معرفی استان کرمان

ماهان  

ماهان در ۴۲ کیلومتری جنوب شرقی کرمان در مسیر راه کرمان به بم واقع شده است. این شهر که در دامنه ارتفاعات جوپار قرار دارد از چشمه سارها و جویبارهای نسبتا فراوان بهره مند است. ماهان از نقاط ییلاقی و خوش آب و هوای کرمان محسوب می شود. هوای خنک، باغ های زیبا و دلگشای این منطقه از استان کرمان زبانزد خاص و عام است.
این شهر از دیرباز مورد علاقه درویشان و سالکان راه عارف و صوفی پر آوازه “شاه نعمت الله ولی” بوده و از این بابت شهرت جهانی دارد. به نظر آنوبانینی همین آرمگاه شاه نعمت الله ولی، عارف مشهور، عامل اصلی شهرت و آبادانی ماهان بوده است.

کرمان 

شهر کرمان بزرگترین شهر و مرکز استان کرمان می باشد که در شمال استان واقع شده است. شهرستان کرمان از شمال با استان خراسان، از غرب با شهرهای زرند و رفسنجان، از جنوب با بم و از جنوب غربی با شهر بردسیر هم مرز است.
در برخی مدارک تاریخی و جغرافیایی نام این منطقه کرمان، کارمانیا، ژرمانیا و کرمانی ذکر شده است.

برخی جغرافی دانان نام قدیم این شهر را گواشیر و در برخی هفتواد می دانند؛ آنچنان که در افسانه ی جنگ شاه شاهان، اردشیر پاپکان با کرم اژدها پیکر کرمان نیز بدان اشاره شده
از دوره ساسانیان فرمانروای کرمان، عنوان شاه داشت. چنانکه بهرام چهارم (۳۸۸-۳۸۹ ه. ق.) به مناسبت اینکه در زمان پدرش والی کرمان بود به کرمان شاه (شاه کرمان) معروف بود. طی سالیان دراز قالی از مهمترین صنایع دستی کرمان بوده است؛ به نحوی که قالی کرمان در کیفیت و مرغوبیت ضرب المثل شده و می گویند که این قالی هرچه بیشتر از عمرش بگذرد و اصطلاحا “پا بخورد” نه تنها از ارزشش کاسته نمی شود بلکه مرغوبتر نیز می شود؛ هم اکنون نیز برای بیان ارزش، مرغوبیت یا قدر و قیمت چیزی آن را با قالی کرمان می سنجند و می گویند “خانه درویش را با قالی کرمان چه کار”

در قرن بیستم قالی بافی صنعت عمده کرمان را تشکلی می داد؛ ولی بعد از جنگ جهانی دوم تقاضا برای فرش کرمان کم شد. علت این امر، کیفیت پایین رنگ مصرفی بود که دیگر مورد پسند خریداران نبود؛ گرچه نمی توان کم توجهی مسئولین مربوط به صادرات و بازاریابی جهانی برای این محصول را در این امر نادیده گرفت. شهر کرمان از لحاظ گردشگری دارای ارزش ویژه است و مسجد جامع، مجموعه تاریخی گنجعلی خان و حمام وکیل از جمله آثار باستانی و دیدنی آن می باشد. بازار کرمان نیز یکی از نقاط دیدنی شهر است که از خصوصیات آن میتوان به بوی زیره که در سراسر بازار به مشام می رسد اشاره کرد.

بم 

بم یکی از شهرستان های کهن استان کرمان است. بم را فتح “ب” و تشدید “م” تلفظ می کنند و بنای آن را به بهمن بن اسفندیار نسبت می دهند. برخی از تاریخ نویسان مانند وزیری کرمانی معتقدند افسانه هفتان بوخت، همزمان با سلسله کیانیان در بم اتفاق افتاده است.
شهرستان بم در ۱۹۳ کیلومتری جنوب شرقی کرمان و در منطقه دشت و بین رشته کوه های جبال بارز و رشته کوه کبودی قرار گرفته و همین رشته کوه های مرتفع اطراف بم، باعث فراوانی و غنی بودن آب های زیرزمینی منطقه شده در نتیجه بم در طول تاریخ منطقه ای سرسبز، آباد، خرم و ثروتمند بوده است. ارتفاع شهر از سطح دریا ۱۰۵۰ متر و مساحت شهرستان بم ۱۷۷۵۵ کیلومتر مربع می باشد.
این شهرستان در مشرق و مرکز استان کرمان قرار گرفته، از شمال به شهرستان کرمان، از مشرق به شهرستان های زاهدان و ایرانشهر، از جنوب به شهرستان جیرفت و از مغرب به شهرستان بردسیر محدود است. کویر لوت (دشت لوت)، در قسمت شمال و شمال شرقی آن واقع شده و غرب آن کوهستانی است. منطقه بم دو نوع آب و هوای سرد کوهستانی و آب و هوای گرم و خشک دارد.

