کیفیت فضای باز شهری در تعامل با کودکان

کیفیت فضای باز شهری در تعامل با کودکان

چکیده
کودکان با توانایی ها، نیازها و بلوغ های متفاوت بر اساس مراحل رشد سنّی، نحوه شرایط زندگی و بافت اجتماعی محل سکونت، دارای نیازهای روان شناختی بسیار پیچیده تر از نیازهای بیولوژیکی و فیزیکی هستند. اگرچه محیطهای شهری علاوه بر بزرگسالان، مخاطبان خردسال و تیزبینی دارد که بسیار بیش تر از بزرگسالان تحت تأثیر متغیّرهای محیطی هستند، امّا شهر مدرن، نه تنها نمی داند چگونه کودک را بپذیرد، بلکه ترجیح میدهد او را تا زمانی که به سن رویارویی با محیط شهری برسد در اماکن محافظت شده مانند زمین های بازی نگه دارد. این نوشتار با فرض این که، فضاهای شهری به عنوان بستر پرورش کودک با تأمین خواست ها و نیازهای کودک، به روند رشد فیز کیی و اجتماعی او کمک میک‌ند، به طرح مؤلّفه های کیفی فضای باز شهرها، هم چون ایجاد امکان فعالیّت آزاد کودک در ارتباط با این فضاها، حضور و اهمیّت طبیعت، مشارکت کودکان به عنوان شهروند در طرّاحی و استفاده از این فضاها و بازتعریف نظارت بزرگسالان بر کودکان در استفاده از این فضاها، می پردازد. در مجموع، این مؤلّفه ها باعث ارتقای تعامل کودک با فضای باز شهرها می شود. در نهایت، پیشنهادهایی نوشتار در جهت ارتقای کیفیّت فضاهای باز شهری در تعامل با کودک برای شهر ایرانی، بهره گیری از آموزه های معماری سنّتی و پیشینه فرهنگی کشورمان، بازآفرینی مجدّد مفهوم نگرش به کودک و شهر و هم چنین ارتقای کیفیّت فضای باز شهرها به «مکان » دوستدار و پذیرای کودک ارائه شده است.
واژگان ک‌لیدی: فضای شهری، شهر سنّتی ایران، فضای بازی، کودک و شهر، شهروند، تربیت.

متن کامل مقاله