اجلاس های مهم جهانی توسعه پایدار

الف) اجلاس­ها

۱- کنفرانس جهانی محیط زیست انسانی (استکهلم ۱۹۷۲): حدود ۳۸ سال پیش یعنی در ۱۶ خرداد ۱۳۵۱ اولین کنفرانس زیست محیطی در سطح سران جهان در استکهلم با عنوان روز جهان در استکهلم سوئد برگزار شد. ۵ ژوئن روز افتتاح معادل ۱۶ خرداد به عنوان روز جهانی محیط زیست معرفی گردید. در این کنفرانس مسائلی مانند فقر و گرسنگی، بحران­های زیست محیطی و الودگی­های ناشی از آن مورد گفتگو واقع شدند. از مسائل مهم و عمده در این کنفرانس موضوع آلودگی هوا بود. تغییرات گسترده جوی، تخریب محیط لایه اوزون، افزایش گازهای گلخانه­ای در جلسه ­های مشورتی سران مورد بررسی قرار گرفت. کنفرانس مذکور در پایان کار خود بیانیه­ای را انتشار داد که به عنوان سند کنفرانس محیط زیست تلقی می­گردد. این بیانیه ۱۰۶ ماده­ای صرفاً در خصوص محیط زیست بود.

۲- اجلاس جهانی محیط زیست (ریو دوژانیرو، ۱۹۹۲): حدود ۲۲ سال بعد از کنفرانس استکهلم، کنفرانس دیگری تحت عنوان محیط زیست و توسعه در سطح سران در شهر ریودوژانیرو برزیل برگزار گردید. مهم­ترین نکات قابل توجه در این کنفرانس عبارت بودند از: بالا رفتن دمای زمین، تولید گازهای گلخانه­ای، آلودگی دریاها و اقیانوس­ها، نابودی و تخریب جنگل­ها، به خطر افتادن تنوع زیستی گونه ­های گیاهی و جانوری، فقر و گرسنگی و توسعه نیافتگی کشورها در دستور کار اجلاس قرار گرفته بود.

۳- اجلاس جهانی ژوهانسبورگ (۲۰۰۲): این اجلاس معروف به “سران ۲۶ آگوست” در ۴ سپتامبر ۲۰۰۲ در مرکز شهر ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی برگزار شد. که سران ۱۹۱ کشور و ۱۰۳ نفر از روسای کشورها حضور داشتند. اجلاس سران در سه سطح کارشناسی، وزرا و سران در خصوص بازبینی تعهداتی که در اجلاس ریو مطرح شده مورد بررسی واقع شد.

ب) تشکیل کمیسیون توسعه پایدار ملل متحد (UNCD)

در دسامبر سال ۱۹۹۲ میلادی متعاقب اجلاس جهانی محیط زیست و توسعه (رویو، ۱۹۹۲ کمیسیون توسعه پایدار ملل متحد برای پیگیری مفاد توافقات اجلاس مذکور در سطوح محلی، منطقه ­ای، ملی و بین المللی به وجود آمد.

هدف اصلی آن ارائه رهنمودهای علمی و تدوین برنامه ­های اقدام جهانی بود. اولین جلسه بین المللی کمیسیون توسعه پایدار ملل متحد در سال ۱۹۹۳ تشکیل شد و تا به سال ۲۰۰۹ بیش از دوازده جلسه برگزار شده است. اهم مباحث مورد بررسی در این جلسات عبارت بود: گزارش ملی کشورها و برنامه کاری سال­های آتی، انتقال تکنولوژی سالم زیست محیطی و یکپارچه سازی توسعه پایدار در سازمان ملل متحد، بهداشت، منابع آبی به ویژه آب شیرین، اسکان پایدار، مواد شیمیایی سمی، ضایعات خطرناک، مبارزه با جنگل زدایی، مبارزه با بیابان زدایی و خشکسالی، توسعه پایدار کوهها، ترویج کشاورزی پایدار، حفظ تنوع زیستی، مشارکت گروه­های عمده اجتماعی، آگاه سازی عمومی، مبارزه با فقر، تغییر الگوی مصرف، توسعه صنعتی پایدار اقیانوس­ها و دریاها، جهانگردی پایدار، مدیریت زمین و تجارت، اتمسفر، بررسی اطلاعات انرژی برای تصمیم­سازی، دستور کار ۲۱ بود. تعدادی از اعضای این کمیسیون از ۵۳ کشور از ۵ قاره جهان است و مدت عضویت کشورها تا ۳ سال بوده که کشور جمهوری اسلامی ایران تا سال ۲۰۰۴ عضو آن بوده است. در جلسه یازدهم، کمیسیون برنامه کاری جدیدی را تا سال ۲۰۱۷ میلادی تدوین کرد.

پ) نشست دوازدهم کمیسیون توسعه پایدار ملل متحد (UNCSDI2)

نشست دوازدهم کمیسیون توسعه پایدار ملل متحد از تاریخ ۱۹ تا ۳۰ آوریل سال ۲۰۰۴ میلادی در نیویورک مقر اصلی سازمان ملل برگزاری گردید. محورهای اصلی بحث شامل آب، بهداشت-درمان و اموزش پزشکی، مسکن و شهرسازی و جهادکشاورزی بود Work Bnak.(2009)

در اعلامیه ریو (Rio) محورهای توسعه پایدار مبتنی بر:

۱- توسعه پایدار، بر محور انسان­ها و هماهنگ با طبیعت شکل می­گیرد.

۲- توسعه حقی است که باید به صورت مساوی، نسل­های کنونی و آینده را زیر پوشش قرار دهد.

۳- حفاظت از محیط زیست بخشی جدانشدنی از توسعه است و نمی­تواند به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گیرد.

۴- کشورها در یک حرکت جمعی، باید از سلامت و یکپارچگی نظام طبیعی کره زمین حراست کنن.

۵- با توجه به سهم متفاوت کشورها در آلودگی محیط زیست، آن­ها مسئولیت مشترک در این زمینه دارند.

فرستنده : خانم مهندس ملاحت حقیقی