل از تشکیل آن کتباً برای اعضاء مجمع عمومی ارسال می‏شود. جلسات مجمع عمومی با حضور رئیس مجمع و حداقل سه عضو دیگر رسمیت یافته و تصمیمات مجمع با اکثریت ۴ رأی معتبر می‏باشد.

هیئت مدیره و وظایف آن
ماده ۱۱ – هیأت مدیره از یک نفر رئیس که می‏تواند سمت مدیر عامل را نیز داشته باشد و دو تا چهار نفر عضو اصلی تشکیل می‏شود. رئیس و اعضای هیأت مدیره بنا به پیشنهاد وزیر صنایع و تصویب مجمع عمومی انتخاب می‏شوند. اعضای هیأت مدیره شرکت برای مدت دو سال انتخاب می‏شوند و تجدید انتخاب آنها بلامانع است.

ماده ۱۲ – جلسات هیأت مدیره با حضور حداقل سه نفر (رئیس و دو نفر از اعضاء رسمیت یافته و تصمیمات هیئت مدیره حداقل با سه رأی معتبر خواهد بود. چنانچه به هر علت تشکیل جلسات هیئت مدیره با حد نصاب مزبور ممکن نباشد رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل موظف است برای تعیین مدیران جدید نسبت به درخواست دعوت تشکیل مجمع عمومی اقدام نماید.

ماده ۱۳ – جلسات هیئت مدیره می‏بایست حداقل هر پانزده روز یکبار تشکیل گردد. اداره جلسات با مدیر عامل و رئیس هیئت مدیره خواهد بود.

ماده ۱۴ – هیئت مدیره دارای دفتری خواهد بود که تصمیمات متخذه با ذکر نظرات اقلیت در آن ثبت و به امضاء حاضرین در جلسه می‏رسد.

وظایف و اختیارات هیئت مدیره
ماده ۱۵ – هیئت مدیره جز درباره موضوعهایی که به موجب این اساسنامه در صلاحیت مجمع عمومی است دارای کلیه اختیارات لازم برای اداره امور شرکت می‏باشد. موارد زیر بدون اینکه اختیارات مزبور را محدود کند از جمله اختیارات هیئت مدیره است.

الف – اجرای کلیه مصوبات مجمع عمومی.
ب – بررسی مقدماتی خط مشی و برنامه سالانه شرکت که از طرف رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل پیشنهاد می‏شود جهت ارائه به مجمع عمومی.
پ – بررسی تشکیلات شرکت و آئین‏نامه‏های مالی – معاملاتی و استخدامی براساس قوانین و مقررات موضوعه جهت ارائه به مجمع عمومی.
ت – بررسی بودجه سالانه شرکت که از طرف رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل پیشنهاد می‏شود جهت ارائه به مجمع.
ث – بررسی و تصویب طرح‏های پیشنهادهای رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل جهت ایجاد هماهنگی و استفاده مطلوب از امکانات شهرکهای صنعتی.
ج – بررسی و تصویب پیشنهادات رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل جهت ایجاد امکانات زیربنائی و ارائه خدمات ضروری برای متقاضیان ایجاد واحدهای صنعتی در شهرکهای صنعتی.
چ – بررسی و تصویب طرحهای پیشنهادی برای خودکفائی شهرکهای صنعتی.
ح – اجازه اجرای طرحهای مطالعاتی به منظور انتخاب تعداد و مناطق احداث شهرکهای صنعتی جهت ارائه به مجمع عمومی.
خ – نمایندگی سهام شرکت در مجامع عمومی شرکتهای شهرک صنعتی و واحدهایی که تمام و یا قسمتی از سهام آنها به شرکت شهرکهای صنعتی تعلق دارد.
د – اقدامات لازم بمنظور تهیه زمین و در اختیار گرفتن آنها برای احداث شهرکها براساس قوانین موضوعه.
ذ – بررسی و تصویب طرحهای لازم برای تدارک و پرورش نیروی انسانی مورد نیاز.
ر – بررسی و تصویب برنامه‏های لازم جهت تدارک مصالح و مواد مورد نیاز شرکتهای شهرک صنعتی و همچنین ارائه هرگونه خدمات فنی – مهندسی و بازرگانی و مالی و اداری به آنها.
ز – تهیه طرح شهرکها براساس ضوابط اعلام شده توسط وزارت مسکن و شهرسازی برای احداث شهرکهای صنعتی و بررسی و تصویب طرحها براساس همان ضوابط (با توجه به بند «7» ذیل ماده واحده).
ژ – بررسی و پیشنهاد تأسیس شرکت‏های شهرک صنعتی در نقاط مختلف کشور به مجمع عمومی.

