رویکردی به احیای ارزشهای گذشته در شهرسازی معاصر

رویکردی به احیای ارزشهای گذشته در شهرسازی معاصر

چکیده: در این مقاله، بر اساس یک تحلیل تاریخی، تفکرات و قانونمندیهای حاکم بر برنامه ریزی شهری و تعیّن فضایی  کالبدی آن در شهرسازی ایران دور ۀ باستان از ماد تا ساسانی  بررسی شده است . در این راستا، ابتدا اصولی که بر شک ل گیری کالبدی شهر مقدم و، در عین حال، به شدت بر آن اثرگذار بوده اند شناسایی و تجزیه و تحلیل شده اند؛ سپس فرم یا سازمان فضایی شهر، به عنوان محصول کالبدی و تجلّیگاه مادّی آن اصول و مفاهیم، در پویش تاریخی خود مورد بحث و بررسی قرار گرفته است . به این ترتیب، این مقاله موضوع را در دو لایه  از سطح به عمق و از عمق به سطح  بررسی می نماید؛ چرا که در مقولۀ معماری و شهرسازی محتوا و فرم ناظر و متناظر برهم هستند و در همپیوندی متقابل با هم عمل می کنند . نتایج این مقاله، برخلاف برخی باورهای موجود در زمینۀ وارداتی بودن یا برون زا بودن تفکر شهرسازی در ایران، بر این نکته تأکید دارد که ایران یکی از مهمترین کانونهایی است که مبانی نظری و عملی شهرسازی در قلمرو آن شکل گرفته و بالنده شده است . جوهرۀ اصلی و ثابت بسیاری از این قانونمندیها، به عنوان اصولی ماندگار، قابلیت انطباق پذیری با نیازها و الزامات کنونی را دارد و می تواند در رفع برخی از بحرانهای شهرسازی معاصر به کار آید . نگرشی فنی و فلسفی که با اصول نظریه پست مدرنیسم عجین شده است.
کلیدواژه: شهرسازی ایر ان باستان، تفکرات برنامه ریزی شهری، سازمان یابی فضا، شهرسازی سنتی، شهرسازی معاصر.

دانلود متن کامل مقاله