شبکه مترو و جاده ای سریع السیر تایپه، تایوان

شهر تایپه دارای جمعیتی بسرعت در حال رشد و در حدود ۶٫۸ میلیون نفر است. این شهر همچنین سیستم متروی پیشرفته ای دارد که خط اول آن (خط موکا، ۱۱ کیلومتر) در سال ۱۹۹۶ راه اندازی شد. طرح مترو از سال ۱۹۸۷ بوسیله بخش سیستمهای حمل و نقل سریع (DORTS) اجرا گردیده است. مترو در حال حاضر توسط اتحادیه حمل و نقل سریع تایپه (TRTC) که یک شرکت دولتی است؛ اداره می گردد. از سال ۱۹۹۶، چهار خط متروی دیگر نیز بازگشایی شده است: تامشوی (۲۳ کیلومتر)، چانگو (۵٫۵ کیلومتر)، سینتین (۱۰٫۵ کیلومتر)، سیائو (۱٫۶ کیلومتر) و پانان (۲۸ کیلومتر).
TRTC امیدوار است که بیش از ۱۰۰ کیلومتر خط متروی جدید برای خدمت به مناطق حومه شهرتایپه تا سال ۲۰۲۱ احداث نماید.

سیستم خط آهن اصلی تایوان اولین بار ۱۱۰ سال پیش ساخته شد. این پروژه در مالکیت دولت تایوان بود و توسط سازمان راه آهن تایوان (TRA) اجرا گردید. بخاطر سن سیستم ریلی، بیشتر زیر ساختها نیازمند ارتقاء می باشند و چندین طرح اصلی در حال بررسی است تا عملیات بازسازی و ایمنی این زیر ساختها را سرعت ببخشد. در حال حاضر، تقریبا شبکه جاده ای بین شهری بازسازی و به روز گشته و امکان سفرهای سریعتر و تشویق گردشگران و پیشرفت اقتصادی را فراهم آورده است.

شبکه حمل و نقل سریع السیر متروی تایپه
سیستم متروی اولیه در طی چهار سال و بین سالهای ۹۶ تا ۲۰۰۰ ساخته شد. در یک مدت زمانی کوتاه پایتخت تایوان، شبکه ای را بوجود آورد از چهار خط متروی زیر زمینی و یک خط پیشرفته با چراغهای خودکار. بودجه کل پروژه بالغ بر ۱۸ میلیارد دلار است که دولت ۶٫۵ میلیارد آنرا فراهم کرده و شهرداری های تایوان ۲٫۵ میلیارد آنرا تامین کرده اند. این بودجه توسط DORTS کنترل می شود. حدود ۴۴۱٫۸ میلیارد دلار به TRTC در شروع این طرح در سال ۲۰۰۱ اختصاص یافت و در سال ۲۰۰۳ نیز ۸ طرح دیگر در حال اجرا است.

طرحهای مترو
اولین طرح قسمت کوچکی از این پروژه عظیم می باشد که در رابطه با گسترش خط سبز تا ایستگاه سیائو است و طبق برنامه تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۴ افتتاح می گردد. خط آبی در پی اجرای خود چندین طرح گسترش به همراه ساخت و ساز را بدنبال دارد که از سینپو تا جنوب غرب کشیده می شود.
در سال ۲۰۰۳، دولت تایوان طرح توسعه ای را معرفی کرد که طی آن ۸٫۷۳ میلیارد دلار برای طرحهای عمومی و در طول سه سال اختصاص می یافت. دو سوم از این پروژه در حمل و نقل سرمایه گذاری نموده است. در اجرای این برنامه، دولت امیدوار است اقتصاد این کشور را احیاء نماید.

