تاریخچه کارگذاری تاسیسات در ایالات متحده آمریکا

در سال ۱۹۹۵ با اصلاح قانون توسط برد تخصصی AASHTO استفاده از منابع به صورت اشتراکی به تصویب رسید که کمک می کرد که هم هزینه های مالکان خصوصی و هم هزینه های عمومی استفاده از تسهیلات کاهش یابد.

• · افزایش تقاضا برای کارگذاری تاسیسات

با افزایش تقاضا برای کارگذاری تاسیسات، هزینه ها هم بالاتر رفت و به خاطر افزایش تاسیسات در فضای محدود تشخیص و جابه جایی خطوط زیربنایی تاسیسات هم بسیار پیچیده تر شد.

برای کارگذاری موفق تاسیسات در این شرایط، تحلیل های زیادی روی چندین روش شامل ترانشه، تونل تاسیسات و تاسیسات پوشانده شده توسط ترانشه متصل، انجام شد.

• · تحقیقات برای انتخاب روش مناسب کارگذاری تاسیسات

ترانشه

مطالعه روش ترانشه توسط وزارت کارها و سازه های عمومی انگلستان در سال ۱۹۶۸ شروع و پس از ۲ سال تحقیق به یک طرح رسید؛ که این روش همانند روش تونل تاسیسات نگرانی هایی درباره تداخل و اثر متقابل ناشی از تاسیسات را دربردارد و از لحاظ کارگذاری و مکان یابی و فاصله سنجی تاسیسات کار پیچیده ای است.

تاسیسات پوشانده شده توسط ترانشه مشترک

تاسیسات پوشانده شده توسط ترانشه مشترک، توسعه یافته روش ترانشه است که تداخل تاسیسات موجود و تعمیر و نوسازی را ساده تر می کند. Baltimore Country از این روش استفاده می کند که ۷٫۵ مایل سیستم زیرزمینی بتونی است و کابل برق قدرت و ارتباطات فیبر نوری را در خود جای داده است.

آنچه به عنوان تونل مشترک تاسیسات می شناسیم در آمریکا بیشتر با عنوان «کریدور تاسیسات» نام برده می شود.

خط لوله ها به عنوان کریدور های تاسیسات

شرکت ارتباطات ویلیامز برای اولین بار از این روش برای ارائه خدمات به کانزاس سیتی و اماها و شیکاگو و دس موینس استفاده کرد.

کابل های فیبر نوری به صورت خط لوله یک شبکه دیجیتال موقت ۱۱۰۰۰ مایل است.

امروزه طول شبکه های ارتباطی صوتی، ویدئو و دیتا توسط گروه ارتباطی ویلیامز به بیش از ۴۰۰۰۰ مایل می رسد.

نوشته: مهندس رامتین زرگری