فضاهای پیاده

بر خلاف آنچه تصور می کنیم این پیاده روها هستند که شریان حیاتی شهرها هستند نه خیابانها . توجه به فضای پیاده ( واژه ای مناسب تر برای پیاده رو ) در واقع توجه به ساکنین اصلی و در اولویت شهرها یعنی عابرین پیاده است . یکی از کمبودهای اصلی شهرهای ما همین فضاهای پیاده است . در این فضاهاست که شهروندان با هم و با شهر ارتباط برقرار می کنند و نیازهای اصلی خویش را برطرف می سازند . این فضاها شهرها را زنده و پویا نگاه داشته و محل تعاملات اجتماعیست . پیاده روهای شهرهای ما ( بخصوص مشهد ) نه تنها چنین فضاهائی نیستند بلکه کارکردی معکوس یافته اند و باعث دوری شهروندان از شهر می شوند و آنها را به داخل اتوموبیل های شخصی می رانند . ازدیاد اتوموبیلهای شخصی و نبود وسائل نقلیه عمومی بسامان یعنی انزوای شهرها و تعریض هرروزه خیابانها و ساخت پلهای روگذر و زیر گذر و . . . هیچ مشکلی از ترافیک حل نکرده و شهر ها را بیشتر و بیشتر از تعاملات اجتماعی می کاهد . آنچه در زیر می آید قوانینی خشک برای داشتن حداقل یک فضای عابر پیاده است که باید با زندگی آمیخته شود .

ضوابط مربوط به پیاده رو ها به شرح ذیل می باشد:

حداقل عرض پیاده رو ۱۲۰سانتی مترمی باشد.

رعایت حداقل ۱۲۰سانتی متر فاصله از دیوار برای هر نوع مانعی که به هر علت نصب آن در پیاده رو برنامه ریزی می گردد اجباری است.

• · حداکثر شیب عرض پیاده رو۲درصد می باشد.
• · حداکثر شیب طولی پاده رو هشت درصد می باشد.
• · حداکثر شیب قسمت اتصال بین دو پیاده رو که نسبت به هم اختلاف سطح دارند در سر پیچ سه درصد می باشد.
• · ایجاد جدول یا اختلاف سطح بین پیاده رو وسواره رو الزامی است .
• · ایجاد جدول به ارتفاع حداقل ۵ سانتی متر بین پیاده رو ،باغچه یا جوی کنار پیاده رو الزامی است .
• · پوشش کف وپیاده روها باید از مصالح سخت وغیر لغزنده باشد.
• · هر گونه شیر فلکه وسایر اجزای تاسیسات شهری در کف معابر بایددرمحفظه مناسب در نظر گرفته شود.
• · همسطح بودن هر گونه درپوش با سطح پیاده رو الزامی است.
• · پیش بینی پلهای ارتباطی بین پیاده رو وسواره رو حداکثر شیب در ۵۰۰متر فاصله الزامی است.
• · حداقل عرض پلهای ارتباطی که در امتداد مسیر پیاده رو نصب می شوند برابر عرض پیاده رو باشد.
• · حداقل عرض پلهای عمود بر مسیر پیاده رو۱۵۰سانتی متر باشد.
• · محل ارتباط پیاده رو باسواره رو باید دارای علایم حسی قابل تشخیص نابینایان باشد.
• · ایجاد خط کشی عابر پیاده در سواره رو در کلیه تقاطها حداکثر شیب در هر ۵۰۰متر الزامی است.
• · ایجاد خط کشی عابر پیاده در محل تردد معلولان و در مکانهای خاص آنها الزامی است.
• · ساختن پلهای ارتباطی بین پیاده رو وسواره رو در امتداد خط کشی عابر پیاده الزامی است.
• · در محل خط کشی عابر پیاده حذف جدول شماره جزیره ای وسط خیابان الزامی است.
• · برای توقف وسیله نقلیه به منظور پیاده وسوار شدن معلولان در خیابانها ی اصلی شهر ایجاد خلیج(پیشرفتگی پیاده وسواره رو )به عمق ۶۰/۳ متر و طول حداقل ۱۲متر با ارتباط مناسب با پیاده رو الزامی است.
• · در توقفگاه اختصاصی ۳درصد فضای توقفگاه به معلولان جسمی حرکتی الزامی است.
• · در سطح شیب دار بیش از ۳متر طول (تا حد مجاز ۹متر) در ازای هر متر افزایش طول ۵سانتی متر وعرض مفید آن اضافه و ۵/۰درصد از شیب آن کاسته می شود.
• · پیش بینی یک پاگرد به عمق حداقل ۱۲۰سانتی متر ودر هر ۹متر طول الزامی است. در سطوح ئشیب دار دو جهته عرض پاگرد برابر سطح شیب دار خواهد بود.عرض پله جهت رفت یا برگشت کمتر از۱۲۰سانتی متر و آن بیش از ۵/۱۷سانتی متر نباشد.
• · نصب میله دستگرد در طرفین سطح شیبدار الزامی است.