ماده ۱۶ – هیئت مدیره مکلف است اقلاً دو ماه قبل از تشکیل مجمع عمومی سالانه ترازنامه و حساب سود و زیان شرکت و گزارش عملکرد خود را به حسابرس (بازرس) ارائه دهد و حسابرس (بازرس) موظف است حداقل سی‏روز قبل از تشکیل جلسه مجمع گزارش خود را به هیئت مدیره تسلیم نماید تا هیئت مدیره حداقل بیست روز قبل از تشکیل جلسه مجمع عمومی یک نسخه از ترازنامه سالیانه و حساب سود و زیان و گزارش عملکرد سالیانه شرکت را به همراه گزارش حسابرس (بازرس) قانونی جهت هر یک از اعضاء مجمع ارسال نماید.

رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل (اختیارات و وظایف)
ماده ۱۷ – رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل بالاترین مقام اجرائی شرکت بوده و علاوه بر اختیار عزل و نصب کارکنان و بطور کل انجام امور داخلی و اداری در حدود بودجه مصوب و آئین‏نامه‏ها و مقررات دارای وظایف و اختیارات زیر می‏باشد.

الف – اجرای تصمیمات هیئت مدیره با رعایت مقررات قانونی.
ب – نمایندگی شرکت در کلیه مراجع قضایی و اداری و اشخاص حقیقی و حقوقی و غیر آن با حق توکیل غیر با رعایت مقررات مربوطه با مدیرعامل و ارجاع دعاوی و اختلافات شرکت به داوری و انتخاب داور و اقدام به سازش با پیشنهاد هیئت مدیره و تصویب مجمع عمومی و رعایت قوانین مربوط خواهد بود.

ماده ۱۸ – رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل می‏تواند تمام و یا قسمتی از اختیارات خود را چه در شرکت شهرکهای صنعتی و چه در شرکت‏های شهرک صنعتی به هر یک از کارکنان شرکت با مسئولیت خود واگذار نماید.

ماده ۱۹ – کلیه اسناد و اوراق تعهدآور شرکت از قبیل چک‏ها – بروات – سفته‏ها – قراردادها و سایر اوراق تجاری با امضاء رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل و یک نفر دیگر به انتخاب هیئت مدیره با مهر شرکت معتبر خواهد بود. امضاء مکاتبات اداری با رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل است.
ماده ۲۰ – حسابرس (بازرس) شرکت برای مدت یکسال بمنظور رسیدگی به ترازنامه و حساب سود و زیان شرکت و گواهی صحت مندرجات آنها و همچنین اظهارنظر نسبت به گزارش هیئت مدیره به مجمع عمومی و ایفای سایر وظایفی که طبق قانون تجارت به عهده بازرس می‏باشد. از طرف مجمع عمومی انتخاب می‏شود و انتخاب مجدد حسابرس (بازرس) بلامانع است.

ماده ۲۱ – حسابرس (بازرس) با اطلاع رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل حق مراجعه به کلیه اسناد و مدارک شرکت را دارد بدون آنکه در عملیات اجرای شرکت دخالت کند و انجام وظایفش موجب وقفه در انجام عملیات شرکت شود.

ماده ۲۲ – سال مالی شرکت از اول فروردین ماه هر سال شروع و در آخر اسفندماه همان سال خاتمه می‏یابد. مگر سال اول که شروع آن از تاریخ تشکیل شرکت خواهد بود.

ماده ۲۳ – انحلال شرکت موکول به پیشنهاد مجمع عمومی و تأئید هیئت وزیران و تصویب مجلس شورای اسلامی می‏باشد.

