چرا باید حمل و نقل عمومی توسعه یابد؟

چرا باید حمل و نقل عمومی توسعه یابد؟
ترجمه: بهروز ابراهیمی
مسئول روابط با سازمان های حرفه ای و بین المللی
شرکت بهره برداری متروی تهران و حومه
حمل و نقل زیربنای یک جامعه ی پیشرفته می باشد. در عرض کمتر از یک صده، جمعیت روستایی به طور چشم گیری به سمت جمعیت شهرنشین کوچ کرده است. در دهه گذشته، جمعیت شهری نسبت به روستایی در اکثریت قرار داشت. جمعیت زیاد و متراکم در شهرهای بزرگ. یک روند برگشت ناپذیر. توسعه ی اقتصادی بر اساس نیروی کار متحرک و ماهر بنا شده است. در این رابطه، حمل و نقل عمومی نقش برجسته ای در تسهیل دسترسی به مراکز آموزشی، بازار، خدمات بهداشتی و مراکز اقتصادی ایفا می کند.
– حمل و نقل عمومی یک راه حل منطقی است که بایستی جدی گرفته شود.
توسعه ی اقتصادی با مفاهیمی مانند تراکم و آلودگی گره خورده است. واقعیت غیرقابل انکار این است که حمل و نقل باری و مسافری یکی از بزرگترین عوامل تولید گازهای گلخانه ای می باشد. تاثیرات مضر این گازها بر آب و هوا از یک سو و محدودیت های توسعه ی خودرو محور از سوی دیگر توجهات محیط زیست را به سمت حمل و نقل عمومی سوق داده است.
واقعیت این است که نیازهای زیرساختی هزینه بر و منابع مالی محدود می باشند. تقاضا برای سرمایه گذاری در قسمت اشتغال، بهداشت، آموزش و رفاه و غیره زیاد می باشد. در این بین توجه به اختصاص منابع مالی برای گسترش حمل و نقل عمومی نیز لازم است. این بخش می تواند در زمینه ی توسعه ی محیط زیست شهری با تراکم و جمعیت قابل توجه شهرها و فعالیت های اقتصادی فراوان در آن ها یک راه حل منطقی محسوب گردد. اما در این بین نقش حمل و نقل عمومی و این راه حل منطقی چیست؟ حمل و نقل عمومی از یک طرف باعث تردد آسان و روان مسافران می گردد و از طرف دیگر از توسعه ی پایدار در محدوده ی محل زندگی ما پشتیبانی می کند.
همانند شریان ها که خون حیات بخش را به کل بدن می رساند، شبکه ی حمل و نقل عمومی نیز می تواند این نقش حیات بخش را برای شهرها و ساکنان آن ها ایفا کند.این شبکه ارزش فوق العاده ای برای شهر و ساکنان آن دارد.
