بازسازی مترو نیویورک پس از یکصد سال

در حالی که مهندسان سرگرم نوسازی سیستم متروی  ۱۰۰ ساله هستند؛ ماموران حمل و نقل نیویورک نگاهی عمیق به افزایش کارآیی، زیبایی وارتباط سریعتردر این مترو دارند. مهندسان و مقاطعه کاران در اعماق زمین در کنار قطارهایی که هرگز متوقف نمی شوند؛ با ابزار و تجهیزات خود سعی می کنند ۴۶۸ ایستگاه مترو را در هر پنج منطقه شهر نیویورک با بکارگیری مهارت خاص و بدون زاحمت برای قطارها نوسازی کنند.

سیستم متروی نیویورک جشن صد سالگی خود را امسال برگزار می کند. این واقعه مقارن است با پایان برنامه پنج ساله ۱۰ میلیارد دلاری بازسازی این مترو. برنامه مذکور ۱٫۹ میلیارد دلار صرف مرمت ۶۴ ایستگاه، ۶۰۷ میلیون دلار صرف جایگزینی ۴۰ مایل خط آهن، ۲ میلیارد دلار صرف خرید قطارهای جدید، ۶۵۰ میلیون دلارصرف تجهیزات مکانیکی و تهویه، ۶۵۴ میلیون دلار خرج ساختار خطوط مترو و ۱ میلیارد دلار نیز خرج ارتقاء سیستم مخابراتی نموده است.

این پروژه با سعی و تلاش بسیار از ۲۲ سال پیش شروع بکار کرده بود. کار با پاکسازی دیوار نوشته ها از روی دیوار ایستگاهها بمنظور زیباسازی و مراقبت شروع شد و در این راه گروهی از مهندسان و معماران با یکدیگر همکاری نمودند. گروه اجرائی فعلی حمل و نقل نیویورک که جایگزین تشکیلات سازمانی قبلی شده است؛ اکنون بر بکارگیری روشهای پیمانکاری و تکنیکهای مهندسی جدید تاکید می ورزند.

“پیتر سمتون” یکی از همکاران شرکت “Gruzen Samton LLP” نیویورک در این رابطه می گوید : “ایستگاههای مترو طی ۲۰ سال گذشته علامت گذاری شده اند و الگوهای طراحی مناسب برای حفاظت از موزائیکها و آثار هنری آنها در نظر گرفته شده است. طرح بازسازی بمعنی نابودی همه چیز نیست؛ بلکه بمنظور حفاظت و افزودن تجهیزات می باشد”. ۱% از بودجه بازسازی هر ایستگاه به امور هنری اختصاص یافته است که شامل آثار هنری دیواری می شود.

“مایسور ناگاراجا”، رئیس شرکت ساخت و ساز صنایع حمل و نقل شهری که در سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۳ سر مهندس مترو بوده است؛ می گوید : “تخلیه مواد خطرناک، مسئله مهمی است. پیمانکاران در حین کار، با آزبست و سایر مواد خطرناک برخورد می کنند که خارج سازی آنها در روند کار وقفه ایجاد می کند. در حال حاضر، ما این مواد خطرناک را پیش از آنکه پیمانکاران به آن برخورد کنند؛ خارج می سازیم”.

مسولین پروژه اظهار می دارند که چنین اقداماتی در بین سالهای ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۹ حدود ۷۵% کار برنامه نوسازی را مانند ایجاد ۴۲ شغل ایستگاهی و حفظ بودجه، به پیش برده است. آقای ناگاراجا می گوید در طول دوران تصدی وی، ۱۰۰ میلیون از کل ۷ میلیارد دلار بودجه طرح، هزینه شده است.

“جروم گلد”، معاون شرکت “Carter & Berguess” که مشاوره کلی طرح را بر عهده دارد؛ می گوید : “مسولین حمل و نقل برای هر مورد خاص، مانند کنترل پروژه، تخمین ویا برنامه ریزی از یک سازمان بندی ویژه به سرپرستی مهندسین خبره بهره می گیرند”.