ماده ۲۴ – نسبت به موضوعاتی که در این اساسنامه و قانون تأسیس شرکت مقررات خاصی وضع نشده مقررات مربوط به شرکت‏های دولتی و قانون تجارت معتبر خواهد بود.

آئین نامه خدمات و امور جاری شهرکهای صنعتی

ماده ۱ – آغاز بهره‏برداری از هر شهرک صنعتی و یا هر فاز عملیاتی از یک شهرک صنعتی موکول به ایجاد تأسیسات زیربنائی به میزان هفتاد و پنج درصد (۷۵%) می‏باشد.

ماده ۲ – هزینه‏های مربوط به خدمات و امور جاری شهرکهای صنعتی به بهره‏برداری رسیده به شرح زیر می‏باشد:

الف ـ هزینه‏های خدماتی و نگهداری: عبارت است از هزینه‏های جاری عمومی شهرک صنعتی مانند مصرف آب و برق معابر و اماکن و تأسیسات عمومی نگهداری معابر و ساختمان‏های عمومی و فضای سبز تعمیرات ضروری جمع‏آوری و حمل زباله غیرصنعتی حفاظت و نظافت شهرک.
ب ـ هزینه‏های اختصاصی واحدها: عبارت است از هزینه مصرف آب تصفیه فاضلاب و موارد مشابه که توسط شرکت شهرکهای صنعتی تأمین شده است.
ج ـ هزینه‏های نوسازی و بازسازی: عبارت است از هزینه‏های تعمیرات اساسی نوسازی و بازسازی ابنیه معابر و تأسیسات زیربنائی شهرک صنعتی

ماده ۳ – تعرفه‏های هزینه‏های موضوع ماده (۲) این آئین‏نامه برای هر شهرک صنعتی توسط شرکت شهرکهای صنعتی ایران براساس قیمت تمام شده تعیین می‏گردد.

ماده ۴ – صاحبان کلیه واحدهای مستقر در هر شهرک صنعتی موظفند نسبت به پرداخت هزینه‏های موضوع ماده (۲) آئین‏نامه ظرف مهلت مقرر مندرج در صورت حساب ارسالی اقدام نمایند. در صورت عدم پرداخت براساس مفاد قرارداد منعقده فی مابین شرکت شهرکهای صنعتی و طرف قرارداد عمل خواهد شد.
تبصره ـ شرکت‏های شهرکهای صنعتی تابعه به تناسب زمین صنعتی واگذار نشده در هر شهرک صنعتی نسبت به تأمین هزینه‏های موضوع ماده (۲) آئین‏نامه از محل منابع در اختیار (به جز بودجه عمرانی و یا سرمایه اصلی اولیه شرکت) اقدام نمایند.

ماده ۵ – شرکت شهرکهای صنعتی ایران ترتیبی اتخاذ نماید تا اداره خدمات و امور جاری هر شهرک صنعتی کلاً و یا بعضاً به اشخاص حقیقی و حقوقی واجد صلاحیت و ترجیحاً به شرکت‏های خدماتی متشکل از صاحبان صنایع مستقر در شهرک صنعتی واگذار شود.

ماده ۶ – این آئین‏نامه در شش ماده و یک تبصره به استناد تفویض اختیار مورخ ۱۸/۵/۷۷ مجمع عمومی شرکت شهرکهای صنعتی ایران به رئیس مجمع عمومی در تاریخ ۲۲/۶/۷۷ به تصویب و از تاریخ تصویب لازم الاجراء می‏باشد.

مصوبه شماره ۴۶۳۹۵ /ت ۲۱۷۲۵ هـ مورخ ۱۷/۱۰/۱۳۷۹
موضوع تصویب نامه در خصوص بند «8» ماده واحده قانون راجع به تأسیس شرکت شهرکهای صنعتی ایران – مصوب ۱۳۶۲ – و اصلاحی آن – مصوب ۱۳۷۶ وزارت صنایع

به منظور تأمین و تکمیل امکانات زیربنایی و خدمات ضروری (۶۹) ناحیه صنعتی سابق به شرح فهرست زیر در (۲۴) استان به عنوان شهرکهای صنعتی تحت پوشش شرکت شهرکهای صنعتی ایران قرار می‏گیرند:

انتشار شهرسازی آنلاین