تحلیل رابطه بین مؤلّفه های کاربری زمین با کاهش جرایم و ناامنی شهری (مطالعه ی موردی: منطقه ۱۷ شهر تهران)

تحلیل رابطه بین مؤلّفه های کاربری زمین با کاهش جرایم و ناامنی شهری (مطالعه ی موردی: منطقه ۱۷ شهر تهران)

چکیده
جرم و احساس ناامنی ناشی از آن در محلّه های شهری، به ویژه در کلانشهرها از نگرانی های مهم شهروندان است. امروزه، ناموفّق بودن نظام کیفری سنّتی (برپایه ی مجازات) در مقابله با روند فزاینده ی جرایم در جوامع مختلف آشکارشده و به همین سبب رویکردهای فراواکنشی همانند پیشگیری از جرم در سال های اخیر در کشورهای توسعه یافته بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف مقاله ی حاضر نیز بررسی رویکردی فراواکنشی با استفاده از سازوکار های شهرسازی در پیشگیری از جرم و کاهش احساس ناامنی شهروندان در محلّه های شهر است که هشت محلّه از منطق هی هفده شهرداری تهران را به عنوان محدوده ی مطالعاتی مورد بررسی قرار داده است. روش پژوهش ترکیبی از روش توصیفی (از نوع پیمایشی) و تحلیلی است و داده های مورد نیاز به روش اسنادی و میدانی گرد آوری شده است. نتایج بررسی ها نشان داد از بین انواع جرایم، خریدوفروش مواد مخدر با ۴۰ % نخستین رتبه را دارد و از نظر زمان وقوع جرم بیشتر جرایم با ۳۵ % در غروب و در فاصله زمانی آن با شب رخ می دهد. همچنین نتایج بررسی نشان داد، بین پیشگیری از جرم و نحوه ی استفاده از اراضی شهری ارتباط وجود دارد و از بین فضاهای شهری مورد مطالعه، آن دسته که کاربری های پیرامونی و بدنه آنها از ترکیب و تنوع بیشتری برخوردارند، در سنجش با فضاهای مشابه که تنوع کاربری کمتری دارند، پتانسیل جرم زایی پایین بوده و کمتر به عنوان محلّ وقوع جرم شناخته می شوند؛ همچنین این گونه فضاها احساس امنیت بیشتری را به شهروندان می دهد. از نتایج دیگر اینکه با اتخاذ راهبرد های مناسب در زمینه ی شهرسازی می توان به راهکاری ارتقای احساس امنیت شهروندان و پیشگیری از جرم در محلّه های شهری دست یافت.
کلیدواژ ها: شهرسازی، کاربری اراضی شهری، فضای عمومی، احساس ناامنی، پیشگیری از جرم.

دانلود متن کامل مقاله