فن آوری ساخت مترو
تونلها اکثرا با روش برش و پوشش ساخته می شوند؛ چونکه وضعیت زمین شناسی تایپه مانع از تونل سازی متعارف می باشد. بیشتر شبکه دارای ۱۴۳۵mm خط آهن است. این سیستم مجهز به جمع آوری کرایه از طریق رایانه است و بلیط از طریق ماشین فروش خودکار فروخته می شود. همچنین دروازه های خودکار و بلیطهای مغناطیسی از موارد دیگر خصوصیات این طرح می باشند.

در تمامی این سیستمها، سرعت در دسترسی به سکوهای مسافربری در نظر گرفته شده است و این بدلیل حجم فراوان مسافر در این خطوط صورت گرفته است. قطارهای مترو در شبکه اولیه، همگی در ایالات متحده و توسط شرکت Nissho iwai و Kawasaki ساخته شده بودند. قطارهای خطوط جدید ساخته شرکت زیمنس، SGP و اتحادیه ترابری است. خط موکا، کاملا پیشرفته و دارای خصوصیاتی متفاوت می باشد. قطارها در این خط توسط سیستم حمل و نقل خودکار (AGT) حرکت می کنند. این قطارها از نوع VAL256 و با ظرفیت متوسط هستند و دارای چرخهای لاستیکی و ساخته شرکت فرانسوی ماترا می باشند.

سیستمهای برقی برای خطوط جدید
سیستمهای برقی لازم برای طرح گسترش سیستمهای حمل و نقل سریع السیر تایپه توسط شرکت فرانسوی آلستوم، و شرکت تایوانی CTCI تامین گردیده است. قرارداد این کار به ارزش ۱۵ میلیارد دلار و در سال ۲۰۰۳ بسته شد. شرکت آلستوم پیش از این تجهیزات هشدار دهنده را در این سیستم نصب کرده بود. این قرارداد دربرگیرنده ساخت و ساز و نصب کلیه منابع تغیه الکتریکی و هشدار دهنده و ریلهای هیدرولیک می باشد.
در حالیکه شرکت آلستوم وظیفه تامین سیستمهای هشدار دهنده را بر عهده گرفته است؛ CCTI منابع تغذیه را نصب خواهد کرد. شرکت CCTI در حال امضاء کردن یک قرارداد فرعی جهت اجرای بخشهایی از این پروژه شامل نصب ریلها برای شرکتهای دیگر تایوانی است.

آزادراه پی ای (PEIYI)
این بزرگراه جدید متصل به استان ایان واقع در شمال شرق تایوان می باشد. در سپتامبر ۲۰۰۳، گزارش شده بود که این طرح به ۸۵% از مراحل تکمیل خود رسیده است. این آزادراه قرار است طولی معادل ۳۱ کیلومتر داشته باشد و از درون زمینهای بشدت سخت و تونلهای بسیار گذر کند. بزرگراه مذکور، باید پس از تکمیل، بگونه قابل توجهی زمان مسافرت بین دو شهر را از دو ساعت فعلی به ۴۰ دقیقه کاهش دهد. این طرح تا پایان سال ۲۰۰۵ به پایان خواهد رسید.
مراحل ساخت و ساز در سال ۱۹۹۱ آغاز شد و تا کنون، بدلیل شرایط زمین شناختی منطقه، موجبات دردسر بسیاری را برای مهندسین در حفر تونل فراهم نموده است. آخرین فاز تونل سازی، تونل شویشان، مشکلات بیشماری را بخاطر نفوذ آب به درون تونل و شیب های گلی پدید آورده است. تونل ۱۲٫۹ کیلومتری شویشان تا پایان سپتامبر ۲۰۰۴ به پایان خواهد رسید.
بخش مهندسی بزرگراههای ملی تایوان (NEEB) تحت وزارت حمل و نقل و ارتباطات، مسوول این پروژه می باشد و اظهار داشته است که هیچ شرکت بیمه ای حاضر به فراهم سازی پوشش ایمنی این طرح نمی باشد. تونل شویشان، بدلیل معضلات مهندسی، بعنوان “تونلی زیر آبهای دردسر ساز” معروف گردیده است.