ارزیابی کیفی نقش فضاهای سبزشهری وبهینه سازی استفاده شهروندان ازآن درشهرکرد

ارزیابی کیفی نقش فضاهای سبزشهری وبهینه سازی استفاده شهروندان ازآن درشهرکرد

چکیده
امروزه مفهوم شهرها بدون فضای سبز در اشکال گوناگون آن، غیرقاب لتصور است .گسترش شهرها باعث تشدید عوارض توسعه شهری ب یرویه و ناپایدار شده است، که تشدید آلودگی های محیطی از مهم ترین این عوارض به شمار م یآیدکه خود زمینه ساز از بین رفتن فضاهای سبز درو نشهری و تغییر کاربری این گونه اراضی است.این گسترش فناوری آنچنان در روان واحساس بشر قرن بیست ویکمی آثار نامطلوب گذاشته که همبستگی ذاتی و دیرینه انسان ها با طبیعت ب هجدایی کشیده شده وآثار آن در انسا ن خموده، عصبی و به ظاهر متحرک نمایان شده است ویگانه و جه پیونددهنده بین انسان و طبیعت، پناه بردن انسان به دامان فضاهای سبز عمومی و پارک های شهری است .اهمیت فضاهای سبز شهری تا بدان حد است که امروزه وجود این کاربری به عنوان یکی ازشاخص های توسعه یافتگی جوامع به حساب می آید.هدف این تحقیق ارزیابی کیفی نقش پار کها و فضاهای سبز شهری و بهینه سازی قابلیت های استفاده شهروندان از آن در شهرکرد است که به صورت موردی پارک لاله و ملت در این شهر مورد بررسی قرار می گیرد.روش انجام تحقیق به صورت اسنادی -تحلیلی و پیمایشی است و بخش اعظم اطلاعات به صورت توزیع پرسشنامه بین مراجعان به پارک اخذ شده و تحلیل نهایی برروی آن صورت گرفته است.یافته های تحقیق نشان می دهند که پارک ها و فضاهای سبز شهری از مهم ترین عوامل مؤثر در شکل دهی به پایداری اجتماعی و همبستگی های شهری اند ولی عواملی مانند مشکلات زندگی شهری، ایمنی پارک و فضاهای سبز، امنیت و متناسب نبودن امکانات مورد نیاز برای گرو ههای مختلف سنی و جنسی دراین مکان ها از جمله عوامل کاهش تمایل شهروندان برای استفاده از این عرصه ها م یباشند.
واژه های کلیدی: پارک-فضای سبزشهری-شهرکرد-شهروند
سرآغاز
تفکر نظاممندی که امروزه در مفهوم توسعه پایدار، به ویژه در عرصه کلان شهرها پدید آمده است بر نقش فضای سبز با ویژگی های آن در مجموعه تفرجگاهی به همراه درک صحیح از واقعیتهای اجتماعی, اقتصادی و فرهنگی آن در مناطق تأکید دارد. در این زمینه از مبانی اصلی توسعه پایدار شهری و ناحیه ای کاهش آلودگی، ایجاد جامعه جنگلی و درختان شهر یاست. به طورکلی علاقه و تمایل نسبت به بحث پایداری به دو موضوعی مربوط می شود که محل تلاقی میان امیال و آرزوهای انسانی و تفوق و برتری طبیعت است : بوم محوری با تأکید بر اکولوژی جهانی و انسان محوری با تأکید بررفاه وبهزیستی انسان ها . این درحال یاست که لازمه پذیرش توسعه پایدار به عنوان مفهومی جامع و فراگیر، در نظر داشتن مفهوم توسعه زیست بوم است که از سال ۱۹۷۰ در برنامه ریزی های محیطی سازمان ملل و بسیاری از سازمان های مدافع محیط طبیعی مورد توجه قرار گرفت. توسعه زیست بوم به عنوان توسعه در سطح منطقه ای و محلی، همراه با توانایی های بالقوه ناحیه ای و با تأکید بر بهره برداری از منابع و کاربرد فن آوری و سازما ندهی به گونه ای که فضای سبز در رضامندی زیستی کلا نشهرها مؤثر باشد، مسئله ای غیر قابل انکاراست.

دانلود متن کامل مقاله