نقش طرح های شهری بر کیفیت معابر پیاده تهران

عدم توجه به مسیرهای پیاده و جزییات مرتبط در طرحهای اجرایی

نقشه های اجرایی تهیه شده برای معابر پیاده و سواره در شهرهای ایران، تنها مشخص کننده املاک حاشیه و میزان عقب نشینی یا نوع مالکیت و فاقد برش و پلان و پیاده رو -در اصل بزرگ نمایی نقشه های طرح تفصیلی با مقیاس ۱:۲۰۰۰ و ارائه با مقیاس ۱:۵۰۰-

عدم توجه به همگرایی عناصر شهری در طرحهای معابر

همگرایی عناصر شهری، نوعی سیاستگذاری در ترافیک با هدف ایجاد هماهنگی بین عناصر مختلف موجود در گذرگاه ها از جمله عناصر ارتباطی، دسترسی و اجتماعی مانند پیادگان، دوچرخه سواران، خودروسواران، ساکنان و کسبه حاشیه معابر است که باید بصورت کلیتی واحد در نظر گرفته شوند.

عدم توجه به مقطع طولی پیاده روها و فضاهای سبز حاشیه معابر و سپردن آنها به مالکان حاشیه

در نظر نگرفتن جایگاه معلولان و افراد مسن و کودکان در پیاده روها، وضعیت نامناسب اجرای دفع آبهای سطحی با استفاده از مقاطع یکسان و غیرضرور، استفاده از جداول غیراستاندارد و بزرگ

عدم وجود ناظر در تهیه و اجرای طرحها

استفاده شهرداری از ناظر برای یک واحد کوچک مسکونی ولی عدم وجود ناظر یا فقدان ناظران متخصص در زمینه طرح و اجرای معابر

توجه ناکافی به مسیرهای حرکتی پیاده در طرح جامع و تفصیلی جدید شهر تهران

در نظر گرفتن شهروندان همچون اشیایی که تنها باید از نقطه ای به مکانی دیگر جابجا شوند.