کنش جمعی، توسعۀ اجتماعات محلی و نقش آنها در کاهش فقر شهری مورد شناسی: نعمت آباد تهران
کنش جمعی، توسعۀ اجتماعات محلی و نقش آنها در کاهش فقر شهری مورد شناسی: نعمت آباد تهران
همزمان با تغییر در تعریف و تفسیر فقر، سیاستها و روشهای مقابله با آن نیز متحول شده و از توجه به نظریات کلاسیک رشد اقتصادی به تمرکز بر روی درگیرکردن اجتماعات محلی در فرآیند برنامه ریزی، پیادهسازی و مبارزه با فقر تغییر رویه دادهاند، که متأسفانه این چرخش در برنامه های کاهش و مبارزه با فقر شهری در کشورمان کمتر مورد توجه قرارگرفته است. پژوهش حاضر ابتدا سعی نمودهاست چارچوبی نظری برای تحلیل رابطۀ بین برنامه ریزی توسعه اجتماعات محلی و تلاشهای کاهش فقر در سطح شهرها پیریزی نماید که دراینراستا از مفاهیم کنش جمعی، سرمایۀ اجتماعی- محلیو تجلیگاه توسعۀ اجتماعات محلی، کمک گرفتهاست. متغیرهای تحقیق نیز از این سه حوزه مستخرج شده که نشان دهندۀ ظرفیت توسعۀ اجتماع محلی در برخورد با فقر است. نتایج حاصله نشان میدهد که شش عامل میزان ترس از منفعت بیشتر دیگران در کارگروهی، میزان صرف زمان در فعالیتهای محیطی محله، میزان تمایل به تجمیع، فعالیتهای اقتصادی زنان، ترس از مشارکت کمتر دیگران در کارگروهی و درنهایت میزان ارتباط با ارگانهای دولتی راجع به مسائل محله، به ترتیب مهمترین فاکتورهای متمایزکنندۀ دو محله در توسعه اجتماع محلی محسوب میشود.همچنین اگرچه در متغیرهای زمینهای از قبیل سن، سواد و حتی زبان و قومیّت بین دو محلۀ میانه ای ها و زنجانی ها تفاوتی وجود ندارد، لیکن میانه ای ها ظرفیت اجتماعی بهتری برای کنش جمعی داشته که این کنش جمعی منجر به تحول اقتصادی و خروج از تلۀ فضایی فقر شده و جهش اقتصادی مناسبی را برای این محله در قیاس با محلات پیرامون به بارآورده است. درمجموع میتوان استنتاج نمود که این رویکرد با توجه به ویژگیهای اساسیاش از جمله، مقتدرسازی و توانمندسازی ساکنان محلی، هدایت تصمیم گیریها و تصمیم سازیها به پایینترین سطح جغرافیایی و تکیه بر یادگیری اجتماعی میتواند راهبرد مناسبی برای مبارزه با فقر شهری و حتی سایر حوزه ها باشد.
برنامهریزی توسعۀ اجتماعات محلی؛ کنش جمعی؛ سرمایۀ اجتماعی؛ فقر شهری؛ نعمتآباد
دیدگاهی بنویسید.
بهتر است دیدگاه شما در ارتباط با همین مطلب باشد.