– سرمایه گذاری در بخش حمل و نقل عمومی باعث افزایش بهداشت جامعه و محرک توسعه ی اقتصادی است. سرمایه گذاری در بخش حمل و نقل عمومی برگشت پذیر و پرسود می باشد. باعث افزایش تولید ناخالص داخلی می شود. به هر اندازه که شبکه ی حمل و نقل عمومی گسترش پیدا می کند هزینه ی تردد شهری کاهش می یابد. این هزینه می تواند به دو برابر نیز کاهش پیدا کند. ( به عنوان مثال، ۱۲ % تولید ناخالص داخلی در هوستون یا سیدنی اما فقط ۶% در توکیو یا هنگ کنگ). سرمایه گذاری در این بخش قابل برگشت می باشد. در سوئیس، هر یک یورو ارزش تولید شده در حمل و نقل عمومی با ۳٫۶ یورو ارزش افزوده ی تولید شده در اقتصاد نهایی سوئیس منجر می شود. سرمایه گذاری در زیرساخت های حمل و نقل عمومی در مقایسه با همان مقدار سرمایه گذاری در بخش جاده ای و بزرگراه ۲۰ % اشتغال بیشتری تولید می کند. متاسفانه این قابلیت بخش حمل و نقل عمومی ناشناخته مانده است. چنانکه مردم اغلب تصور می کنند که صنعت خودروسازی یک صنعت حیاتی است که اشتغال بالایی ایجاد می کند ( به عنوان مثال این مورد در فرانسه اغلب ۱۰ % می باشد). از این روست که در مواقع رکود اقتصادی، صنعت خودروسازی  بیشترین کمک ها را دریافت می کند. هر زمان که ایجاب می کند واکنش سریعی برای جلوگیری از بحران اقتصادی صورت بگیرد، همه ی ملاحظات پایدار و دراز مدت به جایگاه دوم تنزل می کند! با این حال، حمل و نقل عمومی یک ابزار قوی در ترمیم چنین بحران هایی می باشد! مطالعات اخیر نشان داده است که در سال ۲۰۰۹ د بخش حمل و نقل عمومی ۱۵ میلیون اشتغال در دنیا ایجاد کرده است. این تعداد اشتغال با کل اشتغال های ایجاد شده در فرانسه یا ایتالیا برابری می کند.
در کشورهای توسعه یافته با حمل و نقل شهری متراکم، به عنوان مثال، تعداد شغل های ایجاد شده در حمل و نقل عمومی بیشتر از اشتغال دربیمارستان هاست. بر خلاف بخش صنعتی، توسعه در بخش حمل و نقل عمومی نه تنها مضر نیست بلکه بهداشت جامعه و توسعه ی اقتصادی را منجر می شود. اشتغال در بخش حمل و نقل عمومی تنها به راهبری قطار، تعمیر و نگهداری و خدمات محدود نمی شود بلکه تامین کنندگان ناوگان، پیمانکاران، سازندگان زیرساخت ها، مهندسین عمران، علایم، فناوری اطلاعات و غیره را نیز شامل می شود.
یک میلیارد یورو سرمایه گذاری در زیرساخت های ریلی به تولید ۳۰۰۰ شغل مستقیم منجر می شود. در کشورهای غربی بازای هر شغل مستقیم، بین ۲٫۶ و ۴ شغل غیرمستقیم ایجاد می شود. مثال آخر اینکه، یک سفر با حمل و نقل عمومی ۱۰ بار ایمن تر از یک سفر با خودروی شخصی می باشد. به غیر از آسیب دیدگی و صدمات جدی، جلوی بسیاری از مرگ و میرهای ناشی از تصادفات نیز گرفته می شود.
– حمل و نقل عمومی آلودگی را کاهش داده و باعث نفس کشیدن زمین می شود. مردم اغلب اذعان دارند که حمل و نقل عمومی کمک می کند تا مصرف سوخت های فسیلی کاهش یابد. بنابرین با هر جا به جایی مسافر با حمل و نقل عمومی آلودگی هوا کاهش می یابد و در واقع از محیط زیست محافظت می شود. حمل و نقل عمومی یک راه حال موثر در زمینه ی تراکم
