پایان نامه مدیریت شهری و سازمانیابی فضایی کلانشهر تهران

تمرکزگرایی در ساختار سیاسی و مدیریتی کشور، منجر به تکوین رویکردی بخشی به شهر و موضوعات شهری گردیده است. نتیجه این رویکرد تقسیم وظایف مربوط به توسعه زیرساخت ها و خدمات شهری بین سازمانهای مختلف دولتی و شکل گیری یک ساختار سازمانی گسیخته برای مدیریت توسعه شهری تهران می باشد. این مسئله، مدیریت شهری را از ابزار اداری-اجرایی لازم و متناسب برای هدایت و کنترل تحولات کالبدی-فضایی تهران بی بهره ساخته است. به دلیل تمرکز اختیارات مربوط به سیاستگذاری و تصمیم گیری امور مختلف شهری در دولت، مدیریت شهری برای انجام وظایف خود توانایی لازم برای سیاستگذاری و تصمیم گیری، برنامه ریزی و سازماندهی و اجرا در سطح محلی را نداشته است. این مسئله مهمترین عامل در توسعه کالبدی-فضایی بی برنامه تهران بوده است. بعلاوه نظام برنامه ریزی و شیوه تهیه طرحها، نارسایی قوانین و مقررات مدیریت شهری، توسعه نیافتگی قوانین مربوط به تعدیل مالکیت خصوصی زمین های شهری و کمبود منابع مالی نیز در ایجاد چنین سازمان فضایی در تهران بی تأثیر نبوده است. اما طی دو دهه اخیر شیوه تأمین منابع مالی مدیریت شهری تهران و اقدام مدیریت شهری در ارائه مجوزهای تغییر کاربری و فروش تراکم نیز منجر به تشدید و تعمیق هر چه بیشتر گسیختگی، ناکارآمدی و ناپایداری سازمان فضایی تهران گردیده است.

نتیجه اینکه، سازمان فضایی منسجم، کارآمد و پایدار در کلانشهر تهران مشروط است به زمینه سازی برای شکل گیری نظام هدایت و کنترل مؤثر سازمانیابی فضایی تهران در ابعاد سازمانی، برنامه ای، قانونی و مالی است، که این خود مستلزم سطح متناسبی از تمرکززدایی سیاسی و مدیریتی به سطح مدیریت شهری است.

کلید واژه ها: نظام مدیریت شهری، ساختار سیاسی-مدیریتی، سازمان فضایی، کلانشهر تهران.