آرمانشهر حمل و نقل شهری

شهرها، شهرک ها و محله های مسکونی به سیستم حمل و نقل درست و سایر زیرساخت ها برای عملکرد به عنوان واحدهای اقتصادی و اجتماعی قدرتمند نیازمندند، اما نمی توانیم از زیان های محیطی و بهداشتی این سیستم همچون افزایش تراکم که رشد ترافیک وسایل نقلیه باعث آن می شود غافل شویم. یکی از بهترین راه های جلب و جذب افراد بیشتر به نواحی شهری، کاهش نیاز به مسافرت به وسیله ماشین است. این امر به تدابیری نیازمند است که بر حسب قدم زدن، گردش و حمل ونقل عمومی فرق می کند. نکات زیر در جایی که سیستم حمل و نقل پایدار اجرا می شود، ویژگی های یک واحد همسایگی هستند:
محدودیت سرعت به ۲۰ کیلومتر در ساعت در نواحی مسکونی و خیابان های عریض امری معمولی است.
واحدهای همسایگی مسکونی به عنوان منطقه خانه Home Zone طراحی شده اند، در جایی که اولویت به پیاده روها داده می شود و حرکت ماشین ها بسیار کمتر از سرعت پیاده روی است.
افراد بیشتری به خاطر آسودگی فضا برای پیاده روها و تشویق روانی رفت وآمد در خیابان ها که پیاده روی را جذاب می کند به پیاده  روی روی خواهند آورد.
شبکه های گردش جامع، به وضوح به عنوان خط سیرهای گردش روی خیابان های شلوغ تعریف شده اند.
حداکثر دسترسی محلی با پای پیاده و به وسیله دوچرخه فراهم است.
هیچ پروژه توسعه یا شاهراه شهری وجوهات عمومی را دریافت نمی دارد مگر اینکه نیازهای افراد پیاده رو و گردشگران را در اولویت قرار دهد.
حمل ونقل عمومی خوب شامل خدمات عمومی بهتر و راه حل های نوآوری از قبیل راه آهن آرام و تراموا برای ترغیب مردم به منظور عدم استفاده از ماشین های شخصی شان فراهم است.
خدمات اتوبوس های دایمی و قابل تهیه برای ساکنان واحدهای همسایگی که دارای درآمد پایین هستند.
مسیرهای حمل ونقل عمومی قابل دسترس تر هستند و فواصل کاری اولویت بندی شده اند.
تراکم کمتر در اوقات پیک Peak- Time به خاطر اینکه دانش آموزان کمتری برای رفتن به مدرسه از ماشین شخصی استفاده می کنند.
پارکینگ مسکونی در طرح های توسعه ای جدید شهری به نسبت ایجاد یک فضا برای هر ساکن در نظر گرفته می شود. در جاهایی که انتظار است مردم رانندگی وپارک کنند، پس هزینه های محیطی این گزینش می بایست در هزینه های پارکینگ ماشین منعکس شود.