از بزرگترین تا آلوده‌ترین کلان‌شهرهای جهان

رشد بی‌رویه شهرهای بزرگ در سال‌های اخیر مشکلات بسیار زیادی را برای اکثریت ساکنان زمینی با خود به همراه آورده است.

ثروت و فقر در کلان‌شهرها اغلب در همسایگی یکدیگر هستند و زندگی در این شهرهای بزرگ در عین حال که بسیار جذاب و پرطرفدار است اما از سوی دیگر مشکلات خاص خود را دارد که در برخی موارد این مشکلات، سلامت و امنیت ساکنان آنها را به طور جدی به خطر می‌اندازند.

به گزارش دویچه‌وله، آمار و ارقام جمعیت شهرها بسته به منابع مختلف ارائه شده، اندکی با یکدیگر متفاوت هستند. در این گزارش جمعیت شهرها مبتنی بر آماری است که از سوی بخش روابط اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل اعلام شده است. ویژگی‌های برخی از این کلان‌شهرهای پرجمعیت و اصلی به شرح زیر است:

– شهر توکیو ۹ میلیون نفر جمعیت دارد که با احتساب شمار افرادی که در حومه این شهر زندگی می‌کنند جمعیت آن به ۳۵ میلیون نفر می‌رسد. توکیو که پایتخت ژاپن است به عنوان بزرگترین کلان‌شهر جهان شناخته می‌شود.

– نبض اقتصاد هند در شهر بمبئی می‌تپد. این شهر همزمان شمار زیادی از دانشگاه‌ها، موزه‌ها و سالن‌های تئاتر را در دل خود جای داده است. حضور پرتولیدترین صنعت فیلم‌سازی جهان در بمبئی سبب شده است که از این شهر به‌ عنوان بالیوود هم نام برده شود. بیش از ۴۰ درصد ساکنان بمبئی زاغه‌نشین هستند. انتظار می‌رود که جمعیت ۱۸ میلیونی این منطقه تا سال ۲۰۱۵ میلادی به ۲۰ میلیون نفر برسد.

– شهر مکزیکوسیتی در ۲۳۰۰ متری سطح دریا قرار دارد و شمار ساکنانش به ۱۹ میلیون نفر می‌رسد. بیش از نیمی از ساکنان مکزیکوسیتی در فقر به سر می‌برند و تعداد زیادی از آنان در کلبه‌هایی که خود ساخته‌اند در حومه شهر زندگی می‌کنند. دود ناشی از تردد خودروها مکزیکوسیتی را به یکی از آلوده‌ترین شهرهای جهان تبدیل کرده است.

– شهر سائوپائولو نیز مرکز اقتصادی و فرهنگی برزیل به شمار می‌رود. جمعیت این شهر بالغ بر ۱۸ میلیون نفر می‌شود که انتظار می‌رود تا دو سال آینده، چهار میلیون نفر دیگر نیز به آن اضافه شود. بسیاری از شرکت‌های چند ملیتی در سائوپائولو مستقر شده‌اند و اداره اقتصاد برزیل تا حد زیادی از این شهر صورت می‌گیرد.

– شهر نیویورک در حال حاضر ۹ میلیون نفر را در خود جای داده که با احتساب ساکنان حومه، جمعیت آن به ۱۹ میلیون نفر می‌رسد. نیویورک مقر سازمان ملل متحد و شمار زیادی از شرکت‌های بین‌المللی است. سالانه ۵۰ میلیون گردشگر نیز راهی این شهر می‌شوند.

– منطقه دهلی، مرکز سیاسی هند به شمار می‌رود و از دو شهر دهلی و دهلی‌نو تشکیل شده است. این منطقه ۱۶ میلیون نفر جمعیت دارد و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۱۵ میلادی جمعیت آن به ۱۹ میلیون نفر برسد. در دهلی یک طبقه متوسط در حال ظهور است اما همچنان سه میلیون نفر از ساکنان این منطقه در زاغه‌ها زندگی می‌کنند.

– شانگهای در شرق چین واقع شده و با داشتن جمعیتی بالغ بر ۱۵ میلیون نفر، پرجمعیت‌ترین منطقه این کشور به شمار می‌رود. از زمانی که شانگهای درهای خود را به روی بازارهای جهانی گشود، توسعه این شهر سرعتی روزافزون به خود گرفت. در جای جای شانگهای آسمان‌خراش‌ها از زمین سر بیرون آورده‌اند و مناطق سرسبز شهری به ندرت یافت می‌شوند.

– داکا، پایتخت بنگلادش نیز با ۱۳ میلیون نفر جمعیت، قلب تپنده اقتصاد این کشور است. نرخ مهاجرت از دیگر شهرهای بنگلاش به داکا، بالا است و زیرساخت‌های ضعیف شهری عملا توان پاسخگویی به این جمعیت را ندارند. ۴۰ درصد از ساکنان داکا در مناطق فقیرنشین با کمترین امکانات زندگی می‌کنند.

– در شهر جاکارتا، پایتخت اندونزی نیز نزدیک به ۱۳ میلیون نفر زندگی می‌کنند و انتظار می‌رود که تا دو سال آینده جمعیت این شهر به ۱۷ میلیون نفر برسد. جاکارتا به دلیل موقعیت جغرافیایی با آلودگی شدید هوا و نیز سیلاب دست و پنجه نرم می‌کند. در سال ۲۰۰۷ میلادی نزدیک به ۷۰ درصد شهر برای چند روز زیر آب فرو رفت.

– قاهره، پایتخت مصر با ۱۲ میلیون نفر جمعیت، بزرگترین و مهمترین کلان‌شهر دنیای عرب است. بخش قدیمی شهر در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته، هر چند وضعیت بسیاری از ساختمان‌های آن رو به زوال است. کمبود مسکن، فقر و آلودگی شدید محیط زیست از مشکلات عمده قاهره هستند.

– لاگوس، بزرگترین شهر نیجریه شناخته می‌شود و ۱۱ میلیون نفر جمعیت دارد. انتظار می‌رود تا دو سال آینده نرخ جمعیت این شهر به ۱۶ میلیون نفر برسد. تراکم جمعیت بالا، جمع‌آوری زباله و تامین آب آشامیدنی از معضلات اصلی لاگوس هستند. نیمی از مردم این شهر در فقر کامل زندگی می‌کنند.