تا سال ۲۰۲۰، ۱۰۰ ایستگاه از قانون حمایت از معلولین پیروی خواهند کرد. امکانات در نظر گرفته شده شامل آسانسور های جدید، ورودی های شیبدار عریض تر و تمهیدات دیگر می باشد که نصب خواهند شد. آقای ناگاراجا در این باره می گوید : “هدف ما این است که تا سال ۲۰۱۹ تمام ۴۶۸ ایستگاه مترو تحت تعمیرات اساسی قرار گیرند. در حال حاضر، تعمیرات ۸۰ ایستگاه بدلیل فعالیت ۲۴ ساعته مترو و تراکم رفت وآمد، مختل شده است و در بعضی موارد، ایستگاههای چندی را که دریک ردیف بودند؛ برای تسریع کار، کاملا بستیم”.

آقای سمتون می افزاید : “زیباسازی دراین برنامه نقش مهمی را بازی می کند. در ایستگاه خیابان ۷۲ “منهتن”، طراحان نمی توانند براحتی سکوهای ورود و خروج را عریض نمایند؛ چرا که تهیه ابزار آلات جایگزین، بودجه مورد نیاز را از ۴۰ میلیون دلار تعیین شده به ۱۰۰ میلیون دلار افزایش می دهد. احداث یک ساختمان آجری جدید به همراه یک سکو با عرض ۲۰ فوت، چندین آسانسور و تعبیه پنجره ای رو به آسمان از جمله کارهایی بود که علیرغم ابعاد محدود ایستگاه و رفت و آمد بی وقفه مردم و قطارها، صورت پذیرفته است”.

“لونی کاپلن”، مدیر طرح (Carter&Burgess) در مورد تسریع کار می گوید : “ایستگاه های متروی ناحیه دانشگاه کلمبیا واقع در شمال شهر، بطور همزمان و در ۱۴ ماه بازسازی شدند. دانشگاه کلمبیا مشتاق بود که تعمیرات ایستگاههای متروی آن ناحیه تا مراسم دویستمین سالگرد افتتاحیه دانشگاه تمام شده باشد و برای رسیدن به این منظور، مبلغ ۱٫۵ میلیون دلار به ما هدیه کرد تا به هزینه ۸٫۵ میلیون دلاری تعمیرات افزوده شود. ایستگاه موزه بروکلین نیز بخاطر مراسم سالگرد آن، به فهرست تعمیرات سریع نه ماهه ما پیوست. بکار بردن بلوکهای شیشه ای در دیوارها را می توان نمونه ای از معماری در خدمت بشریت برشمرد”.

کاپلن می افزاید : “اما در ایستگاههای دیگر، جریان رفت وآمد و ارتباطات در اولویت قرار داشت. در خیابان ۵۳، برای تراورس گذاری شرق “منهتن”، یک طرح ۶۰ میلیون دلاری، عملیات احداث میدانی جدید با یک آسانسور و پله برقی مرتبط با دو سکوی ایستگاه را بر عهده گرفت. اولین سکو حدود ۲۵ فوت زیر سطح خیابان و دومی ۳۰ فوت زیر آن”.

در آن محل، کارکنان شرکت “Slattery Skanska” خرپاهای سیمانی متقاطعی را بر روی هم قرار دادند تا محفظه ای ضد نفوذ آب تشکیل دهند. ورقه های فولادی در این قسمت بدلیل نگرانی از ایجاد لرزش در ساختمان ادارات و بیمارستانهای اطراف، بکار نرفته است.

فاز یک این طرح که ۸۵ میلیون دلار هزینه در پی داشت؛ شامل گسترش ورودی اصلی به میزان ۱۰ فوت، عریض سازی گذرگاهها بمیزان ۶ فوت و ساخت ورودی های جدید در نزدیکی ادارات جدید التاسیس بود.

طراحی اماکن بدست معماران محلی، “ویلیام نیکولاس” و “کن پدرسن” صورت گرفت. از نمونه های طراحی شده می توان از نورپردازی طبیعی، سیستمهای مدرن تهویه و بلند گو و همچنین پلکانهای ستونی شفافی نام برد که امکان نظارت بهتر فعالییتهای سکوی انتظار را در اختیار قرار می دهند.

فاز ۳ به یک برنامه ۲۴ ماهه نیاز خواهد داشت تا خطوط آهن ۲۵۰ فوتی را جابجا کند و یک سکوی انتظار مرکزی برای ورود و خروج قطارهایی که به پایانه اصلی رفت و آمد می کنند؛ بسازد. این فاز که تا پایان سال ۲۰۰۶ به اتمام می رسد؛ هزینه ای در حدود ۸۵ میلیون دلار در بر خواهد داشت.