تبیین نقش رواناب و مدیریت آبخیز از زاویه منظر شهری

چکیده

مسئله بحران آب و توسعه تکنیک‌های استحصال آب با تاکید بر جمع آوری و بهره برداری آب از سطوح نفوذ ناپذیر شهری در دهه اخیر مزید بر علت شده و بدین سبب شاهد فرم‌ها و سامانه‌های شبکه‌ای جدیدی با کارکرد جوی در شهر هستیم. ارزش حسی جریان آب به جهت صوت و نما در کنار قابلیت‌های تلطیف دما و رطوبت محیط، در اکثر راهبردهای استحصال آب شهری مورد غفلت واقع شده و در حاشیه قرار دارند. در صورتی که از زاویه منظر شهری می‌توان سامان مقتضی را در جهت ارتقاء کیفیت بصری و حسی شهر به چنین امکاناتی بخشید. در این مطالعه با مروری بر تجربه‌های جهانی در سامان‌دهی کانال‌ها و مسیل‌های شهری در اقلیم‌های مختلف، به بررسی اجمالی زمینه‌های تلفیق اهداف ارتقاء منظر شهری و استحصال آب شهری، با در نظر گرفتن اقتضائات مدیریت جامع حوزه آبخیز و آبخیزداری شهری پرداخته شده است.

هدف این مطالعه ارائه راهکارهایی متناسب با اقلیم ایران برای افزایش بهره‌وری از ضرورت واقع شده در استحصال آب از سطوح آبگیر باران در سطح شهر، با استفاده از تکنیک‌‌ها و فنون طراحی شهری می‌باشد. نتایج این بررسی فارغ از تحلیل‌های اقتصادی نمی‌توانند به عنوان راهبردی قطعی به بخش اجرا ارائه شوند. از این رو لازم است بستر تجربیاتی از این قبیل حداقل به عنوان نمونه مطالعاتی در شهرهایی که با بحران منظر بی سامان شهری مواجه هستند فراهم گردد. چنین پیشنهادی را می‌توان در غالب شرح خدمات مطالعات طراحی شهری و یا طرح‌های آبخیزداری شهری به صورت رسمی ابلاغ و اجرا نمود.

برای مشاهده و دانلود کامل متن کلیک فرمایید

ع.ابریشمی