جمعیت می باشد. برنامه ریزی شهری را تسهیل کرده و در حالیکه تاثیرات اکولوژی آن محدود می باشد توسعه ی پایدار اقتصادی و اجتماعی را تقویت می کند. مصرف انرژی در یک شهر فاقد سیستم حمل و نقل عمومی قوی ۴ برابر بیشتر از یک شهر با ازدحام جمعیتی بالا اما با شبکه ی حمل و نقل عمومی پیشرفته می باشد. یک شبکه ی قوی و موثر در مقایسه با استفاده از خودروی شخصی سالانه ۵۰۰ لیتر سوخت را ذخیره سازی می کند. با این حساب اگر این فرض را به کل جمعیت جهان بسط بدهیم که شامل جمعیت ۳٫۳ شهرنشین می شود: ۵۰۰ لیتر سوخت مساوی که با احتساب این جمعیت کل دنیا برابر با ذخیره سازی ۴٫۸ co می شود با ۱۴۶۸ کیلوگرم گاز ۲ می شود. co میلیارد تن گاز ۲
– حمل و نقل عمومی فضای کافی برای اسکان دادن شهروندان ایجاد می کند. موضوع فضای زندگی به همان اندازه ی آلودگی اهمیت دارد. در این زمینه جایگزینی خودروهای برقی با خودروهای بنزینی تفاوتی در اصل قضیه نمی کند. بلکه فضای زندگی بیشتر بدین معناست که امکان حمل و نقل روان برای همه وجود داشته باشد، امکان دسترسی فضاهای عمومی بزرگتر
یرای شهروندان فراهم گردد ( از قبیل جای پارکینگ زیاد و خودروهای پارک شده ی کمتر) به طور میانگین، یک خودرو در ۹۵ % عمر خود را بلااستفاده و در پارکینگ سپری می کند. و موقع حرکت نیز میانگین ۲ نفر را حمل می کند که سفر یکی از آنها زیر ۳ کیلومتر می باشد! کاهش ازدحام تاثیر بزرگ اقتصادی دارد. هزینه ی تراکم اغلب در حدود ۲% تولید ناخالص داخلی تخمین زده می شود. که در نمونه اتحادیه اروپا سالانه به صدها میلیارد یورو می رسد. یک سفر از خانه به محل کار با خودروی شخصی در مقایسه با همان سفر انجام شده با سیستم
حمل و نقل عمومی ۲۰ تا ۹۰ برابر هزینه ی بیشتری در مقیاس بودجه های شهری و زیرساختی تحمیل می کند. به همین دلیل، امروزه در شهرهای پرجمعیت، سرمایه گذاری در بخش حمل و نقل عمومی بیشتر از بخش زیرساخت های جاده ای می باشد.
– حمل و نقل عمومی به همگان آزادی سفر می دهد. این مسئله شاید به نظر معمولی و کمرنگ باشد اما بسیار اهمیت دارد. حمل و نقل عمومی به شهروندان آزادی بیشتری می دهد. با گذشت زمان و همراه با توسعه، دنیا نیز سرعت بیشتری می گیرد. همیشه برای خوردن، کار پیدا کردن، آموزش و حتی فرار برای زنده ماندن به سفر نیاز داریم. امروزه این امر در شهرهای بزرگ مشهود است. مسئولان تصمیم ساز در این شهرها وظیفه دارند امکاناتی فراهم کنند تا همه ی شهروندان بتوانند آزادانه مسافرت کنند. امروزه مسافرت با خودروهای شخصی برای محیط زیست شهری نامناسب و مضر می باشد. مسافرت با خودروی شخصی ( بسیار کند، یا نامناسب با دنیای پیشرفته، یا خیلی گران) برای همه ی افراد جامعه جوابگو نیست. سرمایه گذاری، ساخت و توسعه ی حمل و نقل عمومی می تواند آزادی تردد ارتقا بدهد. حمل و نقل عمومی قدرت و آزادی انتخاب را نیز برای شهروندان افزایش می دهد. امری که برای زندگی شهری اهمیت زیادی دارد. جامعه ی مصرفگرای کنونی، دنبال ایجاد نیازهای جدید و مصارف جدید می باشد. شهروندان از افزایش قدرت انتخاب بین حالت های گوناگون لذت می برند. آنها بازدهی حمل و نقل عمومی را نسبت به دیگر خدمات مقایسه می کنند. آنها انتظار دارند حمل و نقل عمومی سریع، راحت، ایمن، قابل اعتماد، تمیز و مقرون به صرفه باشد.
آوریل ۲۰۱۱ (uitp نشریه ی رسمی ) PTI منبع: مجله
Why actively promote public transport?
By: Patrick Vautier

انتشار شهرسازی آنلاین