نقش سرمایۀ اجتماعی بر مشارکت ساکنان در نوسازی بافت فرسودۀ شهری مورد شناسی: بافت فرسودۀ شهر اردبیل
نقش سرمایۀ اجتماعی بر مشارکت ساکنان در نوسازی بافت فرسودۀ شهری مورد شناسی: بافت فرسودۀ شهر اردبیل
کارشناسان بر این باورند که وجود بافتهای فرسوده و سکونتگاههای غیرمجاز در کشور، یکی از بیماریهای شهری است که از لحاظ اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی، فرهنگی و امنیتی بسیاری از ناهنجاریهای موجود کشور را در دل خود نهفته دارد و برای حل این گونه معضلات و تأمین امنیت جانی شهروندان درمقابل ساخت و سازهای بیکیفیت، قدیمی و فرسوده باید این مناطق بهسازی و نوسازی شود. همین امر موجب شده است مدیران شهری توجه و رسیدگی به اینگونه بافتها را در دستور کار جدی خود قرار دهند. بافتهای قدیمی که در طول زمان، به صورت ارگانیک و با مشارکت مردم شکل گرفته و تغییر پذیرفتهاند، اکنون نیز برای برقراری و انطباق نیازمندیهای امروز و فردای بافت حضور و مشارکت همان مردم جزء لاینفک ساماندهی محسوب میشود. نوشتار حاضر سعی دارد با مطالعۀ موردی بافت فرسودۀ شهر اردبیل به روش توصیفی-تحلیلی یکی از ارکان مهم طرحهای ساماندهی این نوع بافتها یعنی مشارکت ساکنان را در ارتباط با وضعیت سرمایۀ اجتماعی محلات بافت فرسوده مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. نتایج پژوهش معناداری بالای رابطۀ میان دو شاخص، میزان احساس تعلق به محله و میزان اعتماد نهادی محله با میزان مشارکت ساکنان بافت فرسوده و همچنین عدم معناداری رابطه بین شاخص میزان همبستگی اجتماعی و میزان مشارکت ساکنان را در فرایند نوسازی بافت فرسودۀ شهری نشان میدهد.
بافت فرسودۀ شهری؛ سرمایۀ اجتماعی؛ مشارکت؛ اردبیل
دیدگاهی بنویسید.
بهتر است دیدگاه شما در ارتباط با همین مطلب باشد.