صفات فضایی مؤثر بر افزایش خلاقیت محققین در مراکز تحقیقات معماری و شهرسازی

صفات فضایی مؤثر بر افزایش خلاقیت محققین در مراکز تحقیقات معماری و شهرسازی
چکیده: با توجه به تأثیری که فضا میتواند بر خلاقیت و نوآوری محققین داشته باشد و جایگاه کارگروهی در این مقوله، تمرکز این مقاله بر کیفیت فضایی فضاهای جمعی در مراکز تحقیقاتی است که برای محدود کردن دامنه تحقیق مرکز تحقیقات معماری و شهرسازی برگزیده شده است. هدف از این پژوهش ارائه رهنمودهایی برای طراحی مراکز تحقیقاتی معماری و شهرسازی مبتنی بر افزایش خلاقیت و نوآوری محققین آن مرکز است. این پژوهش با استفاده از روش تحقیق پیمایشی صورت گرفته است. در این راستا پرسشنامهای در مقیاس لیکرت تدوین شد تا تأثیر صفات فضایی خلوت، زیبایی، تنوع فضایی، انعطاف پذیری و همجواری یا رؤیت پذیری را، که به عنوان صفات فضایی مؤثر بر افزایش خلاقیت و نوآوری شناسایی شدهاند، بر عوامل مؤثر در خلاقیت و نوآوری افراد، یعنی انگیزه، آرامش و آسایش کالبدی، تعاملات و تفکر خلاق، تعیین کنند. این پرسشنامه توسط ۹۰ نفر از اعضای هیأت علمی و دانشجویان دوره دکتری معماری و شهرسازی دانشگاههای سراسری شهر تهران تکمیل شده است. برای تحلیل دادههای جمع آوری شده از شیوه آماری تحلیل استفاده شده است. در نهایت بر اساس تحلیل نتایج عددی، تأثیرپذیرترین عوامل مؤثر (RM-ANOVA) واریانس با اندازهگیری مکرر بر فرآیند خلاقیت و نوآوری از هر یک از صفات فضایی مشخص شده است.
کلمات کلیدی: صفات فضایی، خلاقیت و نوآوری، فضاهای جمعی، مراکز تحقیقات معماری و شهرسازی

دانلود متن کامل مقاله