شهر بم یکی از کهن ترین مراکز شهرنشینی در ایران بوده است. گواه این امر تپه های تاریخی “بیدرون” در ده کیلومتـــــــری شمال و تل آتشی در دارستان در فاصله ۳۰ کیلومتری شرق بم است که متعلق به هزاره های دوم تا چهارم قبل از میلاد مسیح می باشند. براین اساس زندگی در بم و اطراف آن از شش هزار سال قبل شکل گرفته و در دورانی از تاریخ در مکانی که امروز “ارگ” نامیده می شود، تمرکزی به وجود آمده است.
با این حال ما اطلاع زیادی از گذشته بم نداریم و آنوبانینی تاکنون تاریخ مدونی در مورد این شهر به دست نیاورده است. این شهر به علت قرار گرفتن در مسیر یکی از مهمترین شاهراه های بین المللی عهد باستان به نام ” راه ادویه” که از شعب اصلی و مهم راه ابریشم محسوب می شده یکی از راه های تجارت بین شرق و غرب و دارای اهمیت استراتژیک مهمی بوده است. آب و هوای مساعد و سرزمین حاصلخیز باعث رونق کشاورزی و دامداریی در بم بوده است. در این شهر تولید ابریشم، ابریشم بافی و وضعیت پارچه بافی رونق زیادی داشته و پارچه های ابریشمی و کتانی بم در تمام دنیای قدیم معروف و اهمیت خاصی داشته است. صنعت ابریشم بافی به احتمال قوی از چین و از طریق جاده ادویه (از طریق هند) به بم رسیده است.
علاوه بر شهر بم، شهرهای بزرگ دیگری مانند نرماشیر، ریگان، دارزین و سنا در منطقه وجود داشته که این شهرها تا قرن ششم هجری از آبادانی فراوان برخوردار بوده و در دوره های بعدی از بین رفته اند. علاوه بر ارگ بم، آثار باقیمانده از این شهرها و قلعه های باستانی با عظمت دیگری مانند قلعه های پیرماه شاه (افضل آباد)، قلعه جمالی و دارستان خود گواهی بر تمدن عظیم این منطقه است.
شهر بم به علت تولید بهترین خرمای کشور نیز مشهور است. شهرت خرمای بم به حدی است که تقریبا تمام خرمای تولیدی کشور در هرکجا که تولید میشود به نام “رطب مضافتی بم” عرضه میگردد. علاوه بر خرما در زمینه مرکبات نیز بم دارای شهرت فراوان است و پرتقال بمی از معروفترین انواع پرتقال کشور محسوب می شود.
شهر بم طی زمین لرزه شدیدی که در پنجم دیماه ۱۳۸۲ در آن رخ داد تقریبا با خاک یکسان شده و چندین هزار نفر از مردمش جان باختند.این حادثه که فاجعه بار ترین زمین لرزه جهان نام گرفت این شهر را به کلی زیر و رو کرده و بازسازی شهر با وجود کمک اکثر کشورهای جهان هنوز به پایان نرسیده است؛ آنوبانینی مشاهده کرده که با گذشتن بیش سه سال از وقوع زمین لرزه هنوز مغازه های شهر در کانکس مستقر هستند. و خانه بسیاری از مردم هنوز ساخته نشده است.

راین  

شهر تاریخی راین یکی از شهرهای بسیار زیبا و خوش آب و هوای استان کرمان است که صفای مردمانش زیبایی شهر را دوچندان می کند. این شهر در ۱۱۰ کیلومتری جنوب شرقی کرمان، بین ماهان و بم بر دامنه کوه هزار (با ارتفاع ۴۵۰۱ متر) قرار دارد. راین از شمال به ماهان با فاصله ۷۱ کیلومتر، از جنوب-شرق به بم به فاصله ۱۴۵ کیلومتر، از جنوب به ساردوئیه (درب بهشت) با فاصله ۵۴ کیلومتر و از غرب به بردسیر با فاصله ۱۷۱ کیلومتر منتهی می شود. راین شهری است با قدمت تاریخی و تمدن کهن و مردمی پرتلاش و خلاق.

راین به سبب قرار گرفتن بر سر راه جیرفت و بندر عباس از قدیم به عنوان یک منزلگاه مطرح بوده و نام راین نیز به همین دلیل بر آن گذارده اند. این نام در ابتدا “راه ین” یعنی نشان دهنده راه نام گذارده اند که به مرور زمان به “ره این” و سپس “راین” تبدیل شده است. هرچند که در برخی سفرنامه ها و برخی کتب تاریخی نام هایی چون رائین، روئین، رائیان و رایین دیده می شود.

منابع:
anobanini
kermanmiras (dot) org
kermanmiras-gardeshgari (dot) ir