تعریف صوت و آلودگی صوتی

۱- مقدمه

رشد بی‌رویه جمعیت توأم با توسعه صنعتی و تکنولوژی کلان شهرها، مشکلات عدیده‌ای را برای شهرنشینان به ارمغان می‌آورد که آلودگی محیط‌‌‌ زیست یکی از مهمترین این معضلات است.

آلودگی صوتی بعنوان یکی از مهمترین آلاینده‌های زیست محیطی در ایجاد اینگونه مشکلات در شهرهای بزرگ سهم بسزایی را به خود اختصاص داده است.

آلودگی صوتی با فن‌آوری و تکنولوژی صنعتی رابطه مستقیم داشته و بعبارت دیگر همزمان با رشد و ارتقاء تکنولوژی، مشکل صدا نیز ابعاد گسترده‌تری یافته و باعث بروز مشکلات بیشتری خواهد شد.

مشکل این نوع از آلودگی در اکثریت کشورهای صنعتی بعنوان یکی از مهمترین موضوعات زیست‌محیطی تلقی شده و حتی در مدیریت کلان شهرسازی، معماری داخلی مراکز بهداشتی درمانی، آموزشی و تحقیقاتی، مسکونی و تجاری و همینطور طراحی ماشین آلات صنعتی مورد توجه ویژه قرار گرفته است. تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که هیاهو و دغدغه های زندگی ماشینی، ناراحتیهای جسمی و روحی شهروندان کلان شهرها را باعث می‌شود که عوارض جسمی، روحی و روانی ناشی از سر و صدای ترافیکی در مقایسه با انواع دیگر بسیار زیانبارتر است. این مسائل باعث شده است که جهان امروز برای مبارزه با این معضل هزینه‌های هنگفتی را صرف نماید.

۲- تعریف صوت و آلودگی صوتی

در اثر ارتعاش مولکول‌های هوا و تغییرات مداوم فشار، صوت بوجود می‌آید. این امواج بصورت طولی در هوا منتشر شده و در محدوده فرکانسی معینی می‌تواند توسط انسان قابل درک باشد.

بنابراین امواج صوتی شکلی از امواج مکانیکی هستند که بصورت امواج طولی منتشر شده و ضمن برخورد با گوش، احساس شنیدن را ایجاد می‌کنند.

امواج مکانیکی می‌‌توانند بصورت فرکانس‌های متفاوت در محیط منتشر شوند، اما محدوده فرکانس‌های قابل درک برای انسان بین ۲۰ تا ۰۰۰/۲۰ هرتز می‌باشد. امواج کمتر از ۲۰ هرتز را مادون صوت و امواج بیش از ۰۰۰/۲۰ هرتز را فراصوت گویند.

سروصدا یا آلودگی صوتی را می‌توان بصورت صدای ناخواسته‌ای دانست که موجب بر هم زدن آرامش در زمان استراحت و یا تمرکز افراد در حین انجام کار می‌شود، به همین دلیل صدای موسیقی نیز اگر در یک موقعیت و زمان نامناسب اجرا شود بعنوان منبع آلودگی صوتی در نظر گرفته می‌شود. واحد اندازه گیری صدا بر حسب دسیبل (dB) و بر اساس تغییرات فشار هوا، مقدار آن بین صفر دسیبل (آستانه شنوایی) تا ۱۳۰ دسیبل (آستانه کری) بالا بیان می‌شود گوش انسان بلندی صدا را در فرکانسهای مختلف یکسان درک نمی‌کند، بر همین اساس فیلتری بر روی دستگاههای اندازه‌گیری صدا نصب میشود (فیلتر وزنی A) تا محدوده اندازه گیری منطبق بر آنچه می‌شنویم باشد و واحد تراز صدا بصورت dB(A)نوشته می شود.