معرفی دوچرخه شهری

دوچرخه شهری عبارت از همان دوچرخه استاندارد و البته شکیل معمولی خواهد بود با موتور کمکی برقی با مصرف بسیار پایین برق که با یک باطری اتمی یا لیتیمی کوچک قابل شارژ با برق شهری خواهد  و بدون آلودگی صوتی و زیست محیطی به همراه امکانات استاندارد ترافیک همچون کلاه ایمنی ، سرعت سنج،راهنما ، چراغ ، بوق ودر صورت نیاز مکانیاب یا(GPS) و نیز امکانات رفاهی مانند سبد مناسب جلو و عقب ، جای مخصوص استراحت پا غیر از رکاب ها .

دوچرخه سوار می تواند در حالت معمولی با رکاب زدن مثل یک دوچرخه معمولی رانندگی نموده و در صورتیکه خسته شده یا نیاز به سیستم کمکی برای حرکت باشد به سادگی فشار یک دکمه می تواند سیستم قوای محرکه الکتریکی بی صدا را وارد دور نموده تا دوچرخه به راه خود ادامه دهد .

راندن این دوچرخه ها لذت بخش است . به این ترتیب که توسط نیروی موتور با استفاده از دنده مناسب می توان مثل موتور سیکلت شتاب گرفت و پس از آن می توان موتور را خاموش کرد و فقط با رکاب زنی مختصر ، سرعت وسیله نقلیه را حفظ نمود. هنگام رسیدن به سر بالائی می توانید موتور را روشن کنید و بدون تغییر دنده یا کاهش سرعت به حرکت خود ادامه دهید.

دوچرخه های برقی در مصرف انرژی بازدهی بسیاری دارند . با حد اقل رکاب زنی می توان به انرژی ۲۰ وات ساعت در هر مایل رسید . اگر کمی بیشتر پا بزنید به راحتی می توانید مصرف را تا ۱۰وات ساعت در مایل کاهش دهید .این عدد به معنی مصرف بنزین برابر ۱٫۲۵ لیتر بنزین در هر ۱۰۰۰ کیلومتر است . برای شارژ باتری به طور کامل حداکثر ۴ ساعت زمان لازم است . هم چنین سیم کشی برقی خاصی برای این دوچرخه بر خلاف خودروهای برقی لازم نیست و باتری با یک پریز ۲۲۰ ولت به راحتی شارژ می شود. باتری و شارژر آن آنقدر سبک هستند که می توان آنرا به درون خانه یا محل کار برده و شارژ کرد .

از دهه ۷۰ میلادی وسایل نقلیه معروف به MOPED یا موتور گازی به بازار آمد که با نیروی دیزل حرکت می کرد و رکاب هم داشت تا اگر سوخت آن تمام شد یا موتور دو زمانه ابتدائی آن روشن نشد بتوان آنرا با پا زدن به جلو راند . این وسیله های ساده و ارزان برای پا زدن مناسب نبودند، وزن زیادی داشتند و با رکاب زنی بدون موتور سرعت نمی گرفتند .

تا اوایل دهه ۹۰ میلادی تکنولوژی به حدی پیشرفت کرد که استفاده از موتور های برقی و باتری کوچک روی دوچرخه ها معمول شد. موتور برقی بر خلاف موتور های دیزلی یا بنزینی کوچک ، سبک وزن ، تمیز ، کم صدا و کاملا” قابل اعتماد بود.

هنگام رکاب زنی در جاده های هموار با سرعت ثابت ، وزن موتور و باتری خیلی محسوس نبود و در شرایط دیگر نیروی رانش اضافی که موتور فراهم می کرد جبران وزن اضافی آنرا می نمود .

تجربه دوچرخه برقی با سوار شدن دوچرخه معمولی متفاوت است . وجود یک موتور در دوچرخه برقی باعث می شود که شما بتوانید بدن خود را در مواقعی درگیر رکاب زنی کنید و در مواقعی دیگر استراحت کنید .بنابراین می توانید هنگام رفت یک مسیر تا حد امکان رکاب بزنید و نگران برگشت نباشید . نیز هنگامی که عضلات شما در حال گرم شدن است می توانیدرانش را به موتور بسپارید .

به طور کلی افرادی که با هدف انجام تمرینات ورزشی دوچرخه سواری می کنند از دوچرخه برقی راضی ترند زیرا شدت و راحتی تمرین را به این ترتیب، آنها تعیین می کنند نه شرایط جاده !!!